เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อสองปีที่แล้ว มันเริ่มจากเราก่อน เราไปปาร์ตี้บ้านรุ่นพี่ในกลุ่มคนนึง พี่เค้าก็เอาไอซ์กับยาอีมาเล่น ในตอนนั้นเรายังไม่เคยลองยาเสพติดใดๆ พี่เค้าถามว่าอยากลองป่าว ให้ลองนิดนึง เราก็โอเคคิดว่าแค่ลองไม่ติดหรอก เราเลยลองดูดไอซ์ไปสองสามซื้ด ปรากฎว่ารู้สึกดีมาก เราในตอนนั้นเพิ่งเลิกกับแฟนเลยเครียดๆ พอดูดปุ้ปเราลืมแฟนเราไปเลย จากวันนั้นเป็นต้นมาเราก็ขอซื้อไอซ์จากรุ่นพี่เก็บไว้ติดตัว แรกๆก็ใช้แค่ตอนเครียดๆเวลาคิดถึงแฟน พอเวลาผ่านไปจากที่ใช้แค่สองอาทิตย์ครั้ง เริ่มเป็นอาทิตย์ละครั้ง และคราวนี้กลายเป็นทุกวัน วันๆไม่ทำอะไรเลยเสพไอซ์อย่างเดียว 

จนวันนึงเพื่อนเราที่เป็นทอมก็โทรมาหา บอกขอมานอนเล่นที่หอเรา เราบอกมาเลย พอเพื่อนมาถึงเจอเราเสพไอซ์อยู่ก็ถามว่าเล่นอะไรอยู่ เราบอกเล่นไอซ์ และด้วยความที่ตอนนั้นเพิ่งหัดเล่นใหม่ๆ แล้วกำลังเห่อมาก แบบว่ามันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก ก็เลยบอกเพื่อนว่า " เมิงลองหน่อยป่าว ของเด็ดเลยนะ "  (จุดนี้เรารู้สึกผิดมากมาตลอด) เพื่อนเรามันก็เป็นคนกล้าได้กล้าเสียอยู่แล้ว เลยลองแบบไม่คิด แต่กลายเป็นว่ามันติดใจมาก เลยเสพต่อทั้งคืนเลย และหลังจากวันนั้นเพื่อนเราก็ติดตามเราเป็นที่เรียบร้อย คอนโดเราจึงกลายเป็นแหล่งสุมหัวและเสพยาของเราและเพื่อน โดยที่เพื่อนลงทุนมาหาเราทุกวันเพื่อสิ่งๆนี้ จากที่นานๆมาหาครั้ง บางทีก็โดดเรียนมาหาเราเลย 

เราและเพื่อนตกอยู่ในสถาการณ์ติดยางอมแงมมาประมาณ 7-8 เดือน  ตอนเข้าเดือนที่ 8 เราติดยาหนักมากจนโทรม ป่วย เพราะไม่กินไม่นอน ร่างกายทรุด จากที่ใช้แล้วมีความสุข มันกลับมาทำลายเราแล้ว เราจำได้ว่าเราทรมานมากตอนนั้น เราจึงตัดสินใจเดินไปสารภาพกับแม่ว่าเราติดยาแล้วขอไปบำบัด ซึ่งแม่เราก็ทุ่มทุนจ่ายไปเกือบล้านเพื่อให้เราหาย พอบำบัดเสร็จแม่เราก็ส่งกลับไปอยู่เมลเบิร์นบ้านเก่าในวัยเด็กถึงห้าเดือน เพื่อให้เราห่างจากสังคมเดิมๆ จนในที่สุดเราเลิกยาเสพติดได้และมีความสุขกับชีวิตมากๆ

แต่สำหรับเพื่อนเรามันไม่ได้เป็นแบบนั้น เพื่อนเราติดหนักกว่าเราหลายเท่า วันที่เราตัดสินใจเลิกยา เราชวนเพื่อนให้เลิกพร้อมกับเรา แต่สิ่งที่เพื่อนตอบมาคือ มันยังไม่พร้อมเลิก มันกำลังมีความสุขกับสิ่งที่มันใช้อยู่ ไว้ติดหนักจริงๆค่อยเลิก เราก็พยายามพูดเกลี่ยกล่อมหลายรอบเพราะเราถือว่าเราทำให้มันติดเราก็ต้องทำให้มันเลิก แต่ไม่เป็นผล เลยจัดการด้วยการไม่ติดต่อหายาให้มันใช้และเอาอุปกรณ์ในห้องเราไปทิ้งให้หมด เรามั่นใจมากว่ามันหายาจากที่อื่นไม่ได้แน่นอนเพราะก่อนจะมาเป็นแบบนี้มันไม่ใช่เด็กเกเรอะไร แต่ปรากฎว่ามันดันทุรังจนหามาได้ เราเลยไม่รู้จะจัดการกับมันยังไง

ณ วันนี้ผ่านมาปีกว่าๆแล้วจากวันที่เราเลิกยาเสพติดได้ แต่อีกสิ่งหนึ่งที่ไม่ยังไม่เปลี่ยนแปลงคือเพื่อนเรายังคงติดยาเหมือนเดิม ไม่ได้มีวี่แววว่าจะเลิกได้เลย แล้วหัวแข็งเหมือนเดิม พูดเกลี่ยกล่อมไปก็ไม่ได้ผล เราเลยบอกให้แม่เราไปชวนมันไปบำบัดและแม่เราเสนอจะออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดเพื่อเป็นการรับผิดชอบที่เราเป็นคนชักจูงมันเข้ามาในทางนี้  และอีกอย่างก่อนหน้านั้นเราเคยชวนมันไปบำบัดแต่มันชอบอ้างว่าไม่มีตังค์ พอแม่เราเสนอจะออกให้มันบอกมันไม่อยากไปบำบัดแล้ว .. เราควรจะทำยังไงดีคะให้เพื่อนเราเลิกยาได้ เราอยากเอาชีวิตเดิมเพื่อนเราคืนนี้ จากเด็กตั้งใจเรียนทุกวันนี้ไม่เข้าเรียนจนจะโดนไทร์อยู่แล้วค่ะ เราไม่โทษเพื่อนเราเลยค่ะ เราขอโทษตัวเองคนเดียวที่เป็นคนไปทำลายชีวิตเพื่อน เราจะไม่ยอมแพ้จนกว่าเพื่อนเราจะเลิกได้จริงๆเพราะเราเป็นคนชวนมันเข้ามา เราก็ต้องรับผิดชอบ เราไม่รู้จะลบตราบาปนี่ยังไง เรารู้สึกผิดมาก รู้สึกทุกวัน บางทีก็แอบมานั่งร้องไห้คนเดียว