รอยทราย...
อดีตที่บันทึกไว้
# ความทรงจำวันวานอ่อนหวานยิ่ง
แม่น้ำปิงงดงามดั่งความฝัน
ตาสบตาใจสื่อใจสายสัมพันธ์
น้ำปิงกลั่นเป็นน้ำใจให้พลัง
# "นวรัฐ"มัดใจคนไกลบ้าน**
คือสะพานเชื่อมชลคนสองฝั่ง
ใจเชื่อมใจไมตรีคงจีรัง
ภาพงดงามนั้นยังจำฝังใจ
# ทุกรอยเท้าก้าวผ่านคือบันทึก
บน"สันทราย"ฝังลึกรู้สึกได้***
แม้ร่องรอยฝังกลบลบเลือนไป
แต่รอยใจใสกระจ่างยังเรืองรอง
# เมื่อรอยเท้าก้าวเพลินเราเดินพลาด
เพราะมิอาจยื้อยุดฉุดเราสอง
คงเดินสวนทางกันต่างคัลลอง
หมดสิทธิ์ร้องเรียกให้เดินใกล้กัน
# ความทรงจำวันวานอ่อนหวานยิ่ง
ภาพน้ำปิงเคยงามดุจความฝัน
กระพริบตาภาพก็ดับลงฉับพลัน
น้ำปิงกลั่นเป็นน้ำกรด...รันทดใจ
"ครูเปี๊ยก"
18. พฤษภาคม 2563
ขอบคุณภาพ : ยูทูป โดย คุณแจ็ค ในสวนถั่ว. สะพานนวรัฐ จากชุมชนวัดเกตุการามข้ามไปกาดวโรรส ซึงผู้เขียนเคยพลัดบ้านมาพำนักและเรียนหนังสือช่วงหนึ่งในวัยเด็ก
***สันทราย คือสันดอนทรายในแม่ปิงฤดูแล้ง สามารถเดินข้ามไปมาได้ เมื่อได้กลับมาอีกครั้งผู้เขียนเคยเดินข้ามไปมา และฝากร่องรอยไว้ใน ขณะเรียนฝึกหัดครู ที่กรุงเทพฯ
****ยามนี้น้ำปิงคงเหือดคงเหลือไว้แต่สันทรายเหมือนอดีตที่ผ่านมา
รอยทราย....อดีตที่บันทึกไว้