ผมคบกับเเฟนมา 7 เดือนเเล้วครับ เเฟนติดผมมาก ไปไหนไปด้วยกันตลอด เเฟนรักผมมาก เเต่ก็ทะเลาะกันเกือบทุกวัน เเต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร จนมาหลังๆนี้ ประมาณสัก 5-6 เดือน ที่คบกัน ผมรู้สึกว่าเเฟนเปลื่อนไป คุยกันน้อยลง พิมเเบบไม่ค่อยมีอารมณ์จะคุย คือคบกันมาได้สักพักเเล้วผมเลยพอรู้ว่า ปกติเทอพิมประมาณไหน ผมก็คิดว่าเทอคงเริ่มจะเบื่อผมเเล้วรำคาญผมเเล้ว ผมก็เลยเริ่มจะพิมเเนวๆเเบบ ห่างๆกันให้เทอได้ทำอะไรที่อยากทำ ผมคิดว่าเทอคงเบื่อผม เเล้วช่วงเวลาที่ผมกับเทอไม่ได้คุยกัน ผมก็หาไรทำรอเขาอยากจะคุย ผมไม่ได้มีความคิดที่จะเบื่อ หรือให้เเฟนผมมองว่าผมเปลื่อนไปเลย ในขณะที่ไม่ได้คุย เเฟนผมก็ไปติดซีรี่ เอาผู้ชายลง สตอรี่เเทบทุกวัน ลงเป็นวันละ 10 รูป เเชร์ต่างๆนาๆเต็มไปหมด ดาราในซีรี่ เน็ตไอดอล ผมไม่ได้ว่าอะไร เเต่พอปล่อยไป เทอลงผู้ชายทั่วๆไป ที่ไม่ใช่ทั้งดารา หรือ นักเเสดงในซีรี่ ผมก็หึงนิดหน่อย ก็บอกเขาว่าเลิกลงได้ไหม เขาตอบผมว่า เขาเลิกลงไม่ได้ เลิกเเชร์ ไม่ได้ จนผมก็พูดเเรงๆบางคำหลุดไปประมานว่าติด ผช หรอประมานี้ เขาก็ว่าไม่ได้ติดเเต่เลิกที่จะลงไม่ได้ เขาบอกว่านั้นคือความสุขของเขา เขาขอผมเป็นอิสระ อิสระของเขาคือการลง ผช ที่ไม่ใช่ตัวผมเองเต็มสตอรี่ จากเมื่อก่อนในสตอรี่มีเเค่ผมคนเดียว ผมก็มีหึงหวง ละสิครับ ตามภาษาเเฟน ผมว่าใครหลายๆคนที่มีเเฟนในช่วงวัยนี้ ต้องรู้สึกเเบบผมเเน่ จนเรื่องพวกนี้มันย้อนกลับทะเลาะกันบ่อยครั้ง จนเทอก็บอกความจริงกับผม
โดยที่ผมไม่เคยรู้มาก่อน เทอบอกกับผมว่า เทอหมดรัก เทอบอกเหตุผลกับผมว่า ผมไม่สนใจเทอ ชอบพิมคำพูดเเรงๆเทอเเอบร้องไห้คนเดียวตลอดที่ผ่านมา บางทีอ่านคงจะมองว่าผมผิดมากเลยสินะครับ เอาจริงๆ ผมเเทบไม่รู้เรื่องที่เทอบอกผมมาเลย ผมทำไปก็เพื่อตัวเทอเอง อยากให้พักผ่อน อยู่กับตัวเองบ้าง เเต่เทออยากอยู่กับผม เเต่ไม่เคยบอกผมสักคำเดียว เทอบอกเทออยู่คนเดียวจนชิน เทอทำใจนานเเล้ว เทอบอกเทอหมดรัก เทอขอร้องให้ผมปล่อยเทอ ผมยื้อเทอบอกความจริงกับเทอ สุดที่ผมจะได้เเล้ว พยายามเตือนสติเทอ เเต่เทอเลือกที่จะไปพร้อมคำว่าหมดรัก ไม่รู้สึกอะไรเเล้ว ผมก็คิดสินใจขอให้เทอบล็อคเเล้วเลิกกันไปเลย เทอก็บล็อคเราทิ้งไป จนมาวันนึง ผมคิดว่าเรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ผมก็เอาอีกเฟสทักไปขอให้ปลดบล็อคเเล้วเป็นเพื่อนกัน จากนั้น เราก็คุยกันในฐานะเพื่อน เทอขอไม่ลบรูปคู่ของเรา 2 คนออกจากเฟส ผมก็ให้เทอ ก็คุยกัน เเต่เลิกกันไม่กี่วันกลับมาคุยกัน เอาจิงๆเลิกเเค่วันเดียว เราก็บอกความจริงต่อกัน เทอบอกว่าเทอ กินข้าวไม่ลง เทอนอนพร้อมน้ำตา ผมก็เช่นกัน เพราะคิดถึงเทอมากๆ จนวั้นนั้นเอง เทออยากจะกลับมาเทอบอกเเบบนั้น เเต่ผมตัดสินใจบอกกับเทอไปว่า ยังไม่ต้องให้ผมกลับมา ผมอยากให้เวลาเทอได้คิดดูดีๆอีกสักครั้ง ผมยังจำได้ตอนที่เทอขอร้องให้ผมเลิกกับเทอ ผมว่าผมคงไม่ดีพอเพราะผม ไม่รู้เเม้กระทั่งความรู้สึกเล็กๆน้อยๆของเทอ ที่เทอยากคุยเเต่ผมคิดว่าเทอเบื่อ หลังจากนั้นเราก็คุยกันเเบบ ไม่เชิงเเฟน เเต่ กึ่ง เเฟนกึ่งเพื่อนละมั้ง ผมเลือกจะยังไม่เป็นเเฟน ผมบอกให้เทอดูผมไปสักพักเเล้วให้เทอบอกว่าอยากให้ผมกลับไปไหม จนตอนนี้ก็คุยกันเหมือนเเฟน เเต่สถานะไม่ใช่เเฟน ในขณะที่ผมพยายามจะเปลื่อนตัวเองไม่มองข้ามความรู้สึกเล็กๆน้อยๆของเทอ พยายามทำให้เทอรัก ไม่ทำให้เทอเสียน้ำตา เเต่ผมรู้สึกว่าเทอเปลื่อนไป เทอเย็นชากับผม ไม่ฟังไม่เชื่ออะไรผมเลย ผมน้อยใจมากๆ หลังจากนั้นผมก็บอกเทอตรงๆเทอบอกว่าเทอเจ็บมามากเเล้ว เทอไม่อยากกลับมาเป็นคนที่รักผมติดผมยอมผมมาตลอดเเล้ว เเต่สิ่งที่เทอทำมันย้อนเเย้งเกินไป เทอบอกเทอหมดรัก เทอเปลื่อนไปเเล้ว เเต่เทอเลือกจะกลับมา จะให้กลับไป ผมไม่รู้จิงๆว่ามันคืออะไร มันกลายเป็นผมรู้สึก เเละ พยายามฝ่ายเดียว จนตอนนี้ ผมอยากรู้ครับ ผมคิดว่าสิ่งที่เทอทำ เทอหมดรัก เทอเปลื่อนไป ผมคิดว่าสมบูรณ์ เเล้วไหมครับที่จะเเยกๆกันไป เเต่ทำไมเทอถึงกลับมา ผมไม่เข้าใจเลยครับ จนกระทั่งตอนนี้เทอยังรักอยู่ เเต่นิสัยเทอเเบบเดิมกลับมาไม่ได้เเล้วเทอบอกเเบบนั้น เพราะกลัวเจ็บ เเล้วผมละครับ ผมที่กำลังพยายามเพื่อเทอคนนั้น เทอคนเดิม เเต่เทอเปลื่อนไปเเล้ว อ่าว เเล้วตอนนี้ผมกำลังพยายามเพื่อใครอยู่ละครับ
ผมอยากได้คำเเนะนำครับ ว่าควรจะทำยังไงให้เทอเห็นความรู้สึกผมที่กำลังพยามเพื่อเทออยู่ ผมบอกตามตรงครับผมอยากเเก้ตัวอยากได้โอกาศที่เมินเฉยต่อความรู้สึกเทอ ผมอยากจะทำให้มันดี เเต่ตอนนี้เทอคนนั้นไม่อยู่เเล้ว ผมควรจะทำยังไงต่อดีครับขอคำเเนะนำหน่อยครับ