เริ่มต้นการท่องเที่ยว Day 3
       ตื่นแต่เช้าเช่นเคยครับ โดยมีพาหนะคู่ใจคือ มอเตอร์ไซด์ไฟฟ้า ขับรถมุ่งหน้าไปยัง วัด Shwesandaw Pagoda เมื่อไปถึงวัดแล้วกลับพบว่าเจดีย์ดังกล่าวเค้าไม่ได้ขึ้นไป ดังนั้น ผมเลยขี่รถตรงต่อไปเข้าชุมชนเพื่อไปหาจุดชมวิวที่ใหม่ ระหว่างทางเต็มไปด้วยต้นกระบองเพชร เลยถามเพื่อนร่วมทริปว่าทำไม ว่าต้นกระบองเพชรเยอะจัง เค้าบอกว่า ปลูกเพื่อความสวยงามไง เราก็ ......หรา 555+ หลังจากขี่ไปซักพักก็เจอจุดชมวิวที่ไม่ได้ตั้งใจมาแต่สวยงามอยู่นะ เจอแบบงงๆ
บรรยากาศ วัด Shwesandaw Pagoda ขึ้นไม่ได้นะ

จุดชมพระอาทิตย์ขึ้นของเรา ทุกจุดชมวิวจะมีคนมาขายงานภาพวาดเสมอ โปรดระวัง
 

       หลังจากนั้นเราก็ขี่รถกลับไปโรงแรมอีกครั้ง เพื่อไปอาบน้ำ และCheck-out แต่ก่อนกลับแอบแวะเจดีย์ Oak Kyaung Gyi ซึ่งเป็นเจดีย์ขนาดใหญ่สะดุดตา แต่ตอนที่ผมไปเค้าบูรณะอยู่นะ ตามภาพด้านล่างเลยจ้า หลังจากcheck-out เสร็จก็เที่ยวกันต่อเลย โดยขี่รถไปต่อเจดีย์ชเวซี่โกน ซึ่งจะตั้งอยู่ในชุมชน และเป็นวัดที่ชาวบ้านมาทำบุญ ฟังธรรม ตามปกติ ไฮไลต์ของวัดนี้ คือ การมองยอดเจดีย์ จากการสะท้อนของน้ำในหลุม ทำไมต้องมีหลุมนะ (คุยเองตอบเองอีกแล้ว อิอิ) มีอยู่ 2 ทฤษฎี คือ 1. เป็นเหตุผลของช่างผู้ก่อสร้างใช้สะท้อนของน้ำตรวจเช็คความสมมาตรของเจดีย์ในการก่อสร้าง 2. เป็นเหตุผลของผู้ปกครองที่ต้องการเห็นยอดเจดีย์แม้ในขณะที่ก้มกราบ (ดูจากภาพในน้ำ) ด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ คุณได้สร้างสิ่งที่งดงามขึ้นมาแล้วววว 

เจดีย์ Oak Kyaung Gyi

เจดีย์ชเวซี่โกน

        จากนั้นผมก็เดินทางต่อไปยัง อานานดาพะย่า ระหว่างขับมอไซต์ผ่านตำรวจดักจับหมวกกันน๊อค ซึ่งไม่ได้ใส่ แต่ด้วยเราเป็นนักท่องเที่ยว จึงได้รับสิทธิพิเศษในการขับผ่านได้เลย ^-^ / อานานดาพะย่า จะมีนักท่องเที่ยวค่อนข้างเยอะนะครับ เพราะ วัดนี้เค้าถือว่าเป็นเพชรเม็ดเอกของศิลปะพุกามเลยทีเดียว โดยไฮไลท์ของที่มี 2 อย่าง ด้วยกันคือ 1. องค์พระทำจากไม้สัก ฝั่งใต้ จะเปลี่ยนสีหน้าได้
องค์พระ ถ่ายมุมใกล้ (พระหน้าบึ้ง)

องค์พระ ถ่ายมุมไกล (พระหน้ายิ้ม)

2. เจดีย์สีขาว ปลายยอดเป็นทอง ก่อสร้างด้วยความปราณีต


   จากนั้นขับไปอีกนิด ไปยังวัดดะมะยานจี้ เป็นวัดที่มีขนาดใหญ่ที่สุด ทำไมต้องใหญ่ที่สุดละ เพราะผู้สร้าง(กษัตริย์) สร้างขึ้นเพื่อต้องการจะล้างบาปที่ได้ฆ่า พ่อและพี่ชายของตัวเอง เพื่อต้องการขึ้นครองราชย์ โดยการสร้างวิหารแห่งนี้อิฐทุกก้อนแนบสนิทแม้แต่เข็มก็สอดผ่านไม่ได้ ซึ่งไปดูเจดีย์แล้วอิฐเรียงชิดติดกันจริงๆด้วย แตกต่างจากเจดีย์อื่นๆ หากช่างเรียงอิฐไม่ชิดจะโดนตัดแขน โหดมาก
แท่นสำหรับไว้ตัดแขนช่างผมสาธิตการวางให้เห็น
 
วัดดะมะยานจี้

   เที่ยวแบบสะใจกันไป หิวข้าวซะละ ไปหาข้าวกินที่เมืองพุกามใหม่กันดีกว่า เดินทางไปประมาณ 6 กิโลเมตร
ระหว่างเส้นทาง

    ท่านใดจะมาหาอาหารอร่อยๆทาน แนะนำย่านเมืองพุกามใหม่ ซึ่งจะอยู่ตอนใต้ของเมืองพุกามเก่า มีหลายร้านที่น่ากินครับ หลังจากที่อิ่มแล้วก็ เที่ยวต่อซิรอไร ลุยๆๆ เดินทางต่อไปยังวัดมหูนะ(พระอึดอัด) ทำไมถึงเรียกว่าพระอึดอัดละ เพราะ วัดนี้สร้างโดยกษัตริย์มอญ ถูกเชิญให้มาพำนักอยู่ในพุกามหลังจากมอญแพ้สงครามให้กับพม่า ถูกจำกัดอิสระมากมาย กษัตริย์มอญจึงได้สร้างองค์พระพุทธรูปให้ใหญ่แน่นในพิ้นที่วิหาร(แสดงถึงความอึดอัด) เป็นการตอกย้ำว่า "ความตายเท่านั้นจะทำให้เรามีอิสระ" 
วัดมหูนะ(พระอึดอัด)


      หลังจากเที่ยวหลายวัดแล้ว ก็แวะจิบชาร้อน คลายร้อน (ยังไง?) ค้นพบของหายาก 2 อย่าง และสัจธรรม 1 สิ่ง คือ
    1. ขนมมะขามที่เราเคยกินสมัยเด็ก ตอนนี้หากินไม่ได้แล้ว เจอที่พุกาม (รสชาติตามภาพบน ที่เจอตามภาพล่าง)
 
   2. ชาแบบชงเค้าดีงามมากเลย เหมือนได้กินชามุก Koi-Te 55+ ซื้อกลับไทยหลายโหลเลย
 
3. อยู่ไทยทำให้เราติดการกินน้ำกับน้ำแข็ง แต่เมียนม่าบอกเลยน้ำแข็งหายากมาก แนะนำให้นำเครื่องผลิตน้ำแข็งมาด้วย เย้ยยยยย

โอ้ยได้เวลาไปหน้าสั่นแล้ว (ขึ้นรถบัสไง) ออกเดินทางเวลา 5 โมงเย็น ถึงมัณฑะเลย์ 3 ทุ่ม ส่งถึงโรงแรมเลยซึ่งพักที่เดิมกับวันแรกเลยครับ

จบการเดินทางในวันที่ 3

เริ่มต้นการเดินทาง Day 4
    วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วของทริป และด้วยเวลาไม่มากจึงตัดสินใจเก็บสถานที่ท่องเที่ยวที่ไม่ได้ไปวันแรกแทน คือวัดซเว่นันดอร์ และวัดทุโรดอร์ อดไป เจดีย์มิงกุ ซึ่ง เราเหมาแท็กซี่เหมือนเดิมไป 2 วัด แล้วยาวถึงสนามบินเลย น่าจะประมาณ 30,000 จ๊าด เช่นเคย 
    ยังจำวันแรกได้ไหมครับ ตั๋วที่เข้าพระราชวังมัณฑะเลย์ สามารถใช้เข้าวัดซเว่นันดอร์ ได้ด้วยนะ อย่าเสียเพิ่มนะครับ วัดซเว่นันดอร์ เป็นวัดไม้สักที่หลงเหลือจากการทิ้งระเบิดในสงครามโลก ยังคงสภาพสวยงามตามภาพเลยจ้า
วัดซเว่นันดอร์

   จากนั้นก็เดินทางไปต่อที่วัดเจดีย์ขาว ทุโลดอร์
วัดเจดีย์ขาว ทุโลดอร์

      หมดเวลาสนุกแล้ว ต้องกลับแล้วครับ การเดินทางมาเมียนมาครั้งนี้ได้เห็นมุมมองอะไรใหม่ๆมากมาย ยอมรับความแตกต่าง ขอบคุณมากนะกับประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามาให้เรียนรู้ "ความเป็นมนุษย์" มากขึ้น และขอขอบคุณสมาชิกพันทิปทุกท่านที่ติดตามชม และเว็ปไซต์ที่เปิดโอกาสให้มีพื้นที่ในการแชร์ประสบการณ์ให้กับคนอื่นๆ นะครับ
 """รักนะ มัณฑะเลย์""""  จบการเดินทางในวันที่ 4 ดอนเมืองรออยู่