สวัสดีค่ะ ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ ตอนนี้เราลำบากมาก ถึงขั้นอยากฆ่าตัวตายเลย บอกก่อนว่า เรายังเป็นนักศึกษาอยู่ จริงๆ เราจะไม่ได้ขอเงินที่บ้านใช้เลยตั้งแต่ขึ้นมหาลัยมา เพราะเราได้ทุนเรียน แต่มันมาสดุดตรงที่ ย่าเข้าโรงพยบาลช่วงประมาณสิ้นปีที่แล้ว แต่ตอนนี้ย่าเราได้จากไปอย่างสงบแล้วนะคะ ตอนนั้น อาซึ่งเป็นคนดูแลย่า ซึ่งรับผิดชอบค่าใช้จ่ายต่างๆ อาเงินไม่พอ จึงมาขอยืมเรา ช่วงแรกเราให้เป็นก้อนเลยค่ะ เวลาอาโทรมาขอ เราก็โอนให้ทันที แล้วเหมือนเราโอนง่ายโอนเร็ว อาขอถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนยอดที่เราโอนไปมันมากถึง 30000 นิดๆ ซึ่งจริงๆ แล้วเงินจำนวนนี้เป็นเงินที่เราต้องเก็บใว้ซื้อกิน และจ่ายค่าห้องสำหรับ 4-5 เดือน ยังไม่หมดนะเงินก้อนสุดท้ายที่เรามี ยังต้องมาจ่ายหนี้ที่เราไม่ได้ก่ออีก 6000 กว่าบาท เพราะมันเลี่ยงไม่ได้ 

           ปัจจุบัน เราช็อตหนักมาก เราเห็นว่าตอนนี้อาไม่ต้องรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลย่าแล้ว เราที่ไม่มีรายได้อื่นและไม่มีเงินจึงขอเงินจากอา แต่เค้าให้เราแค่อาทิตย์ละ 100 บาท แล้วก็หายไปเลย คือถ้าไม่โทรขอ เค้าก็จะไม่โอนเงินให้เลย 

          ถ้าถามว่าเงิน 100 บาท พอมั้ย บอกเลยค่ะว่าไม่ เราต้องอดข้าว 3-4 วัน เพราะเวลาโทรบอกว่าเงินหมดแล้วนะ อาไม่ได้โอนให้ทันที บางทีบอกว่าอีก 2 วันนะ อีก4 วันนะ ทั้งๆ ที่เงิน 100 ที่เค้าโอนมาก่อนหน้ามันเลยอาทิตย์นึงมาแล้ว
         

         แล้วทำไมเราไม่ขอเงินพ่อกับแม่ เพราะพ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เรายังเด็ก พ่อติดเหล้า ไม่ทำงาน และไม่ส่งเสียค่าเลี้ยงดูเราอีกเลย มิหนำซ้ำ เจอหน้ากันคือขอเงินซื้อเหล้า ส่วนแม่แต่งงานใหม่ มีลูกกับสามีใหม่ แม่เองก็ไม่ได้ให้เงินเราอีกเลยตั้งแต่แยกทางกับพ่อ ยิ่งไปกว่านั้น ที่เราเสียใจมากที่สุดคือ เราเรียนมหาลัยมา 4 ปี แต่แม่ไม่เคยมาเยี่ยมเราที่หอเลย ล่าสุดสัปดาห์ที่แล้วแม่มาหาเรา แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงคือ แม่มาหาชู้ โดยบอกพ่อเลี้ยงว่าจะมานอนกับเรา แต่แม่มาถึงหอไม่ถงชั่วโมง ก็มีผู้ชายมารับแม่ไปนอนด้วย เราก็ได้แต่คิดในใจว่าแม่ทำกับเราแบบนี้ได้ยังไง
         

ตั้งแต่ย่าจากไป เราก็รู้โดยอัตโนมัติว่า เราเหลือตัวคนเดียวบนโลก เพราะอาได้พูดตัดหลานกับเราหลังจากย่าจากไปเพียง 3 วัน เพราะกลัวเราจะแย่งเงินที่ได้จากงานศพย่า ซึ่งเราไม่เคยมีความคิดนี้เลย 

ตอนนี้ อยากตายมาก แต่ก็ไม่อยากสร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของหอ 
        ทั้งหมดนี้ เราก็แค่อยากระบายความรู้สึก ที่ไม่รู้จะไปพูดให้ใครฟัง เพราะเราไม่มีใครเลย

        ไม่รู้จะมีใครเข้ามาอ่านไหม แต่ถ้ามีคนอ่านมาถึงตรงนี้ เราก็ขอบคุณมากเลยนะ ขออย่าให้ใครเจอเรื่องแย่ๆ ในชีวิตแบบเราเลย มันทรมานจริงๆ