เราเป็นคนเฮฮ่าร่าเริงนะชอบกวนชอบแกล้งเพื่อนเป็นคนตลกเพราะเราเป็นคนอารมณ์์์ดีเฟลลี่ด้วยแหละ แล้วเราอะเข้ามาม.4ใหม่ก็เจอเพื่อนใหม่ตอนแรกก็ชอบกลุ่มนี้นะชอบมาเลยแต่พอหลังๆเราพูดอะไรถามอะไรเพื่อนก็ไม่ตอบชอบพูด"เห้อ"เหมือนแบบขำๆอะว่าเราเคยรู้อะไรบ้างงี้ แต่บางทีเวลาถ่ายสตอรี่กันจะไม่ค่อยชวนเรา เวลาโทรคุยกันเราเหมือนไม่มีตัวตนอะมันทำให้เรา ไม่อยากโทรกลุ่มเพราะเราเหมือนไม่มีตัวตน แต่พอเรากลับบ้านนอกไปหาตายายเราลืมทุกอย่างเลยเรามีความสุขมาก เราไม่อยากน้อยใจนะ เราพยายามปลอบใจตัวเองให้คิดบวกอะว่าไม่หรอกไม่ใช่อย่างที่เราคิดเพื่อนไม่ได้คิดแบบนี้แต่เพื่อนไม่เคยทิ้งเราอยู่คนเดียวนะก็ดีตรงนี้ แต่เวลาเราพูดอะไรดูไม่มีความหมายในกลุ่มจะมีคนนึ่งที่เพื่อนจะคอยโอ๋อะไรนิดๆหน่อยๆไม่ได้ก็ร้ไห้เพื่อนคอยโอ๋แต่เราไม่เคยมี คือทำนู้นทำนี่ไม่ได้ก็ร้องไห้บางทีก็ไม่คุยกับเพื่อนในกลุ่มคือทำไมทุกคนต้องโอ๋เราน้อยใจนะบางทีอะ เราอยากเลิกคิดมากๆเลยอยากคิดบวกเราก็เป็นคนคิดบวกนะแต่มันทำไม่ได้เนี้ยเราพิมพ์ออกมาจากใจเลยจะร้องไห้เลยแง อยากให้พี่ๆเพื้อนช่วยให้คำปรึกษาหน่อยค่ะตอนนี้เราไม่ไหวเลยอยากจ.ปลายแล้วด้วยอยากเจอเพื่อนใหม่ที่เข้ากับเราได้แบบนี้