สวัสดีค่ะ ตอนช่วงมอหกใจหนูเเน่วเเน่ที่จะเป็นสัตวเเพทย์ แต่ในวันนี้หนูไม่ได้เดินทางตามเส้นทางที่หวังไว้ค่ะ หนูสอบติดทันตเเพทย์กับสัตวเเพทย์ ในวันนั้นหนูเลือกทันตเเพทย์เพราะหนูกลัวพ่อกับเเม่จะผิดหวัง เพราะหนูรู้ว่าใจลึกๆท่านไม่อยากให้หนูมาด้านนี้ อีกทั้งทางบ้านไม่ได้มีเงินมากเเละพ่อกับเเม่ก็อายุเยอะมากเเล้ว การที่ลูกจบทันตเเพทย์คงเป็นความฝันของพ่อกับเเม่มากกว่าที่จะเป็นสัตวเเพทย์ อีกทั้งพี่ชายคนโตก็ไม่มีงานเเถมต้องดูเเลครอบครัวของเขา พี่คนกลางงานก็ไม่แน่นอน หนูเหมือนจะเป็นคนเดียวของบ้านที่พ่อกับเเม่จะหวังพึ่ง หนูเคยลองเชิงถามไป ก่อนที่จะสอบต่างๆช่วงมอหก บรรยากาศ กับวิธีการพูดของท่านก็บ่งบอกว่าไม่อยากให้ไปด้านสัตวเเพทย์ เเต่ท่านก็ไม่ได้บอกตรงๆว่าห้ามเป็น เเต่ก็นั่นเเหละค่ะ หนูกลัวท่านจะผิดหวังเเละคิดว่าเรียนๆไปเดี๋ยวก็จบทำงาน  วันนี้หนูอยู่ทันตเเพทย์ปีสองกำลังจะขึ้นปีสามเเล้ว เเต่ก็ยังรู้สึกอยากไปเรียนสัตวเเพทย์อยู่ตลอด และรู้สึกว่าการเป็นทันตะมันไม่ค่อยใช่ทางหนูเลย หลายครั้งที่มันรบกวนเวลาหนูต้องอ่านหนังสือสอบ หรือเเม้กระทั่งตอนนี้ที่ทำให้หนูเเทบอ่านหนังสือไม่ได้เลย ทุกครั้งที่เนื้อหาเริ่มยากหนูจะเริ่มตัดพ้อกับตัวเองว่าทำไมเราต้องมาเรียนด้วยนะ ไม่ใช่ทางตัวเองเลย หนูรู้สึกว่าไม่มีกำลังใจเรียนเลย ไม่อยากเรียนเนื้อหาพวกนี้เพิ่มเเล้ว ไม่มี passion ในการเรียนเลย เเล้วชอบจินตนาการว่าตอนเราจบไปเเล้วเริ่มทำงานเราจะมีความสุขจริงหรอ หนูไม่เคยมองเห็นภาพตัวเองบนยูนิตเเล้วสนุกกับมัน เเต่หนูก็ไม่กล้าตัดสินอาชีพนี้เพราะหนูยังไม่เคยไปยืนอยู่จุดๆนั้นด้วยซ้ำจะรู้ได้ไงว่าไม่มีความสุข เเต่สำหรับผลการเรียน หนูก็ไม่ได้ถือว่าเรียนไม่ได้เพราะการเรียนก็อยู่ระดับดี ทำให้ตอนนี้หนูสับสนมากๆ ไม่รู้ว่าควรถอยหรือไปต่อ ส่วนในเเง่ของสัตวเเพทย์ หนูชอบสัตว์มาตั้งเเต่เด็กๆ ช่วงมอต้นหนูดูสารคดีเกือบทุกวันเเละมีความสุขทุกครั้งที่ได้ดูคลิปเกี่ยวกับพวกมัน ไอจีหนูตามaccount เกี่ยวกับสัตว์เต็มไปหมด เเละคิดว่าถ้าหนูได้ทำงานกับพวกมันก็คงมีความสุขเเน่ๆ เเต่ก็นั่นเเหละค่ะหนูยังไม่เคยก้าวไปอยู่จุดนั้นเลยไม่รู้เลยว่ามันจะมีความสุขจริงๆรึเปล่า ดังนั้นการตัดสินใจมันเลยยากมากเพราะถ้าวันนี้หนูลาออกหนูจะเสียเวลาอีกหนึ่งปีเต็มเพราะสอบตอนนี้ไม่ทันเเล้ว หนูจะเรียนช้ากว่าเพื่อนรวมสามปี ในขณะที่พ่อกับเเม่ก็อายุเยอะเเล้ว (พ่อ 64 แม่ 59) เเละหนูไม่รู้ด้วยว่าจะมีความสุขจริงมั้ยหากไปสายสัตวเเพทย์ หนึ่งเดือนที่ผ่านมาหนูกดดันมากเเละเครียดมากกับความคิดที่ตีกันอยู่ในหัว เเละเมื่อสัปดาห์ที่เเล้วเเม่สังเกตออกว่าหนูเปลี่ยนไป ท่านเลยเข้ามาถามว่าเป็นอะไรน้องดูไม่มีความสุข หลังจากนั้นหนูก็ร้องออกมาเเละพูดเรื่องที่คิดอยู่ เเม่บอกว่าเอางี้มั้ยเราเรียนให้จบ เก็บเงินเเล้วไปเรียนสัตวเเพทย์ที่เมืองนอกเลยเเล้วไปทำทันตะที่นู่นเลย เพราะม๊าว่าสัตวเเพทย์ในไทยไม่น่ารุ่งเเละม๊าว่าน้องจะรับความกดดันไม่ไหวถ้าต้องไปเริ่มใหม่เเละช้ากว่าเพื่อนตั้งสามปี ตอนนั้นหนูไม่ได้พูดอะไรค่ะเเล้วก็บอกเเม่ว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวก็โอเคขึ้น เเต่ในใจหนูก็คิดว่ามันก็น่าสนใจนะพ่อกับเเม่ก็ไม่ผิดหวังเเล้วเราก็ได้ด้วย เเต่ก็เเค่ต้องยอมรับว่าเราจะเสียเวลาชีวิตมากๆกว่าจะได้ทำมัน เเต่พอหนูมาหาข้อมูลเเล้ว การเรียนสัตวที่ตปทเเพงมาก เเละไม่มีทางที่หนูจะเก็บเงินได้ขนาดนั้นภายในไม่กี่ปี เงินพ่อกับเเม่หนูก็ไม่อยากให้ท่านต้องมานั่งเสียไปกับหนูอีกเพราะเงินกินเเก่พ่อกับเเม่ก็ไม่มีเยอะเเละไม่มีทางพอค่าเรียนเเน่ๆ ด้วยเงื่อนไขต่างๆที่มีมันก็เหมือนบอกอยู่เเล้วว่าหนูต้องไปต่อเเต่ใจหนูมันไม่เอาด้วยเลยเพราะมันคิดว่าถ้าฉันได้เป็นสัตวคงมีความสุขเเน่ๆ เเต่หนูไม่อยากคิดเเบบเด็กๆที่ตีภาพฝันไปอย่าง ไม่อยากตัดสันใจไปโดยไม่รอบคอบ เเพราะหนูก็เกรงว่าถ้าหนูถอยเเล้วเกิดไม่ใช่ขึ้นมา มันก็จะเป็นการทำลายโอกาสตัวเองตอนนี้เเละทำลายความหวังพ่อกับเเม่ หนูเลยอยากขอคำเเนะนำจากพี่ อยากรู้ถึงข้อดีข้อเสียอาชีพสัตวเเพทย์เเละทันตเเพทย์ เพื่อใช้ตัดสินใจค่ะ อยากรู้ในเเง่ลึกจริงๆว่าชีวิตตอนทำงานเป็นยังไงทั้งสัตวเเละทันตะ ตอนที่เราเป็นวัยผู้ใหญ่เเละทำงานเเล้วไอการที่เราไม่ได้เป็นอย่างใจหวังมันจะทำให้เราไม่มีความสุขเลยใช่มั้ย เเล้วถ้าหนูทำตามเเบบที่เเม่บอกการต่อสัตวเมืองนอกมันมีหนทางรึเปล่า การไปทำงานทันตะที่ต่างประเทศนั้นเป็นไปได้มั้ย ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ