หลังจากที่เราเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมา 8 ปี ตอนนี้เวลาผ่านไปครึ่งปีได้แล้ว ตอนแรกเราคิดอยู่นะ ว่าเราจะใช้เวลาทำใจนานแค่ไหน กับความทรงจำความผูกพันธ์ต่างๆที่มีกันมานาน เห็นหลายๆคนใช้เวลาเป็นปีๆ กว่าจะลืมแล้วเริ่มต้นใหม่ แต่สำหรับเรา 3 เดือนเองค่ะ 555 พูดได้เต็มปากว่าตอนนี้ไม่รักไม่คิดถึง ไม่มีความอาลัยอาวรณ์อะไรหลงเหลืออยู่แล้วจริงๆ อาจด้วยเหตุผลที่ตัดสินใจเลิกกัน มันสุดดดดดดดดดดด แล้วจริงๆ วันนี้เลยอยากจะมาแชร์ความรู้สึกของคนโสดๆ หลังจากที่ความรู้สึกนี้มันหายไปนานค่ะ แน่นอนว่าเริ่มแรก เราเคว้งมากๆ คนเคยคุยกันทุกวัน เคยเห็นหน้ากันทุกเดือน เราเป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดา ที่เลิกงาน กลับห้อง กินข้าว โทรหาแฟน วนๆอยู่แบบนี้ตลอด พอทีนี้มันไม่มีใครให้โทรหาแล้วไง เคว้งสิ เหงาไปสิ คือใช้คำว่าเหงาได้เปลืองมากจริงๆค่ะ ชวนเพื่อนสังสรรค์ก็ดันมาติดโควิด (เจริญญญญญญญญญ) ไม่รู้จะทำอะไร ก็ได้แค่นอน ซึ่งมหัศจรรย์มากๆค่ะ จากคนเคยนอนเที่ยงคืนตีหนึ่งตลอด อันเนื่องมาจากคุยโทรศัพท์กับแฟน เหอะๆ กลายเป็นสี่ทุ่มนอน ห้าทุ่มนอน (ทุกคนรู้วงการนอนดึกเข้าแล้วออกยาก 555) อันนี้คือเรื่องดีๆที่เกิดขึ้นจริง นอนไวขึ้น ตื่นเช้าขึ้น มีเรื่องเครียดน้อยลง แต่ยังคงเหงามากๆอยู่ (โสดค่ะ ขายของๆ 555) แต่ที่ผ่านมาตัวเราเองกลัวชีวิตความโสดมาตลอด กลัวอยู่ไม่ได้ พอมาลองอยู่กับตัวเองจริงๆ โหนี่เราเสียเวลาที่จะได้กินเบียร์กับเพื่อนไปตั้งเท่าไหร่ ไหนจะปัดทินเดอร์นัดเจอหนุ่มๆอีกตั้งมากมาย 55555 บอกเลยว่าการไม่มีพันธะอะไรกับใครมันก็สนุกไปอีกแบบ อยากคุยก็คุย อยากเที่ยวก็เที่ยว อยากดื่มก็ดื่ม เจอคนที่ใช่เมื่อไหร่ก็หยุดพิจารณาซึ่งกันและกัน มันดีไปอีกแบบนะ ถึงจะเหงามากๆก็เถอะ 5555 คือการตั้งกระทู้นี้อยากให้กำลังใจคนโสดที่กำลังเหงาช่วงโควิดค่ะ (นัดเจอ ผช ลำบากกกก) ตัวเราเองไม่รู้เหมือนกันว่าจะโสดไปนานแค่ไหน อายุก็พอจะมีครอบครัวได้แล้วด้วยไง เห็นรุ่นพี่บางคน 2 ปีงี้ 5-6 ปีงี้ หวั่นเหมือนกันนะคะ ใช่ว่าไม่รู้สึกอะไร 5555 แต่ก็นั่นแหละค่ะ ตัว จขกท เองไม่เคยหมดหวังที่จะเจอคนที่เราเฝ้ารอเลย (ที่ไหนดีที่ไหนเด็ด ไปติดสินบนท่านมาหมดแล้วค่ะ 5555) ก็หวังว่าคนคนนั้นจะมาในเร็วนี้นะคะ สุดท้ายนี้ก็อยากจะบอกว่า โสดดดดดดค่ะ อยากขายของ 555555555