ก่อนอื่นเลยต้องขอบอกว่า ทิ้ง ในที่นี้ก็คือยังส่งเงินให้อยู่ คือเรารู้สึกไม่อยากอยู่บ้านไม่อยากอยู่กับครอบครัวที่มันมีปัญหาแบบนี้แล้ว คือแม่กับพี่ชายไม่ถูกกัน ทะเลาะกัน ถึงขั้นที่พี่ด่าแม่ แต่ก็ยังคงอยู่บ้านเดียวกัน ส่วนเราเป็นคนกลางซึ่งทุกคนก็จะเอาเราไปอ้างเวลาทะเลาะกัน เพราะเราเป็นลูกคนเล็กและเราก็เป็นโรคซึมเศร้ายิ่งทำให้เรากลายเป็นประเด็นเวลาเขาทะเลาะกันว่าที่เราเป็นแบบนี้เพราะใคร ต่างคนก็ต่างโบ้ยความผิดให้อีกฝ่ายซึ่งเรารู้สึกแย่มากที่เป็นแบบนี้ทุกวันนี้เรานอนอยู่กับแม่แม่ไม่ให้แยกไปไหนทุกวันจะได้ยินแต่คำพูดที่ว่าพี่ไม่ดีพ่อไม่ดีอย่างนู้นอบ่างนี้ ส่วนพ่อเราตอนนี้ย้ายไปอยู่เชียงใหม่แล้วและเวลาเราโทรไปปรึกษาเรื่องพวกนี้เขาก็จะไม่ค่อยรับฟัง เราเลยต้องเก็บทุกอย่างไว้เราต้องรับฟังทั้ง2ฝ่าย เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่ต้องรับฟังคำพูดพวกนี้ เราเคยกินยานอนหลับ60กว่าเม็ด กรีดข้อมืออีกหลายครั้ง เรายอมรับว่าคุมตัวเแงไม่ได้แต่ก็ไม่มีใครที่มองเห็นความผิดของตัวเองเอาแต่โทษกัน ยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่ไปอีก ทุกวันนี้เราอึดอัดเราเบื่อมากที่ต้องอยุ่แบบนี้ อยากออกไปอยู่คนเดียวแต่แม่ก็พูดเสมอว่าแม่รักเราไม่ให้ไปไหน เขากลัวไม่เหลือใคร แต่เราไม่อยากอยู่จริงๆมันไม่มีความสุขเลย ทุกวันนี้ทำงานก็เหนื่อยอยู่แล้ว ค่าใช้จ่ายในบ้านเราก็รับผิดชอบ80% แต่ก็ไม่มีปากมีเสียงมีสิทธิทำอะไร พื้นที่ส่วนตัวยังไม่มี ถ้าเราออกไปจริงๆแม่เขาจะเป็นยังไงเราจะบาปมั้ย ผิดมั้ย เราควรทำยังไงดี