สวัสดีค่ะ อยากมาปรึกษาค่ะ เราแต่งงานกับสามีมา7 ปีค่ะ รักกันดีไม่มีปัญหาอะไร ตอนนี้มีลูก 1 คน  
อายุ 3 ขวบค่ะ เราแต่งงานมาอยู่บ้านสามีค่ะ สามีเราเป็นลูกคนจีนค่ะ แค่เข้าประเด็นนี้ทุกคนคงเริ่มรู้ปัญหาแล้วใช่มั้ยคะ
เราอยู่บ้านสามี บริเวณบ้านติดกับพ่อแม่สามี ห่างไปไม่ถึงกิโล มีญาติผู้ใหญ่ของสามีอยู่ พูดง่ายๆ
คืออยู่ในดงวงศาคณาญาติของสามีเลยค่ะ  เราอยู่เราดูแลพ่อแม่สามีตลอดนะคะ กับข้าวทำเผื่อบ่อยอยู่
วันสำคัญต่างๆ มีของให้ไม่ขาด ปีใหม่ สงกรานต์กราบไหว้พ่อแม่ทุกปี 
 
วันนึงเราทะเลาะกับน้องชายสามาเรื่องเค้าพาลูกเค้าไปเที่ยวซึ่งช่วงนั้นโควิดระบาด โดยเรากังวล
ว่าลูกเรายังเล็กภูมิคุ้มกันยังต่ำถ้ามาเล่นกันเลยโดยที่เค้าไม่กักตัวเราก็กังวล พอน้องชายสามีทราบเรื่อง
เค้าโพสเฟสบุ๊คด่าคำหยาบคายเราว่า ีด-ก อย่ามาโลกสวย   ยอมรับตรงๆค่ะว่าเราของขึ้นมาก เรากับสามี
ตามไปถามเค้าที่บ้านโดยมีญาติสามีอยู่ตรงนั้นด้วย ทะเลาะกันเสียงดังค่ะ เราใจร้อนเราผิดเรายอมรับ
เราไม่ได้สบถคำหยาบเลยสักคำ แต่น้องชายสามีใส่ไม่ยั้ง หลังจากเรื่องนั้นจบ ทุกคนโทษว่าเป็นความผิดเรา
ที่เราไปต่อว่าน้องชายสามี ถ้าไม่ไปก็ไม่เกิดเรื่อง เราเล่าเรื่องนี้ให้พ่อแม่เราฟัง พ่อแม่สามีพอรับรู้ก็ต่อว่าเรา
ว่าไม่ควรพูดให้พ่อแม่ฟัง เราไม่มีสิทธิพูดอะไรเลยเหรอคะ งงค่ะบอกตรงๆ
 
หลังจากนั้นเราก็พยายามอยู่ห่างๆ ไม่ได้ให้ลูกไปยุ่งกับลูกน้องชายเท่าไหร่ มีให้เล่นกันบ้างเป็นครั้งคราว 
มีขนมก็แบ่งให้ เพราะเราคิดว่าเด็กคือเด็ก วันนึงลูกน้องชายสามีเห็นลูกเรานั่งเล่นโต๊ะเลโก้ เราก็ให้หลานเข้ามานั่งเล่น
ด้วยกัน หาน้ำหาขนมให้หลานกินดูแลอย่างดีค่ะ ละสายตาแปปเดียว หลานจิกแขนลูกราเป็นรอย เราถามแล้วหลานบอกว่าน้องชนประตู
แต่เราดูกล้องวงจรปิดหลานเอามือจิกลูกเราค่ะ เราเข้าใจค่ะว่าหลานอายุ 5 ขวบ อาจพลั้งมือไม่ตั้งใจ เราก็สอนเค้าว่าอย่าเป็นคนโกหกอีก
 
เท่านั้นแหละค่ะวันถัดมาญาติผู้ใหญ่พูดกับสามีเรา ฝากบอกเราด้วยนะอย่าดุหลานให้มันมากนัก สงสารเด็กมัน เรางงค่ะ เราบอกเพียงว่า
อย่าเป็นเด็กโกหกมันไม่ดี เราทำอะไรผิด พอบอกพ่อแม่สามีบอกเราห้ามพูดอะไร จะไปพูดทำไม เรางงค่ะ แค่จะไปบอกญาติสามีว่สเราไม่ได้ทำนะ
แต่ไม่มีใครเข้าใจ คิดว่าเราจะไปลามปามผู้ใหญ่ ต่อมาแม่สามีโทรไปคุยกับญาติ คุยไปคุยมามะเลาะกัน สามีขึ้นเสียงใส่แม่ เรายอมรับค่ะว่าผิด
จากนั้นแม่เค้าก็เริ่มต่อว่าค่ะ บอกแต่ก่อนไม่เคยเถียงพ่อเถียงแม่ พอมีคนนี้เข้ามา(เรา)  กำเริบเสิบสาร เปลี่ยนเป็นคนละคน 
ซึ่งเราไม่ได้พูดให้สามีว่าแม่สักคำ มีแต่ยั้งเค้าให้พอให้ใจเย็น คือเราเสียใจมากค่ะ เราทำอะไรผิด เราอยู่ของเราเฉยๆเราก็ผิด เราจะชี้แจงสิ่งที่ไม่ได้ทำ
เราก็ผิด เราตอบโต้คนที่มาว่าเรา เราผิด คือทำตัวไม่ถูก สงสารสามีด้วยที่เป็นตัวกลางคงลำบากใจมาก เราต้องทำตัวยังไงให้สามารถอยู่รอดได้
โดยไม่มีเรื่องอีก 
 
สุดท้ายเรื่องที่ผิดคงเป็นเพราะเราเป็นสะใภ้แม้จะทำดีแค่ไหน ก็ไม่มีใครเมตตาใช่มั้ยคะ ตอนนี้ที่ทำได้คืออดทนและหนักแน่น ไม่ทำให้สามีหนักใจไปมากกว่านี้ค่ะ