สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้คำถามแรกของดิฉันและดิฉันมีข้อสงสัยที่อยากจะมาถามกับผู้ที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ค่ะ ดิฉันไม่รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือเป็นเรื่องที่ตั้งใจที่จะเกิดขึ้นจริงๆอยู่แล้วหรือเปล่า คือว่าดิฉันจะรู้สึกแปลกใจกับตัวเองเวลาที่คิดถึงหรือนึกถึงสิ่งๆหนึ่ง แล้วสิ่งที่คิดนั้นเป็นจริงและบ่อยมากๆด้วยค่ะไม่ใช่ลักษณะอาการของเดจาวูนะคะ แต่เหมือนเป็นเรื่องที่ปราถนาแล้วสิ่งนั่นก็เกิดขึ้น เช่น ตอนที่ฉันได้ไปเดินตลาดนัดกับพ่อแล้วจู่ๆดิฉันได้นึกถึงป้าที่ร้านทำผมคนหนึ่ง(สมมติว่าชื่อป้าบี)ที่ดิฉันชอบไปทำผมอยู่บ่อยๆและไม่ได้เจอกันมานาน2ปีเพราะเขาย้ายร้านค่ะ แล้วพอสิ้นถึงความรู้สึกนึกถึงแล้วปรากฏว่าป้าบีได้เดินสวนทางกับดิฉันแล้วดิฉันได้ไปทักทาย ดิฉันก็ได้มาคุยกับตัวเองว่าทำไมเป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลานึกถึงแล้วได้เจอกับสิ่งที่ตัวเองปราถนามันทำให้รู้สึกประหลาดใจ แต่ไม่ได้เจอกับเหตุการณ์นี้เป็นครั้งแรกนะคะ เจอแบบนี้ตั้งแต่เราจำความได้เลยเป็นแบบนี้มาประมาณ14ปี(ตอนนี้เราอายุ20แล้วค่ะ) มีอีกเหตุการณ์ค่ะตอนนั้นเราไปนั่งทานอาหารอยู่ที่ศูนย์อาหารเราก็คิดถึงและเผลอร้องเพลงๆหนึ่งออกมาค่ะ อยู่ๆทางศูนย์อาหารก็ได้เปิดเพลงและเพลงที่ออกมาคือเพลงที่เราคิดถึงและเผลอร้องออกไปค่ะเรารู้สึกอึ้งมากหยุดเคี้ยวข้าวและนั่งฟัง (พูดในใจ เรานิก็แปลกเนาะแล้วก็หัวเราะออกมา ) แต่เราลองมาสังเกตกับตัวเองแบบว่าเราต้องคิดแบบว่า เอ้?เราไม่ได้เจอกับคนนั้นคนนี้นานแล้วนะ หรือ คิดถึง อยากกินนั่นนี่จัง  เมื่อไหร่จะได้เจอหรือได้กิน ประมาณ1-2หรือวันนั้นเลยก็ได้ตามที่เรานึก แต่ต้องเป็นความรู้สึกนึกคิดแบบเผลอๆนะคะ

****เราเป็นคนที่ไม่มีเซ้นอะไรนะคะ และเวลาจะเกิดเรื่องก็ไม่เคยมีลางสังหรณ์บอกอะไรก่อน แต่จะมาในรูปแบบที่ว่าคิดหรือนึกถึงแล้วเราต้องการมากกว่าค่ะ แต่เราก็ไม่เคยเล่าให้ใครฟังนะคะ****

////****เรื่องที่นำมาเล่านี้ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของผู้อ่านด้วยนะคะ เราก็ไม่รู้ว่าจะมีคนที่เป็นเหมือนกันกับเราไหม แต่เรารู้สึกมันแม่นมากเวลาที่คิดและนึกถึงกับบางเรื่องที่อยู่ในหัว จนเราเผลอคิดและเป็นจริง****////

#ยาวไปหน่อยแต่ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ใครที่เข้ามาอ่านแล้วคิดเห็นอย่างไรก็สามารถคอมเมนท์มาคุยกันได้เลยนะคะ ขอบคุณค่ะ#

#ยังมีเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่ตนเองพูดด้วยนะคะ เดี๋ยวจะมาถามใหม่