คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 5
พื้นที่กว้างใหญ่ ปลูกข้าวได้เกินความต้องการของการบริโภคในจังหวัด และยังสามารถนำเข้าสินค้าจากจังหวัดในภาคเหนือด้วยกันได้อีก
พืชผัก ผลไม้ ทั้งเขตร้อนและพืชผักผลไม้เมืองหนาวสามารถปลูกได้ผลดี
สามารถผลิตเนื้อสัตว์ได้เกินความต้องการของการบริโภคในจังหวัด
สามารถผลิตเส้นใยธรรมชาติสำหรับผลิตเครื่องนุ่งห่มได้เอง เช่น ฝ้าย เส้นใยกัญชง ไหม นุ่นสำหรับยัดที่นอน
น้ำดื่ม ผลิตน้ำดื่มบริโภคเองได้ ทั้งน้ำบรรจุขวด น้ำแร่
เครื่องดื่ม มีไร่ข้าวบาร์เลย์สำหรับผลิตเบียร์ มีไร่ชา และมีไร่กาแฟอาราบิก้า
โครงการหลวงมากกว่า 90% ตั้งอยู่ในพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่ (ยังไม่รวมการผลิตของเกษตรกรนอกระบบโครงการหลวงและของเอกชนลักษณะ Contract farming)
เมื่อวัตถุดิบการประกอบอาหารสามารถผลิตได้เองต้นทุนก็ต่ำ ทั้งข้าว ผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์
แม้แต่นมและผลิตภัณฑ์จากนม เชียงใหม่ก็ผลิตได้ เช่น เนย ชีส โยเกิร์ต
หรืออาหารที่ทดแทนการนำเข้าจากต่างประเทศ เช่น สตรอว์เบอร์รี ท้อ พลัม พีช อโวคาโด ผักเมืองหนาว ดอกไม้เมืองหนาว ปลาเทราต์ ปลาสเตอร์เจียนที่ให้ไข่ทำคาร์เวียร์
รวมถึงผักพื้นบ้านก็มีการปลูกกันอย่างแพร่หลาย ที่นิยมบริโภคในภาคเหนือ เช่น ถั่วเหลือง สำหรับส่งทำน้ำมันพืช และทำถั่วเน่า เต้าเจี้ยว
ผักเซียงดา ผักสะแล หอมแดง กระเทียม พืชสวนครัว พืชเกษตรอินทรีย์
จากวัตถุดิบจำนวนมหาศาลที่มีในเชียงใหม่ ต้นทุนการประกอบอาหารจึงต่ำกว่าจังหวัดที่ไม่สามารถผลิตเองได้
เช่น ภูเก็ตที่มีพื้นที่น้อย วัตถุดิบต้องนำมาจากจังหวัดอื่น ก็ต้องบวกค่าขนส่ง ผักบางประเภทต้องส่งคาร์โกมาจากเชียงใหม่หรือกรุงเทพฯ
ต้นทุนคาร์โกก็สูง ข้าว ภูเก็ตก็มีพื้นที่ปลูกน้อย ก้ต้องนำเข้ามาจากจังหวัดอื่น บวกกับคนสในพื้นที่และนักท่องเที่ยวเข้ามามาก วัตถุดิบในจังหวัดก็ไม่พอ
ก็ต้องสั่งเข้ามา เป็นหลักพื้นฐานง่าย ๆ ว่าทำไมถูก ทำไมแพง
เช่น เราไปพักที่โรงแรมดังแถวป่าตอง อาหารเช้าที่จัดในไลน์ ผักส่วนใหญ่มาจากเชียงใหม่ ข้าวมาจากอีสาน ผลไม้จากภาคกลาง เนื้อสัตว์นครปฐม ฉะเชิงเทรา
ข้าว ภาคใต้ก็ผลิตได้เอง แต่เป็นข้าวที่เขาบริโภคในท้องถิ่น จะไม่เหมือนกับข้าวภาคอื่น ๆ และโรงแรมจะไม่ใช้ข้าวลักษณะนี้
ส่วนใหญ่เครือโรงแรมใหญ่ ๆ จะใช้ข้าวจากอีสานที่เป็นหอมมะลิ ผักก็ส่งมาจากเชียงใหม่ ดอกไม้จากเชียงใหม่ เชียงราย
ภูเก็ต พังงา กระบี่ ไม่มีระบบรางจาก กทม. เข้าถึง การขนส่งผักผลไม้ ที่เน่าเสียเร็ว ต้องผ่านคาร์โกเท่านั้น
ยกเว้นของอุปโภคอื่น ๆ ที่จะขนส่งมาทางบกได้
ยังไงพืชผัก เนื้อสัตว์ ข้าว ที่ภูเก็ต พังงา กระบี่ ผลิตเองไม่ได้ก็ต้องราคาสูงกว่าจังหวัดที่อยู่ภาคอื่น
และพื้นที่อยู่อาศัยต่อประชากรหนาแน่นกว่า ทั้งคนพื้นที่ นักท่องเที่ยว ราคาที่พักก็ต้องราคาแพงกว่า
พืชผัก ผลไม้ ทั้งเขตร้อนและพืชผักผลไม้เมืองหนาวสามารถปลูกได้ผลดี
สามารถผลิตเนื้อสัตว์ได้เกินความต้องการของการบริโภคในจังหวัด
สามารถผลิตเส้นใยธรรมชาติสำหรับผลิตเครื่องนุ่งห่มได้เอง เช่น ฝ้าย เส้นใยกัญชง ไหม นุ่นสำหรับยัดที่นอน
น้ำดื่ม ผลิตน้ำดื่มบริโภคเองได้ ทั้งน้ำบรรจุขวด น้ำแร่
เครื่องดื่ม มีไร่ข้าวบาร์เลย์สำหรับผลิตเบียร์ มีไร่ชา และมีไร่กาแฟอาราบิก้า
โครงการหลวงมากกว่า 90% ตั้งอยู่ในพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่ (ยังไม่รวมการผลิตของเกษตรกรนอกระบบโครงการหลวงและของเอกชนลักษณะ Contract farming)
เมื่อวัตถุดิบการประกอบอาหารสามารถผลิตได้เองต้นทุนก็ต่ำ ทั้งข้าว ผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์
แม้แต่นมและผลิตภัณฑ์จากนม เชียงใหม่ก็ผลิตได้ เช่น เนย ชีส โยเกิร์ต
หรืออาหารที่ทดแทนการนำเข้าจากต่างประเทศ เช่น สตรอว์เบอร์รี ท้อ พลัม พีช อโวคาโด ผักเมืองหนาว ดอกไม้เมืองหนาว ปลาเทราต์ ปลาสเตอร์เจียนที่ให้ไข่ทำคาร์เวียร์
รวมถึงผักพื้นบ้านก็มีการปลูกกันอย่างแพร่หลาย ที่นิยมบริโภคในภาคเหนือ เช่น ถั่วเหลือง สำหรับส่งทำน้ำมันพืช และทำถั่วเน่า เต้าเจี้ยว
ผักเซียงดา ผักสะแล หอมแดง กระเทียม พืชสวนครัว พืชเกษตรอินทรีย์
จากวัตถุดิบจำนวนมหาศาลที่มีในเชียงใหม่ ต้นทุนการประกอบอาหารจึงต่ำกว่าจังหวัดที่ไม่สามารถผลิตเองได้
เช่น ภูเก็ตที่มีพื้นที่น้อย วัตถุดิบต้องนำมาจากจังหวัดอื่น ก็ต้องบวกค่าขนส่ง ผักบางประเภทต้องส่งคาร์โกมาจากเชียงใหม่หรือกรุงเทพฯ
ต้นทุนคาร์โกก็สูง ข้าว ภูเก็ตก็มีพื้นที่ปลูกน้อย ก้ต้องนำเข้ามาจากจังหวัดอื่น บวกกับคนสในพื้นที่และนักท่องเที่ยวเข้ามามาก วัตถุดิบในจังหวัดก็ไม่พอ
ก็ต้องสั่งเข้ามา เป็นหลักพื้นฐานง่าย ๆ ว่าทำไมถูก ทำไมแพง
เช่น เราไปพักที่โรงแรมดังแถวป่าตอง อาหารเช้าที่จัดในไลน์ ผักส่วนใหญ่มาจากเชียงใหม่ ข้าวมาจากอีสาน ผลไม้จากภาคกลาง เนื้อสัตว์นครปฐม ฉะเชิงเทรา
ข้าว ภาคใต้ก็ผลิตได้เอง แต่เป็นข้าวที่เขาบริโภคในท้องถิ่น จะไม่เหมือนกับข้าวภาคอื่น ๆ และโรงแรมจะไม่ใช้ข้าวลักษณะนี้
ส่วนใหญ่เครือโรงแรมใหญ่ ๆ จะใช้ข้าวจากอีสานที่เป็นหอมมะลิ ผักก็ส่งมาจากเชียงใหม่ ดอกไม้จากเชียงใหม่ เชียงราย
ภูเก็ต พังงา กระบี่ ไม่มีระบบรางจาก กทม. เข้าถึง การขนส่งผักผลไม้ ที่เน่าเสียเร็ว ต้องผ่านคาร์โกเท่านั้น
ยกเว้นของอุปโภคอื่น ๆ ที่จะขนส่งมาทางบกได้
ยังไงพืชผัก เนื้อสัตว์ ข้าว ที่ภูเก็ต พังงา กระบี่ ผลิตเองไม่ได้ก็ต้องราคาสูงกว่าจังหวัดที่อยู่ภาคอื่น
และพื้นที่อยู่อาศัยต่อประชากรหนาแน่นกว่า ทั้งคนพื้นที่ นักท่องเที่ยว ราคาที่พักก็ต้องราคาแพงกว่า
แสดงความคิดเห็น
ทำไมเชียงใหม่ถึงค่าครองชีพถูกมาก เมื่อเทียบกับภูเก็ต กระบี่ พังงา ทั้งๆที่เป็นเมืองที่เน้นนักท่องเที่ยวต่างชาติเหมือนกัน
และที่พักส่วนมากในเชียงใหม่ก็ยังเป็นของคนเหนือด้วยกันเอง
ในขณะที่ฝั่งอันดามัน คนกทม.ไปลงทุนก็เยอะ นอมินีก็เยอะ