ทุกวันนี้ ผมใช้ชีวิตแบบไร้จุดหมายมากครับ ชีวิตแต่ละวัน วนลูปในวัฏจักรเดิม ๆ วนเวียนไปมา

เมื่อก่อนใช้เงินซื้อความสุข จนวันหนึงมันถึงจุดอิ่มตัว มันไม่สุขอีกต่อไปแล้ว ความเบื่อมันรุกรานเข้ามาเรื่อย ๆ แม้กระทั่งการกินแต่ละวันยังเบื่อ ไม่รู้จะกินอะไร

ผมเป็นคนใช้ชีวิตแบบกร้านโลกมาตั้งแต่เด็ก เพราะเป็นเด็กกำพร้าพ่อ อยู่กับแม่สองคน ส่งเสียตัวเองเรียนจนจบปริญญาตรี ผ่าฝันอุปสรรค์มากมาย จนวันนี้ชีวิตมาอยู่จุด passive income ที่เงินเก็บ มีพอใช้จนถึง อายุ 80 ปี โดยไม่รวมอสังหาฯ

ผมปรึกษาหมอเรื่องภาวะจิตใจ ที่อาจส่งผลต่อการป่วยเป็นโรคซึมเศร้า ก็ลองทำกิจกรรมต่าง ๆ ตามหมอบอก แต่มันช่วยแค่ให้ผมมีกิจกรรมทำไปวัน ๆ เท่านั้น แต่ลึก ๆ ยังมีอารมณ์เบื่อโลกอยู่

*** ประเด็นคือ ผมเป็นเพศที่สาม แบบ LG_(B)_T
โดยไม่คิดจะแต่งงานหรือสร้างครอบครัวใด ๆ ***

ชีวิตแบบผม ถ้ารับบุตรบุญธรรมมาอุปการะ จะสามารถเติมเต็มส่วนที่ขาดของชีวิตได้หรือเปล่าครับ การใช้ชีวิตในสังคมของผมก็เป็น ผช คนหนึงที่ไม่แสดงรสนิยมทางเพศ และยังไม่มีใครทราบว่าเป็น bisexual

ผมศึกษาวิธีและขั้นตอนมานานพอสมควร แต่สิ่งที่ผมกลัวคือ
1. การถ่ายทอดนิสัยมาโดยกรรมพันธ์ เพราะเราไม่รู้ว่าพ่อแม่เด็กเป็นใคร (จริงแค่ไหนที่ว่าการเลี้ยงดูสามารถพัฒนาเป็นนิสัยเด็กได้ 100%)
2. ควรบอกความจริง หรือปกปิดสถานะ การเลี้ยงดู

รบกวนช่วยผมคิดหน่อยครับ อยากรับฟังทัศนคติของแต่ละท่าน คิดเห็นเป็นอย่างไร