อยากขอความคิดเห็นคะ คือเราคบกับแฟนมาเกือบ 5 ปีแล้ว ทีนี้ช่วง 2 ปีหลังเราได้ทำงานแถวๆบ้านแฟนก็คือไปอยู่บ้านแฟนตลอดทำงานกลับบ้าน(แฟน)จนกลายเป็นเรื่องปกติ แต่เราไม่ได้บอกทางบ้านเราคะว่าไปอยู่บ้านแฟนเราบอกเค้าว่าไปพักอยู่หอ ฝ่ายที่รู้ดีที่สุดคือฝ่ายแฟน เราผ่อนรถด้วยกัน ช่วยกันทำงาน เงินเดือนออกช่วยกันจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆ ชนิดที่แบบว่าทางบ้านเราไม่รู้เลยเพราะเราเลือกที่จะไม่บอกแต่เราส่งเงินมาให้แม่ของเราทุกเดือน แล้วมันก็ผ่านช่วงนั้นไปแบบทางบ้านเราไม่รับรู้เลยเค้ารับรู้แค่ว่าเราคบอยู่กับคนนี้ เคยพาไปไหว้แล้ว เราเคยให้นางขับรถพาพ่อแม่เราไปซื้อทีวีกับตู้เย็นซึ่งเราก็ไปด้วย จนเราเปลี่ยนงานใหม่ได้ย้ายกลับมาอยู่บ้านตัวเองกลับมาอยู่กับครอบครัว....ช่วงแรกๆเหงาคะมันแปลกๆ หลังๆมาเริ่มชิน แต่เรากลายเป็นเด็กดื้อในสายตาแม่เราไปเลย เพราะเรากับแฟนหยุดงานวันเดียวกันแล้วทุกวันหยุดเราไม่เคยกลับบ้านเลยนอนค้างบ้านแฟนตลอด มันเหมือน2โลกในคนเดียวที่ต้องแยกให้ออกว่าถ้าอยู่บ้านแฟนเป็นยังไงแล้วอยู่บ้านตัวเองเป็นยังไง จนก่อนหน้านี้แม่บอกเราว่าเราทำแบบนี้มันไม่ดีนะเราเป็นผู้หญิงมันน่าเกลียดอย่าทำให้แม่หนักใจไปมากกว่านี้เลย จากดื้อๆหยุดคิดตามคำพูดแกทันทีเลยคะ เลยตกลงกับแฟนเลยว่าเราจะไม่ไปนอนค้างบ้านเธอแล้วนะดึกแค่ไหนเราก็จะกลับ.......ในหัวตอนนี้คือเราอยากแต่งงานให้มันถูกต้องไปเลย แต่มันติดตรงที่บ้านเค้าไม่พร้อมคะพ่อแม่เค้าไม่ได้ทำงานแล้ว แต่เรากับแฟนพอมีทองเก็บไว้บ้างเราคิดว่าเราอยากเอาทองส่วนนั้นมาเป็นของหมั้นตัวเราเองได้ไหม ถึงไม่มากแต่เราหากันมาเองคะ ไหนจะรถกะบะ ช่วยกันทำมาหากิน เราหวังว่าถ้ามันเกิดขึ้นได้จริงๆแม่เราน่าจะเข้าใจคะ ญาติ2ฝ่ายจะได้รับรู้ทำให้มันถูกต้องไปซ่ะ แต่เราก็ไม่กล้าคุยเรื่องนี้กับทางบ้านเราซะทีไม่รู้จะเริ่มยังไง