เรื่องมีอยู่ว่า เราแอบชอบคนๆนึง แล้วเขาก็ไม่ได้ชอบเราเลย เจอหน้ากันทีไรฝ่ายนั้นก็จะพูดให้เรารู้สึกแย่ เราต้องแอบมาร้องให้ตลอด เพราะความรู้สึกมันสงสัยว่าไปทำอะไรทำไมเขาต้องเกลียดเรา ย้อนกลับไปตอนที่เจอกันครั้งแรกเราพึ่งย้ายร.ร มาใหม่เลยยังไม่มีเพื่อน เขาเป็นคนที่เข้ามาทักเราก่อนตอนนั้นเราก็รู้สึกดีมาก เพราะตอนนั้นเรายังไม่มีเพื่อน  นั่นคือเหตุผลที่ทำไห้เราชอบเขา แต่มองย้อนกลับมาเขาไม่ใช่คนนั้น เขากลายเป็นที่ทำให้เรารู้สึกแย่ ทุกคนอาจะเคยเป็นแบบนี้ เวลาแอบชอบใครเราก็อยากจะทำให้คนนั้นยิ้มเพราะเรา แต่เหมือนเราพยามมากเท่าไรเขาก็จะทำสิ่งตรงข้ามกลับมาให้เราเสมอ เราก็เลยจะตัดใจ แต่บางครั้งเขาก็มาอยู่ทุกที่ที่เราอยู่ ยิ่งเราพยามจะตัดใจ เขาก็จะมาทำดีด้วย มาอยู่ไกล้ๆ แอบมองเรา เวลามีงานอะไรก็จะไห้มาช่วยทำ  ซึ่งมันทำให้เรากลับไปรักเขาโดยไม่มีเหตุผลอีกครั้ง จากนั้นเขาก็กลับเป็นคนเดิม แต่ครั้งนี้เขาทำไห้เราเสียใจจนเรา รู้สึกว่าเราไม่อยากรักคนใจร้ายแบบนี้ หลังจากนั้นเราก็พยามทุกอย่างลบเฟสคนๆนั้นออก เจอกันขอไม่มองไม่รู้สึกอะไรกับเขาอีกเพราะที่ผ่านมาเหมือนกับเราเป็นคนโง่คนๆนึงที่พยามทำให้คนๆนึงมารักเราโดยที่เขาไม่เคยเห็นค่าอะไรเลย จนตอนนี้เราไม่อยากรักใครอีกแล้ว มันกลายเป็นความกลัวการมีความรักเพราะเรารู้ว่าเวลามีความรักมันอาจจะมีความสุข แต่สุดท้ายความสุขที่ได้จากการแอบชอบเขามันน้อยมากเวลาที่เราอกหัก😞 สุดท้ายแล้วเราก็พึ่งมาเข้าใจ ว่าเขาไม่ได้รักเราหรอก เขาแค่มาทำให้เรารักเพราะเขาไม่อยากให้เราเลิกชอบเขา ที่ผ่านมาเขาก็แค่มาทักทายตามมารยาท มันผิดที่เราชอบคนง่ายไป มันไม่ผิดที่เขาหรอกที่เราคิดว่าเขาแอบมองเราเป็นเพราะเราคิดไปเอง😞