สวัสดีค่ะ นี่คงเป็นกระทู้ที่เราพิมพ์ลงในตอนที่ใจกำลังพัง เรากับแฟนคบกันมา3ปีเราอายุเท่ากันแล้วเขาก็คือแฟนคนแรกของเรา เจอกันตอนม.6 ช่วงปีแรกเจ็บมากว่าตอนนี้อีกค่ะเขาแอบคุยกับแฟนเก่า แอบนอกใจเป็นสิบๆครั้งพอจับได้กับเป็นเราที่ผิดจนตอนนี้ยังไม่รู้เลยค่ะว่าทนมาเพราะอะไร จนช่วงปิดเทอมกำลังจะขึ้นปี1เราไปอยู่บ้านเขาไปทำงาน ถามว่ามีความสุขไหมก็ไม่ค่ะเขาหายไปกับผู้หญิงคนนึงทั้งคืนตอนเขากลับมาเขาบอกเราแค่ไปกินเหล้า จนผ่านไปไม่ถึงอาทิตย์เขาติดเหล้าหนักมากเรากลับบ้านเลยค่ะคิดว่าจะกลับไปเริ่มต้นใหม่ แล้วเขาก็วนกลับมาช่วงนั้นเข้าปีที่2พอดี เราเรียนมหาลัยใกล้กัน ทำให้เรื่องนอกใจไม่มีแล้วค่ะบวกกับเราไม่ยอมเขาแล้วผิดเราก็ด่าเลย จนจะเข้าปีที่3ก็มีทะเลาะกันบ้างเล็กๆน้อยๆ แต่ช่วงนี้เราต่างคนต่างกลับบ้าน ก็เลยได้คุยแค่ในโทรศัพท์ แต่นับวันเข้าเขาก็เหมือนจะกลับไปติดเหล้า เราก็ขอเขาแล้วนะคะ พูดดีๆก็แล้วบ่นก็แล้วด่าก็แล้ว แต่เขาไม่เคยฟังเราเลยค่ะ เขาเลือกคนอื่นมากกว่า มันไม่ใช่ครั้งแรกมันหลายหนแล้วตั้งแต่คบกันมา จนเราถามตัวเองว่านี่คือความสุขจริงๆหรอ เราลืมบอกว่าครอบครัวของเราทั้งคู่สนิทกันแล้วค่ะเขาเข้ากับทุกคนในครอบครัวได้ดี แล้วครอบครัวเขาก็ดีกับเราด้วย เมื่อก่อนเราทนเพราะกลัวเสียใจแล้วทำให้ครอบครัวผิดหวัง แต่ตอนนี้เราพร้อมแล้วค่ะพร้อมที่จะกลับมาอยู่คนเดียว อยากขอกำลังใจจากทุกๆคนหน่อยค่ะให้ผ่านช่วงแย่ๆแบบนี้ไปให้ได้เพื่อที่กลับมาเป็นคนที่เข้มแข็งเหมือนเดิม🙃