กระทู้นี้ อยากขอคำปรึกษา ผมควรทำยังไงดี

คบแฟนมา 8 ปี โดยเมื่อปีก่อน แฟนต้องกลับไปช่วยงานที่บ้านที่ต่างจังหวัด ซึ่งผมอยู่กรุงเทพ
ตลอดเวลาปีกว่าๆ ที่แฟนไปอยู่ ตจว ผมมักจะไปหาแฟนสม่ำเสมอ เดือนละครั้งสองครั้ง ไปๆมาๆ แบบนี้ประจำ เขาก็มักจะมาหาผมในช่วงวันหยุดบ้าง
แต่ละวันแฟนจะยุ่งตลอด เราจะได้โทรคุยกันแค่เฉพาะช่วงดึกๆ
ในระหว่างวันอาจมีแชทคุยส่งสติ๊กเกอร์บ้าง แต่ไม่มาก
ทุกอย่างก็ปกติ แต่ยิ่งนานวัน ผมยิ่งรู้สึกเฉยชา ไม่ค่อยอยากไปหา ความคิดถึงเริ่มหมดไป จนเป็นแบบนี้มาปีกว่า
บางครั้งทะเลาะกัน ผมจะเงียบ ไม่ได้รู้สึกอยากง้อ ถ้าเป็นเมื่อก่อนจะฟูมฟาย จะพยายามง้อให้ได้ไม่ว่าใครจะผิดถูก

ตอนนี้ผมกลับเหงา เหงามาก เริ่มมองหาคนอื่น แต่ก็ติดที่ว่าผมยังมีแฟนอยู่...

ไม่มีข้ออ้างอะไรหรือเหตุผลอะไรที่จะบอกได้ว่า ทำไมผมถึงไม่รู้สึกแคร์ ไม่รู้สึกรักเขาเหมือนเมื่อก่อน
หรือเพราะรักไม่มากพอเลยอดทนไม่พอ ก็ไม่รู้ การห่างกันมันใช่เหตุผลหรือเปล่านะ
ตอนอยู่ด้วยกัน ผมติดแฟนมาก ในช่วงที่คบกันปีที่ 5 แฟนเคยบอกเลิกผมด้วยเหตุผลว่า หมดรัก ทั้งที่วันก่อนยังบอกคิดถึงอยู่เลย
ผมโทรไปร้องอ้อนวอนให้คบต่อ เราเลยคบกันมา... หลังจากนั้นผมแอบอ่านไดอารี่แฟน จึงรู้ว่าแฟนแอบชอบคนที่ทำงาน...แต่เหมือนเขาไม่เล่นด้วย
ไม่รู้ว่าผมยกเรื่องนี้มาพูดเพราะจะหาเหตุผลมาเลิกกับแฟนรึป่าวเพราะนั่นมาผ่านมาจะ 3 ปีละ

ตอนนี้เวลาไปหาแฟน มันรู้สึกแค่เหมือนเป็นหน้าที่ ไม่ได้ดีใจ ไม่ได้ตื่นเต้น ขี้เกียจด้วยซ้ำ แต่ไปเพียงเพราะรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบ
ผมก็ไม่รู้ว่า ควรจะเลิกหรือคบต่อดี พวกเราก็อายุ 30 กันทั้งคู่ ชีวิตมันไม่ค่อยสดใส อยากให้ลองมองหาใครคนอื่นกันดู... ไม่รู้ว่าเธอจะคิดแบบผมไหม
และเรื่องเซ็กก็ห่างมานานแล้ว เพราะที่บ้านเธอนอนห้องรวม คนเยอะ หรือเวลามีโอกาสจริงๆ ก็ทำไม่สุด

เรายังคงบอกคิดถึงกันอยู่ ไม่รู้ว่ามันเป็นความเคยชินหรืออะไร 
เรายังคงให้คำปรึกษาเรื่องอื่นๆ กันอยู่ เท่าที่ผมจะทำได้
แต่ทำไมนะ ทำไมความรู้สึกของผมไม่เหมือนเดิมเลยนะ 

ทุกคนคิดเห็นว่ายังไงครับ