ความทรงจำช่วงที่รู้จักกับเสี่ยวเฟิงมันหายไป เฉิงอิ๋นเลยจำเสี่ยวเฟิงไม่ได้ เลยเป็นไปไม่ได้ที่อยู่ๆ จะรู้สึกรักตั้งแต่แรกที่เจอกัน
คู่นี้ไม่ใช่ love at first sight ด้วย แค่รู้สึกคุ้นๆ หน้า มันมีอะไรสักอย่างจนในหัวมันถูกปิดกั้นไม่ให้นึกถึง

ถึงเฉิงอิ๋นจำไม่ได้ว่าเสี่ยวเฟิงเป็นใคร แต่ความรู้สึกลึกๆ บางส่วนยังหลงเหลืออยู่เป็นเงาๆ
แล้วสมองกับหัวใจมันทำงานแยกกัน เวลาคับขันหัวใจทำงานไปก่อนสมอง อย่างตอนนางเอกกับเซ่อเซ่อตกน้ำ หรือล้มเพราะยื้อไหไวน์
พระเอกเลือกช่วยนางเอกตลอดจนเซ่อเซ่อยังงง เฉิงอิ๋นก็งง ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องช่วย ร่างกายเป็นไปเองอัตโนมัติ

พออยู่ไปเรื่อยๆ ก็รู้ว่าเสี่ยวเฟิงเป็นคนนิสัยดี น่ารัก ซื่อตรง จริงใจ มีน้ำใจ
ทั้งชีวิตเฉิงอิ๋นเจอแต่คนไม่จริงใจใส่หน้ากากเข้าหาตลอด (จนตัวเองยังต้องใส่ไปด้วยเลย)
จะว่าเฉิงอิ๋นแพ้คนนิสัยแบบนี้ก็ได้ เพราะเดิมทีเฉิงอิ๋นก็หลงรักเสี่ยวเฟิงที่เป็นแบบนี้ตั้งแต่ก่อนความจำเสื่อมแล้ว
อย่างตอนจะโดนทรายดูดตาย เสี่ยวเฟิงก็ไม่ปล่อย หรือตอนนางกลับไปหาหยกให้เฉิงอิ๋นที่จมก้นบึงทั้งที่ตัวเองว่ายน้ำไม่เป็น
ไม่แปลกที่ถึงแม้จำความรักครั้งเก่าไม่ได้ แต่เฉิงอิ๋นก็ยังตกหลุมรักนางได้อีกครั้ง

เรื่องพูดจาทำร้ายหัวใจ สถานการณ์มันบังคับให้ต้องออกมาแนวนั้น
ในช่วงแรกเฉิงอิ๋นก็ไม่ได้แคร์อะไรกับความรู้สึกเสี่ยวเฟิงเวลาโดนตัวเองร้ายใส่หรอก
แต่พอเริ่มรู้สึกว่ารักแล้ว ก็ยังต้องทำร้ายต่อไป เพราะถ้าแสดงออกว่ารัก ว่าแคร์เมื่อไหร่
เสี่ยวเฟิงจะกลายเป็นเป้าโจมตีแทนทันที เหมือนที่เซ่อเซ่อโดนทำโทษอยู่เรื่อย
คือเมีย 2 คนนี้ต้องโดนกระทำ ไม่จากเฉิงอิ๋น ก็จากทีมฮองเฮา เฉิงอิ๋นเลือกผลักเซ่อเซ่อให้ทีมฮองเฮาจัดการแทนที่จะเป็นเสี่ยวเฟิง
พอนานวันเข้าเฉิงอิ๋นก็ไม่ได้เป็นสุขหรอกที่ต้องเล่นละครทำร้ายเสี่ยวเฟิงแบบนี้
ก็พยายามจะจบเกมส์ให้เร็วๆ เพื่อที่จะได้ปรับความเข้าใจกับเสี่ยวเฟิงซะที
แล้วเฉิงอิ๋นก็บอกความจริงกับเสี่ยวเฟิงไม่ได้ว่าที่ต้องทำร้ายจิตใจตลอดมันเพราะอะไร เพราะเสี่ยวเฟิงเป็นคนฉลาดแต่ไม่เฉลียว
คนแบบนี้เข้าแก๊งค์ไหนหัวหน้าตายหมด นางเก็บความลับ เก็บความรู้สึก ร่วมเล่นละครปลอมๆ ไปกับเฉิงอิ๋นไม่ได้หรอก
เรื่องเหรียญปลอมนั่นก็เป็นอีกข้อพิสูจน์หนึ่ง ถ้าจะให้เสี่ยวเฟิงเล่นละครได้แบบเนียนๆ ต้องทำให้นางแสดงด้วยความรู้สึกที่แท้จริงของนางเอง