ผมกลับมาสนุกสนานกับเกมก็ช่วงโควิดนี่แหละครับ...
เริ่มจากช่วงกักตัวใหม่ ๆ แล้วแฟนต้องกลับบ้านที่ต่างอำเภอ น่ะครับ...
ทำให้ผมได้อยู่คนเดียว... ทีนี้ระหว่างเงียบ ๆ ก็เลยคิดหาความบันเทิงสักหน่อย ก็เลยเข้า play store โหลดเกมมาครับ...
ความเมามันส์ก็เริ่มขึ้นครับ...
พอแฟนกลับมา... ก็ยังเล่นบ้างครับ แต่ก็น้อยลง
เวลาที่เล่น คือ ในบางครั้งของช่วงพักระหว่างวันและหลังเลิกงานราว ๆ 1 ทุ่ม 2 ทุ่มครับ...
มีคืนนึง... แบบว่าผมดื้อครับ... แฟนบอกให้ปิดมือถือจะนอนแล้ว... แต่ผมยังเล่นค้างอยู่ บอกว่า ตานี้ตายแล้วเดี๋ยวเลิกครับ
แต่ไม่ตายสักที จนแฟนบ่นละครับ... ผมเลยหนีออกไปเล่นนอกห้องดื้อ ๆ เลย...
ก็ทะเลาะกันครับ (ครั้งที่ 1)
ต่อมา... ก็ใช้ชีวิตไปตามปกติครับ... ทำงาน เล่นเกมบ้าง แต่ส่วนใหญ่หลังเลิกงานครับ... ก็จะเล่นนานหน่อย
มีบ้างครับที่ผมจะเติมเงินในเกม เพื่อซื้อของ... เสริมความแข็งแกร่ง
เติมอยู่ 2-3 ครั้ง แฟนก็บ่น ๆ ครับ... มีวันนึงผมก็ไปโกหกเธอว่าไม่ได้เติม เพราะขี้เกียจให้เธอรับรู้ครับ เดี๋ยวจะบ่นอีก
พอเธอจับได้... ก็ทะเลากันครับ... (ครั้งที่ 2)
ต่อมา... ก็ใช้ชีวิตไปตามปกติเหมือนเคยครับ...
แต่งานก็เร่งมากขึ้น... ผมก็เร่งงานนะ... เลยเล่นเกมน้อยลง...
ผมก็เหนื่อยกับงานเหมือนกัน... ก็คุยกับแฟนหยอกเล่นกันปกติ...
จนแฟนพูดว่า "หนูคิดงานไม่ออก พี่ก็มัวแต่เล่นเกม ไม่อยู่กับหนูเลย" พูดเล่น ๆ อ้อน ๆ น่ะครับ... (แฟนเป็นคนขี้อ้อนครับ)
แต่ผมฟังแล้ว!!! ...ขึ้นเลยครับ...
ครั้งนี้ทะเลาะกันแรงมากครับ...
คืนนั้นเธอเตะพัดลม ใบหักไปตัว...
ส่วนผมก็ผลักเธอ ขู่เหมือนจะทำร้ายร่างกายเธอ (แต่ไม่ได้จะทำหรอกนะ)
แถมเธอยังบอกว่า จะไปไหนก็ไปซะ
ผมก็ยิ่งโมโหเลย... คิดว่า เธอรักผมน้อยลงแล้วหรอ...
แต่ผมก็ไม่ได้ไปไหนหรอก
ผมก็พูดจาหยาบคายเสียงดังไปเรื่อย ดึก ๆ แล้วก็เข้านอนเหมือนเดิม
คือ ผมรู้สึกว่า... ชีวิตผมจะหมดอิสรภาพไปงั้นหรือ... ผมจะหาความสุขให้ตัวเองด้วยการเล่นเกมสักหน่อยไม่ได้หรอ ไม่ได้ไปแอบคุยกับ ญ อื่นสักหน่อย...
ผมก็ดูแลเธอดี... อีกอย่างผมโตกว่า 12 ปี... ก็คงเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกว่า น้องไม่มีสิทธิ์จะมาควบคุมพี่นะ... ทำไมพี่ต้องฟังน้องล่ะ... เป็นอีโก้ครับ...
...
เช้าวันต่อมา... ผมก็ทำตัวเหมือนปกติ... แต่เราก็พูดกันน้อยลง
ผมก็ต้องดูแลเธอนั่นแหละ ผมจะไปไหนได้ เพราะผมก็ไม่อยากให้ใครต้องมาดูแลเธอแทนผม
บ่าย ๆ งานผมเสร็จแล้ว... เราก็เริ่มคุยกันปกติ
ผมก็หยิบโทรศัพท์มาเล่นเกมอีก... เธอถามผมว่า ยังจะเล่นอยู่อีกหรือ... เธอบอกไม่ให้ผมเล่น 3 รอบ จนเธอเสียงดัง
ผมไม่ชอบ แต่ผมก็นิ่ง ๆ แล้วก็หยุดเล่นเกม...
ผมคิดในใจ... เห้อ ทะเลาะกันเรื่องเกมอีกแล้วหรอวะ
ลึก ๆ ผมก็รู้ครับว่า... ผมให้เวลากับเธอน้อยลง
เราก็คุยกันนิดหน่อย... ผมก็ถามว่าทำไมไม่ให้ผมเล่น ผมเล่นแล้วเป็นไง ไรงี้น่ะครับ...
คิด ๆ ไป ผมก็เลยตัดสินใจลบเกมออกไป...
เพราะผมไม่อยากให้เราทะเลาะกัน มันทำให้เราไม่มีความสุข
ผมไม่อยากเห็นเธอประสาทรับประทาน
เกมเนี่ย แย่งความสนใจเรื่องอื่น ๆ ของผมไปเยอะเลย...
ผมใจร้อนกับงาน... อยากทำงานให้เสร็จไว ๆ จะได้มาเล่นเกม
ผมไม่ได้อ่านหนังสือ หาความรู้อะไรเลยเพิ่มเติมเท่าไหร่เลยครับ...
อีกอย่างเกมมันแข่งขัน มันอาจทำให้ผมกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว หรือชอบแข่งขันเอาชนะคนอื่น...
อะไรประมาณนี้
นี่ก็ไม่ได้เล่นมาอาทิตย์นึงได้แล้วครับ...รู้สึกเหวง ๆ นิดหน่อย...
ต้องกลับมาหาไรทำต่อคับ... คิดไปข้างหน้า อยู่กับชีวิตจริงครับ
ต้องบอกตัวเองว่าเล่นเกมเก่ง ก็ขอให้ใช้ชีวิตให้เก่งเหมือนในเกมด้วย
เล่าสู่กันฟังครับ คิดเห็นอย่างไรก็แสดงมาได้ครับ
ขอบคุณครับ
ทะเลาะกับแฟนเรื่องเล่นเกม... เลยต้องเลิกครับ
เริ่มจากช่วงกักตัวใหม่ ๆ แล้วแฟนต้องกลับบ้านที่ต่างอำเภอ น่ะครับ...
ทำให้ผมได้อยู่คนเดียว... ทีนี้ระหว่างเงียบ ๆ ก็เลยคิดหาความบันเทิงสักหน่อย ก็เลยเข้า play store โหลดเกมมาครับ...
ความเมามันส์ก็เริ่มขึ้นครับ...
พอแฟนกลับมา... ก็ยังเล่นบ้างครับ แต่ก็น้อยลง
เวลาที่เล่น คือ ในบางครั้งของช่วงพักระหว่างวันและหลังเลิกงานราว ๆ 1 ทุ่ม 2 ทุ่มครับ...
มีคืนนึง... แบบว่าผมดื้อครับ... แฟนบอกให้ปิดมือถือจะนอนแล้ว... แต่ผมยังเล่นค้างอยู่ บอกว่า ตานี้ตายแล้วเดี๋ยวเลิกครับ
แต่ไม่ตายสักที จนแฟนบ่นละครับ... ผมเลยหนีออกไปเล่นนอกห้องดื้อ ๆ เลย...
ก็ทะเลาะกันครับ (ครั้งที่ 1)
ต่อมา... ก็ใช้ชีวิตไปตามปกติครับ... ทำงาน เล่นเกมบ้าง แต่ส่วนใหญ่หลังเลิกงานครับ... ก็จะเล่นนานหน่อย
มีบ้างครับที่ผมจะเติมเงินในเกม เพื่อซื้อของ... เสริมความแข็งแกร่ง
เติมอยู่ 2-3 ครั้ง แฟนก็บ่น ๆ ครับ... มีวันนึงผมก็ไปโกหกเธอว่าไม่ได้เติม เพราะขี้เกียจให้เธอรับรู้ครับ เดี๋ยวจะบ่นอีก
พอเธอจับได้... ก็ทะเลากันครับ... (ครั้งที่ 2)
ต่อมา... ก็ใช้ชีวิตไปตามปกติเหมือนเคยครับ...
แต่งานก็เร่งมากขึ้น... ผมก็เร่งงานนะ... เลยเล่นเกมน้อยลง...
ผมก็เหนื่อยกับงานเหมือนกัน... ก็คุยกับแฟนหยอกเล่นกันปกติ...
จนแฟนพูดว่า "หนูคิดงานไม่ออก พี่ก็มัวแต่เล่นเกม ไม่อยู่กับหนูเลย" พูดเล่น ๆ อ้อน ๆ น่ะครับ... (แฟนเป็นคนขี้อ้อนครับ)
แต่ผมฟังแล้ว!!! ...ขึ้นเลยครับ...
ครั้งนี้ทะเลาะกันแรงมากครับ...
คืนนั้นเธอเตะพัดลม ใบหักไปตัว...
ส่วนผมก็ผลักเธอ ขู่เหมือนจะทำร้ายร่างกายเธอ (แต่ไม่ได้จะทำหรอกนะ)
แถมเธอยังบอกว่า จะไปไหนก็ไปซะ
ผมก็ยิ่งโมโหเลย... คิดว่า เธอรักผมน้อยลงแล้วหรอ...
แต่ผมก็ไม่ได้ไปไหนหรอก
ผมก็พูดจาหยาบคายเสียงดังไปเรื่อย ดึก ๆ แล้วก็เข้านอนเหมือนเดิม
คือ ผมรู้สึกว่า... ชีวิตผมจะหมดอิสรภาพไปงั้นหรือ... ผมจะหาความสุขให้ตัวเองด้วยการเล่นเกมสักหน่อยไม่ได้หรอ ไม่ได้ไปแอบคุยกับ ญ อื่นสักหน่อย...
ผมก็ดูแลเธอดี... อีกอย่างผมโตกว่า 12 ปี... ก็คงเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกว่า น้องไม่มีสิทธิ์จะมาควบคุมพี่นะ... ทำไมพี่ต้องฟังน้องล่ะ... เป็นอีโก้ครับ...
...
เช้าวันต่อมา... ผมก็ทำตัวเหมือนปกติ... แต่เราก็พูดกันน้อยลง
ผมก็ต้องดูแลเธอนั่นแหละ ผมจะไปไหนได้ เพราะผมก็ไม่อยากให้ใครต้องมาดูแลเธอแทนผม
บ่าย ๆ งานผมเสร็จแล้ว... เราก็เริ่มคุยกันปกติ
ผมก็หยิบโทรศัพท์มาเล่นเกมอีก... เธอถามผมว่า ยังจะเล่นอยู่อีกหรือ... เธอบอกไม่ให้ผมเล่น 3 รอบ จนเธอเสียงดัง
ผมไม่ชอบ แต่ผมก็นิ่ง ๆ แล้วก็หยุดเล่นเกม...
ผมคิดในใจ... เห้อ ทะเลาะกันเรื่องเกมอีกแล้วหรอวะ
ลึก ๆ ผมก็รู้ครับว่า... ผมให้เวลากับเธอน้อยลง
เราก็คุยกันนิดหน่อย... ผมก็ถามว่าทำไมไม่ให้ผมเล่น ผมเล่นแล้วเป็นไง ไรงี้น่ะครับ...
คิด ๆ ไป ผมก็เลยตัดสินใจลบเกมออกไป...
เพราะผมไม่อยากให้เราทะเลาะกัน มันทำให้เราไม่มีความสุข
ผมไม่อยากเห็นเธอประสาทรับประทาน
เกมเนี่ย แย่งความสนใจเรื่องอื่น ๆ ของผมไปเยอะเลย...
ผมใจร้อนกับงาน... อยากทำงานให้เสร็จไว ๆ จะได้มาเล่นเกม
ผมไม่ได้อ่านหนังสือ หาความรู้อะไรเลยเพิ่มเติมเท่าไหร่เลยครับ...
อีกอย่างเกมมันแข่งขัน มันอาจทำให้ผมกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว หรือชอบแข่งขันเอาชนะคนอื่น...
อะไรประมาณนี้
นี่ก็ไม่ได้เล่นมาอาทิตย์นึงได้แล้วครับ...รู้สึกเหวง ๆ นิดหน่อย...
ต้องกลับมาหาไรทำต่อคับ... คิดไปข้างหน้า อยู่กับชีวิตจริงครับ
ต้องบอกตัวเองว่าเล่นเกมเก่ง ก็ขอให้ใช้ชีวิตให้เก่งเหมือนในเกมด้วย
เล่าสู่กันฟังครับ คิดเห็นอย่างไรก็แสดงมาได้ครับ
ขอบคุณครับ