ก่อนอื่นขอเล่าถึงนิสัย และวิธีการเลี้ยง น้องแมวเพื่อความเข้าใจก่อนนะคะ
เป็นแมวตัวผู้ สิ่งที่น้องกลัวคือ เสียงไดร์ เครื่องฝุ่น ฝนตก หรืออะไรที่ดังๆติดต่อกันยาวๆ
- แมวถูกเลี้ยงระบบปิดตั้งแต่เกิด เลี้ยงในคอนโดจนอายุประมาณ 2 ปีค่ะ มนุษย์ที่น้องแมวเห็นหน้าตั้งแต่ลืมตา และเห็นหน้าคนเดียวทุกวันคือแม่เรา ถ้าเห็นคนแปลกหน้าจะวิ่งหลบและขู่เลย พอผ่านไปไม่กี่วันค่อยเข้ามาเล่นด้วย ส่วนการตัดเล็บ อาบน้ำตัดขน แม่พาเข้าร้านบ่อย เจอหมอก็ไม่กลัว ลืมบอกว่า นอกจากแม่ก็มี คุณหมอและพนง.ที่อาบน้ำตัดขนน้องไม่กลัวค่ะ นั่งนิ่งให้ทำแต่โดยดี ไม่ขัดขืน ไม่ข่วนใคร
- หลังจากนั้น แม่ต้องย้ายที่ทำงานกระทันหัน ไปตจว. เอาน้องไปด้วยไม่ได้ เลยเช่าห้องไว้เหมือนเดิม ให้น้องอยู่ตัวเดียว โดยมีแม่บ้านที่ตึก เป็นคนเลี้ยงชั่วคราว (เจอคนแปลกหน้าไม่ขู่แล้ว หาที่แอบอย่างเดียว) ส่วนแม่เราจะกลับมาหาน้องเดือนละ 1-2 ครั้ง แต่ทำแบบนี้ไม่นานค่ะ ตัดสินใจ เอาไปให้ยายเลี้ยงที่ตจว.อีก จว.นึง เพราะไม่อยากให้น้องอยู่ตัวเดียว สงสาร (บ้านเรารักสัตว์ทั้งบ้านค่ะ)
- พอมาอยู่ตจว. ต้องจำใจเลี้ยงระบบเปิดค่ะ เพราะสภาพบ้านไม่อำนวย ให้ลองนึกถึง ความไทบ้าน ความทุ่งนา ของภาคอีสาน ที่ไม่ได้อยู่ในตัวจังหวัด หรือที่เรียกว่าบ้านนอกน่ะค่ะ ประมาณนั้น
- แรกๆมาอยู่ ก็ตื่นที่ตื่นทางเป็นปกติ ต้องใส่กรงไว้ เวลาไม่มีคนอยู่ใกล้ๆ (ยายเรายังทำงานอยู่ มีแต่ยายทวดที่อยู่บ้านเฉยๆ ซึ่งแกก็เดินเหินไม่ค่อยสะดวกด้วยอายุของแก ) เวลาหยุดเสาร์อาทิตย์ หรือตอนเย็นหลังเลิกเรียน ค่อยเอามาข้างนอก เพราะเราสามารถดูแล และไล่จับได้ถ้าน้องแมวตกใจแล้ววิ่ง นั่นล่ะค่ะ ไม่ได้อยู่ในตัวจังหวัด ไม่มีคลินิกรักษาสัตว์ ร้านอาบน้ำตัดขนใดๆ ถ้าจะทำ ต้องนั่งรถเข้าไปในตัวจังหวัด บ้านเราก็ไม่มีรถยนต์ มีแค่แมงกะไซค์ ก็เลยได้อาบน้ำเองที่บ้าน มีดิ้นนิดหน่อยค่ะ ความเราไม่รู้เรื่อง น้ำอาจจะเย็นไป แต่น้องไม่ได้ทำร้ายเราแค่ดิ้น ส่วนตัดเล็บเราไม่กล้าตัดเพราะไม่รู้วิธี รอแม่กลับมาตัดเอง แม่จะกลับมาช่วงวันเทศกาล วันสำคัญต่างๆค่ะ
- เริ่มปล่อยออกจากกรง จากแปปเดียวก็เพิ่มเวลาให้นานขึ้น ไม่นานก็พับกรงเก็บค่ะ และปล่อยอิสระ (ไม่หนีเที่ยว เพราะทำหมันแล้ว) น้องค่อนข้างติดบ้านค่ะ ไปไกลสุดก็แค่ โต๊ะแคร่ไม้ไผ่ที่ตั้งไว้หน้าบ้าน ชอบไปนั่งชมนก ชมไม้ มีคนแปลกหน้าผ่านมาก็วิ่งเข้าบ้าน และน้องไม่ชอบให้คนอุ้มด้วยค่ะ อุ้มได้ 5-10 วิ ถือว่านานแล้ว
- น้องเป็นแมวพันธุ์ขนยาวค่ะ ขนชอบจับกันเป็นก้อน ยายจะเป็นคนตัดไอ้ก้อนๆออก แรกๆตัดได้ค่ะ มีขยับหนีนิดหน่อย แต่ก็จบลงด้วยดี ตั้งแต่มาอยู่บ้านยาย การกระทำใดๆ ที่กระทำบนตัวน้อง เค้าจะขัดขืนตลอดค่ะ
- จนเราจบม.ปลาย เรียนมหาลัย เราต้องมาอยู่หอพักที่กรุงเทพฯ หน้าที่อาบน้ำก็ไม่มีใครทำแล้ว ยายจะทำแค่หวีขนกับ คอยจัดการกลุ่มก้อนขนออก เรียกได้ว่า กลายเป็นแมวบ้าน แมวเก็บมาเลี้ยงอย่างเต็มตัวเลยค่ะ ไม่ต้องตัดนั่นแต่งนี่ เพราะไม่มีคนทำ เราก็จะนัดกันกลับบ้านมาพร้อมๆกับแม่ เวลาแม่กลับมาตัดเล็บให้ น้องขัดขืนค่ะ ตัดไม่เสร็จ เหมือนเห็นแม่เป็นคนอื่นไปแล้ว เพราะไม่ได้เจอกันนาน ส่วนการอาบน้ำ ก็ยากขึ้นกว่าเดิม ดิ้นแรงกว่าเดิม แต่ก็ไม่ทำร้ายเรา
- ปัจจุบัน น้องหวงตัวมาก เกาหัว เกาคางได้ ลูบหลังได้ แต่!!! ท้อง ขา อุ้งเท้า จะหวงมากกกกกก ห้ามจับเด็ดขาด จับครั้งแรกจะใช้วิธีเดินหนีออกห่างจากตัวเราค่ะ ถ้าเรายังตามไปจับอีก น้องคงไม่ทน แขนได้เป็นรอยแน่ๆ ชอบนอนหงายท้อง แสดงถึงความไว้วางใจ แต่ไม่ให้จับนี่สิ ถ้าเราแสดงออกว่าเรากำลังจะเล่นด้วย จับเล่นๆ น้องก็จะกัดเล่นๆ ตะปบเล่นๆค่ะ (แต่แอบแรง เพราะน่าจะตระหนักได้ว่า มนุษย์คนนี้คือคนที่เลี้ยงเรามา แต่ก็จะสื่อให้มนุษย์รู้สึกว่าเราไม่ชอบให้จับนะ อย่าจับอีกถ้าไม่อยากเจ็บตัว ส่วนเรื่องตัดเล็บนี่เลิกคิดไปเลยนะไอ้นุด เพราะแม้แต่ขนนิ้วก้อยข้าก็ไม่ให้เอ็งจับ) ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เรา ยาย หรือแม่ แนะนำว่าห้ามจับจะดีกว่าถ้าไม่รู้จักเค้า หรือไม่รู้จักวิธีเล่นกับแมว ถ้าคุณหมันเขี้ยวมากๆ อยากเล่นเกาท้อง กำลังจะแหย่มือเข้าไป ให้คุณเอามือกลับมาไว้ที่เดิมแล้วชมน้องด้วยสายตาแทน หรืออุ้มน้องขึ้นทั้งตัว ก็อุ้มได้ค่ะ แต่รอให้เค้าอารมณ์ดีก่อน
- ส่วนอารมณ์ของเขา เดายากมากๆ อ้อ ลืมบอกว่าน้องพันธุ์เปอร์เซีย นะคะ ไม่สนใจมนุษย์ หยิ่งมากๆ ไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่วิ่งมั่ว ไม่ปีนป่ายให้ปวดหัว แต่จะเดินย่างสามขุม แอบน่ากลัวอยู่ แต่ถ้าคึกอยากเล่นเมื่อไร ทำเอาเราๆ ตั้งตัวรับไม่ทันเลยล่ะค่ะ บางที ก็เข้ามาเล่นกับเท้าเรา มือเรา เล่นแรงมาก ออกแรงเยอะ รู้สึกเจ็บเหมือนโดนกัดจริง เล็บคมมากๆ (เมื่อก่อนไม่เล่นแรงขนาดนี้ T^T) เคยเล่นกับแมวมาหลายตัว มีตัวนี้ เวลาเล่นด้วย ทรมานสุด แต่ความรัก ความคิดถึง ความเราเอ็นดูเค้า อยากจะเล่นกับเค้า มันมีเยอะนี่สิคะ มันห้ามไม่ได้
ในสายตาคนอื่นน้องกลายเป็นแมวดุไปเลยค่ะ ทั้งการแสดงออกสีหน้า หน้าเหวี่ยงตลอดเวลา แมวด้วยกันเองยังกลัว ทั้งขนาดตัว และขนที่ยาวฟู รวมถึงเราก็เคยมองเค้าแบบนั้น แต่ด้วยที่เราอยู่กะเค้ามานาน เลยเดาอารมณ์เค้าออกได้บ้าง
นี่ล่ะค่ะ เราถึงอยากตัดเล็บให้เค้า มีวิธีมั้ยคะ ที่เราทำเองได้ เกาเฟอร์ เกาที่นอนพังด้วย ซื้อที่ลับเล็บมาให้ ไม่แม้แต่จะเดินเข้าไปใกล้ ของเล่นแมว ใช้ไม่ได้ผลกับเค้าค่ะ กัญชาแมวซื้อเปลืองตัง ได้ไปถอนต้นตำแยแมวข้างบ้าน มาให้เล่นแทน
ลองอ่านแล้ววิเคราะห์กันนะคะ ว่าเป็นเพราะอะไร เราสามารถแก้ไข ทำให้น้องกลับมาไม่หวงตัวเหมือนเมื่อก่อนได้มั้ย หรือต้องปล่อยให้เค้าเป็นแบบนี้ต่อไป แบบไหนดีกว่ากัน แนะนำกันเข้ามาได้ค่ะ ช่วงโควิด เรากลับมาอยู่บ้านกับน้องแมวนานหน่อย
หากท่านใดอยากแนะนำร้านอาบน้ำตัดขนตัดเล็บ ที่สยบไอ้แสบนี่ได้ ขอพิกัดจังหวัดชัยภูมินะคะ
ยาวหน่อยแต่ก็ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นล่วงหน้าค่ะ
อยากตัดเล็บแมว แต่น้องหวงตัว แนะนำทีค่ะ
เป็นแมวตัวผู้ สิ่งที่น้องกลัวคือ เสียงไดร์ เครื่องฝุ่น ฝนตก หรืออะไรที่ดังๆติดต่อกันยาวๆ
- แมวถูกเลี้ยงระบบปิดตั้งแต่เกิด เลี้ยงในคอนโดจนอายุประมาณ 2 ปีค่ะ มนุษย์ที่น้องแมวเห็นหน้าตั้งแต่ลืมตา และเห็นหน้าคนเดียวทุกวันคือแม่เรา ถ้าเห็นคนแปลกหน้าจะวิ่งหลบและขู่เลย พอผ่านไปไม่กี่วันค่อยเข้ามาเล่นด้วย ส่วนการตัดเล็บ อาบน้ำตัดขน แม่พาเข้าร้านบ่อย เจอหมอก็ไม่กลัว ลืมบอกว่า นอกจากแม่ก็มี คุณหมอและพนง.ที่อาบน้ำตัดขนน้องไม่กลัวค่ะ นั่งนิ่งให้ทำแต่โดยดี ไม่ขัดขืน ไม่ข่วนใคร
- หลังจากนั้น แม่ต้องย้ายที่ทำงานกระทันหัน ไปตจว. เอาน้องไปด้วยไม่ได้ เลยเช่าห้องไว้เหมือนเดิม ให้น้องอยู่ตัวเดียว โดยมีแม่บ้านที่ตึก เป็นคนเลี้ยงชั่วคราว (เจอคนแปลกหน้าไม่ขู่แล้ว หาที่แอบอย่างเดียว) ส่วนแม่เราจะกลับมาหาน้องเดือนละ 1-2 ครั้ง แต่ทำแบบนี้ไม่นานค่ะ ตัดสินใจ เอาไปให้ยายเลี้ยงที่ตจว.อีก จว.นึง เพราะไม่อยากให้น้องอยู่ตัวเดียว สงสาร (บ้านเรารักสัตว์ทั้งบ้านค่ะ)
- พอมาอยู่ตจว. ต้องจำใจเลี้ยงระบบเปิดค่ะ เพราะสภาพบ้านไม่อำนวย ให้ลองนึกถึง ความไทบ้าน ความทุ่งนา ของภาคอีสาน ที่ไม่ได้อยู่ในตัวจังหวัด หรือที่เรียกว่าบ้านนอกน่ะค่ะ ประมาณนั้น
- แรกๆมาอยู่ ก็ตื่นที่ตื่นทางเป็นปกติ ต้องใส่กรงไว้ เวลาไม่มีคนอยู่ใกล้ๆ (ยายเรายังทำงานอยู่ มีแต่ยายทวดที่อยู่บ้านเฉยๆ ซึ่งแกก็เดินเหินไม่ค่อยสะดวกด้วยอายุของแก ) เวลาหยุดเสาร์อาทิตย์ หรือตอนเย็นหลังเลิกเรียน ค่อยเอามาข้างนอก เพราะเราสามารถดูแล และไล่จับได้ถ้าน้องแมวตกใจแล้ววิ่ง นั่นล่ะค่ะ ไม่ได้อยู่ในตัวจังหวัด ไม่มีคลินิกรักษาสัตว์ ร้านอาบน้ำตัดขนใดๆ ถ้าจะทำ ต้องนั่งรถเข้าไปในตัวจังหวัด บ้านเราก็ไม่มีรถยนต์ มีแค่แมงกะไซค์ ก็เลยได้อาบน้ำเองที่บ้าน มีดิ้นนิดหน่อยค่ะ ความเราไม่รู้เรื่อง น้ำอาจจะเย็นไป แต่น้องไม่ได้ทำร้ายเราแค่ดิ้น ส่วนตัดเล็บเราไม่กล้าตัดเพราะไม่รู้วิธี รอแม่กลับมาตัดเอง แม่จะกลับมาช่วงวันเทศกาล วันสำคัญต่างๆค่ะ
- เริ่มปล่อยออกจากกรง จากแปปเดียวก็เพิ่มเวลาให้นานขึ้น ไม่นานก็พับกรงเก็บค่ะ และปล่อยอิสระ (ไม่หนีเที่ยว เพราะทำหมันแล้ว) น้องค่อนข้างติดบ้านค่ะ ไปไกลสุดก็แค่ โต๊ะแคร่ไม้ไผ่ที่ตั้งไว้หน้าบ้าน ชอบไปนั่งชมนก ชมไม้ มีคนแปลกหน้าผ่านมาก็วิ่งเข้าบ้าน และน้องไม่ชอบให้คนอุ้มด้วยค่ะ อุ้มได้ 5-10 วิ ถือว่านานแล้ว
- น้องเป็นแมวพันธุ์ขนยาวค่ะ ขนชอบจับกันเป็นก้อน ยายจะเป็นคนตัดไอ้ก้อนๆออก แรกๆตัดได้ค่ะ มีขยับหนีนิดหน่อย แต่ก็จบลงด้วยดี ตั้งแต่มาอยู่บ้านยาย การกระทำใดๆ ที่กระทำบนตัวน้อง เค้าจะขัดขืนตลอดค่ะ
- จนเราจบม.ปลาย เรียนมหาลัย เราต้องมาอยู่หอพักที่กรุงเทพฯ หน้าที่อาบน้ำก็ไม่มีใครทำแล้ว ยายจะทำแค่หวีขนกับ คอยจัดการกลุ่มก้อนขนออก เรียกได้ว่า กลายเป็นแมวบ้าน แมวเก็บมาเลี้ยงอย่างเต็มตัวเลยค่ะ ไม่ต้องตัดนั่นแต่งนี่ เพราะไม่มีคนทำ เราก็จะนัดกันกลับบ้านมาพร้อมๆกับแม่ เวลาแม่กลับมาตัดเล็บให้ น้องขัดขืนค่ะ ตัดไม่เสร็จ เหมือนเห็นแม่เป็นคนอื่นไปแล้ว เพราะไม่ได้เจอกันนาน ส่วนการอาบน้ำ ก็ยากขึ้นกว่าเดิม ดิ้นแรงกว่าเดิม แต่ก็ไม่ทำร้ายเรา
- ปัจจุบัน น้องหวงตัวมาก เกาหัว เกาคางได้ ลูบหลังได้ แต่!!! ท้อง ขา อุ้งเท้า จะหวงมากกกกกก ห้ามจับเด็ดขาด จับครั้งแรกจะใช้วิธีเดินหนีออกห่างจากตัวเราค่ะ ถ้าเรายังตามไปจับอีก น้องคงไม่ทน แขนได้เป็นรอยแน่ๆ ชอบนอนหงายท้อง แสดงถึงความไว้วางใจ แต่ไม่ให้จับนี่สิ ถ้าเราแสดงออกว่าเรากำลังจะเล่นด้วย จับเล่นๆ น้องก็จะกัดเล่นๆ ตะปบเล่นๆค่ะ (แต่แอบแรง เพราะน่าจะตระหนักได้ว่า มนุษย์คนนี้คือคนที่เลี้ยงเรามา แต่ก็จะสื่อให้มนุษย์รู้สึกว่าเราไม่ชอบให้จับนะ อย่าจับอีกถ้าไม่อยากเจ็บตัว ส่วนเรื่องตัดเล็บนี่เลิกคิดไปเลยนะไอ้นุด เพราะแม้แต่ขนนิ้วก้อยข้าก็ไม่ให้เอ็งจับ) ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เรา ยาย หรือแม่ แนะนำว่าห้ามจับจะดีกว่าถ้าไม่รู้จักเค้า หรือไม่รู้จักวิธีเล่นกับแมว ถ้าคุณหมันเขี้ยวมากๆ อยากเล่นเกาท้อง กำลังจะแหย่มือเข้าไป ให้คุณเอามือกลับมาไว้ที่เดิมแล้วชมน้องด้วยสายตาแทน หรืออุ้มน้องขึ้นทั้งตัว ก็อุ้มได้ค่ะ แต่รอให้เค้าอารมณ์ดีก่อน
- ส่วนอารมณ์ของเขา เดายากมากๆ อ้อ ลืมบอกว่าน้องพันธุ์เปอร์เซีย นะคะ ไม่สนใจมนุษย์ หยิ่งมากๆ ไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่วิ่งมั่ว ไม่ปีนป่ายให้ปวดหัว แต่จะเดินย่างสามขุม แอบน่ากลัวอยู่ แต่ถ้าคึกอยากเล่นเมื่อไร ทำเอาเราๆ ตั้งตัวรับไม่ทันเลยล่ะค่ะ บางที ก็เข้ามาเล่นกับเท้าเรา มือเรา เล่นแรงมาก ออกแรงเยอะ รู้สึกเจ็บเหมือนโดนกัดจริง เล็บคมมากๆ (เมื่อก่อนไม่เล่นแรงขนาดนี้ T^T) เคยเล่นกับแมวมาหลายตัว มีตัวนี้ เวลาเล่นด้วย ทรมานสุด แต่ความรัก ความคิดถึง ความเราเอ็นดูเค้า อยากจะเล่นกับเค้า มันมีเยอะนี่สิคะ มันห้ามไม่ได้
ในสายตาคนอื่นน้องกลายเป็นแมวดุไปเลยค่ะ ทั้งการแสดงออกสีหน้า หน้าเหวี่ยงตลอดเวลา แมวด้วยกันเองยังกลัว ทั้งขนาดตัว และขนที่ยาวฟู รวมถึงเราก็เคยมองเค้าแบบนั้น แต่ด้วยที่เราอยู่กะเค้ามานาน เลยเดาอารมณ์เค้าออกได้บ้าง
นี่ล่ะค่ะ เราถึงอยากตัดเล็บให้เค้า มีวิธีมั้ยคะ ที่เราทำเองได้ เกาเฟอร์ เกาที่นอนพังด้วย ซื้อที่ลับเล็บมาให้ ไม่แม้แต่จะเดินเข้าไปใกล้ ของเล่นแมว ใช้ไม่ได้ผลกับเค้าค่ะ กัญชาแมวซื้อเปลืองตัง ได้ไปถอนต้นตำแยแมวข้างบ้าน มาให้เล่นแทน
ลองอ่านแล้ววิเคราะห์กันนะคะ ว่าเป็นเพราะอะไร เราสามารถแก้ไข ทำให้น้องกลับมาไม่หวงตัวเหมือนเมื่อก่อนได้มั้ย หรือต้องปล่อยให้เค้าเป็นแบบนี้ต่อไป แบบไหนดีกว่ากัน แนะนำกันเข้ามาได้ค่ะ ช่วงโควิด เรากลับมาอยู่บ้านกับน้องแมวนานหน่อย
หากท่านใดอยากแนะนำร้านอาบน้ำตัดขนตัดเล็บ ที่สยบไอ้แสบนี่ได้ ขอพิกัดจังหวัดชัยภูมินะคะ
ยาวหน่อยแต่ก็ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นล่วงหน้าค่ะ