เอาจริงๆจุดประสงค์นี้ อยากจะระบายมากกว่าค่ะ
จขกท. คบกับแฟนมา 4 ปี ก็มีทะเลาะบ้าง หวานบ้าง ปกติเหมือนคู่อื่นๆ จนตกลงแต่งงานกัน ก่อนแต่งเราเองก็มั่นใจนะคะว่าคือเค้านี่แหละที่จะเป็นสามีของเรา (เค้าคือแฟนคนแรกและสามีคนแรกค่ะ)
หลังแต่งงานทะเลาะกันบ่อยอาทิตย์ละ 2-3 ครั้ง
ข้อเสียของเค้าคือ
1. เค้าติดเพื่อน เวลาออกไปสังสรรค์เค้าแทบไม่ค่อยตอบแชท ไม่รับโทรศัพท์เลยค่ะ 
2.เค้าเป็นคนพูดจาเสียงดัง อารมณ์เหมือนตะคอก แต่ว่าข้อนี้คือพอเข้าใจอยู่เพราะที่บ้านเค้าพูดกันแบบนี้หมดเลย ส่วนครอบครัวเราจะไม่พูดแบบนี้เลยถือว่าค่อนข้างไม่เหมาะสม พอมาคบกับเค้าก็ทะเลาะกันบ่อยๆว่าเธอขึ้นเสียงทำไม ส่วนเค้าก็จะบอกว่าไม่ได้ขึ้นเสียง แบบนี้ประจำ
3. เค้าไม่ค่อยมีเวลาให้เราเลยค่ะ เค้าเป็นคนขยันทำงานมากจริงๆ จำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่าเขาหยุดทำงานครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ เราก็จะทะเลาะเรื่องนี้อยู่บ่อยๆ เข้าใจค่ะว่าทำงาน แต่ว่าทั้งวันเค้าทำงาน เย็นมาสังสรรค์จนดึกกว่าจะได้คุยกันอีกทีก็ตอนเมาแอ๋แบบไม่มีสติ อ้อ ลืมบอกไปเรากับสามีอยู่คนละจังหวัดห่างกัน 100 กิโลเมตร เราก็ชอบถามคำถามอยู่บ่อยๆว่า เวลาของเราอยู่ที่ตรงไหน 
ข้อดีของเค้าก็มีเยอะค่ะ
ขยันทำงานมากๆๆๆๆๆๆ และไม่มีเรื่องผู้หญิงให้กังวลใจ
ทีนี้ด้านของเรา เรากลับมีความรู้สึกว่า  ปกติเราไม่ได้อยู่กับเค้าเราคิดถึงอยากโทรหา แต่แฟนติดสังสรรค์ ได้คุยอีกทีก็ตอนเมาแอ๋ เรารู้สึกไม่โอเคเราอยากคุยแบบมีสติบ้าง อย่างตอนกลางวันคุยได้ไม่เกิน 3 นาทีแน่นอน เพราะเค้าทำงานอันนี้ก็พอเข้าใจได้ ส่วนข้อเสียของเรา ที่จริงมันเป็นกระทู้ตัวเองก็อาจจะเขียนในมุมของตัวเองแหละ แต่ที่พอรู้อยู่ คือเราเป็นคนคิดเล็ก คิดน้อย โกรธง่าย ไม่ใช่เรื่องผู้หญิงนะ อย่างเช่น เค้าชักสีหน้า พูดเสียงดัง ก็ทำให้โกรธได้แล้ว และก็เป็นคนน้อยใจ เราคิดว่าเราอาจจะขี้เหงา คือไม่ได้อยู่ด้วยกัน พออยู่ด้วยกันเราอยากจะอยู่แค่กับเค้า อยากนอนดูหนังด้วยกัน ไปจ่ายตลาด ปลูกต้นไม้ เดินห้างซื้อของใช้ก็แค่นี้เอง กลับเป็นว่าพอเราไปหาเค้า ต้องมีเพื่อนมาสังสรรค์ทุกทีสิ แต่ถ้าถามความรู้สึกลึกๆ เราก็ไม่ได้อยากให้เค้าเลือกแฟนหรือเพื่อน เราแค่อยากให้แบ่งเวลาแค่นั้นเอง ถ้าวันไหนเราไม่อยู่อย่างน้อยเค้าจะได้มีเพื่อน ไม่เหงา
       วันนี้จบกัน จบไม่ค่อยดีหรอกค่ะ เรื่องเริ่มจากทะเลาะก็เหมือนเดิมเรื่องเล็กๆ แล้วลามไปเรื่องการติดเพื่อนของเค้า จนสุดท้ายเราเองที่รู้สึกว่าเรากับสามีเข้ากันไม่ได้ ส่วนเค้าเองก็รู้สึกเหนื่อย เป็นอันว่าเรื่องราวของเค้าและเราเป็นอันจบสิ้น เราคิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นเหลือเกินค่ะ
       วันนี้เราร้องไห้จนปวดหัวไปหมด พรุ่งนี้ก็ต้องมีงานที่รับผิดชอบ เพื่อนๆมีวิธีมูฟออนยังไงคะ เราคิดว่าเรารับมือไม่ไหว แล้วก็พรุ่งนี้ตาบวมแน่ๆ มีวิธีช่วยไหมคะ
        ขอบคุณเพื่อนๆ ที่อ่านจนจบ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่มาเล่าเรื่องราวตัวเอง...ไม่ค่อยดีเลย ขอบคุณอีกครั้งค่ะ