พ่อเป็นคนที่รักใครจะรักจริงจังมาก พร้อมทำให้คนนั้นมีความสุข
พ่อแต่งงานกับแม่ แล้วเข้าอยู่บ้านปู่ย่า แต่อยู่ไม่ได้ ตามประสา แม่ผัวลูกสะใภ้ ประมาณนี้
พ่อจึงออกจากบ้านปู่ย่า มาอยู่บ้านยาย และทำมาหากินด้วยการทำนา
ในขณะที่บ้านปู่กับย่า มีรถไถนาเดินตาม บ้านยายทำนาด้วยการใช้จอบขุดเพื่อทำเทือกนาดำ
คนเคยทำนาจะรู้มันสาหัสแค่ใหน พ่อเล่าให้ฟังว่า ตอนพักกินข้าวกลางวัน ต้องใช้วิธีรูดจอบออกทางด้าม
เพราะเจ็บมือจนคลายมือไม่ได้ ผ่านไปหลายปี บ้านยายเริ่มใช้ความไถนาแทนจอบ หลังจากทำนาได้ 10 กว่าปี
พ่อกับแม่เริ่มมีทุน เราเองก็ขึ้น ม.ต้น พ่อกับแม่เปลี่ยนอาชีพเป็นร้านชำและร้านซ่อมรถ ผ่านไปหลายปี
เรากับน้องเรียนจบมีงานทำ พ่อกับแม่อยู่บ้านเลี้ยงหลานได้ปีกว่าๆ แม่ก็เสียเพราะโรคไต
จะสังเกตุเห็นว่า พ่อรักเมียกับลูกมาก เพราะยอมถอยออกมาจากบ้านปู่ย่า เพื่อมาสร้างครอบครัวกับเมีย
   หลังจากแม่เสียได้ 1 ปี พ่อมีเมียใหม่ ตามที่พ่อเป็นคนที่รักใครก็มักจะทุ่มเท อันนี้เป็นมุมดีของพ่อ
แต่ปัญหาเกิดคือ พ่อยังพยายามทำงานหนัก ทั้งที่ร่างกายไม่ใหว เป็นลมก็บ่อยครั้งเพราะอากาสร้อน
ซ่อมรถบนกระบะ 10 ล้อ ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย สำหรับคนอายุ 67 ปี เรากับน้องให้เงินพ่อใช้เป็นรายเดือน
แต่เหมือนพ่อจะไม่พอใช้ พ่อพยายามทำงานหนักอีกครั้ง เหมือนคราวนี้จะหาเงินสร้างบ้านให้เมีย
...เล่าให้ฟังเฉยๆ เราแก้ปัญหาไม่ได้ แก้ปัญหาไม่ตก อยากให้พ่อพัก พ่อก็ไม่พัก คงต้องเฝ้าดูพ่อทำงานจนลมหายใจสุดท้าย