เสียงเย้ยหยันช้ำอกนกกระจอก           ผู้คนบอกชิงชังเป็นนักหนา
ชาติกำเนิดต่ำต้อยด้อยราคา               แม้นอีกาเทียบทั้งยังห่างตน
ยามเมฆครึ้มคลุมฟ้าเวหาเหงา            ตะวันเฉาลอยผ่านม่านเม็ดฝน
ฝูงกระจอกคืนรังแลกังวล                    ห่วงลูกทนโหยหิวลิ่วบินมา
เสียงโยเยริมดงกลางพงพื้น                สะอื้นตื้นหนาวสั่นขวัญผวา
กายเกลือกกลิ้งโก่งร้องก้องโลกา        เหลียวแลหารอยกรุ่นอุ่นดวงมาน
ยามเสียงอ่อนรอนแร่แม่นกจ้อง            เมียงหน้ามองตัวเจ้าเศร้าสงสาร
อยากจิกเหยื่อหย่อนหยดหมดร้าวราน  แต่ต่างฐานต่างเผ่าเงาต่างกัน
เสียงระงมตรมตรอมหอมไอทุกข์         มดรุมรุกขบเขือเนื้อแสบสัน
โฉบลงไล่ไม่บินหนีพลีชีพพลัน           เพื่อเพื่อผิวนั้นสุขสบาสคลายทุเรา
ยามอาทิตย์เคลื่อนคล้อยสาดแสงส่อง  คนมุงมองมากมายหายอับเฉา
ฟ้าสว่างเด่นทับดับเมฆเทา                 เหลือเพียงเงายิ้มเปาะเกาะกิ่งเคียง
เสียงความหวังยังตรึงถึงห้วงลึก          ความรู้สึกถ่องแท้แม้ไร้เสียง
ทุกชีวิตเกิดก่อขอแต่เพียง                  ยืนเสบียงโอกาสวาดฝันงาม
ยามเติบใหญ่ใครรู้ชูเชิดหน้า               จักอาสากู้กอบตอบคำถาม
จงอย่าวัดความดีเพียงที่นาม               เงาติดตามบ่ชี้ศักดิ์ศรีใคร...

คำถามคือ
ใคร ทำอะไร เมื่อไหร่ ที่ไหน เพื่ออะไร ใจความสำคัญของอันนี้คืออะไร
หรือช่วยแปลให้หน่อยก็ได้ค่ะ