คือ ตอนนั้นหนูอายุ14  โดนลุงลวนลามตอนนอน (ตอนนั้นรู้สึกตัวค่ะแต่กลัวเลยนอนเฉยๆ) แล้วทุกๆวันพ่อแม่ชอบทุบตีโดยไม่บอกสาเหตุก็อดทนค่ะ พอจบม.3 พ่อแม่ไล่ออกจากบ้านเก็บกระเป๋าให้แล้วโยนออกไปข้างนอกพร้อมลากตัวหนูออกมาจากบ้านด้วย พ่อหนูบอกว่าจะไปตายไหนก็ไปแล้วก็ปิดประตูใส่ ด้วยตอนนั้นเลยคิดเลยว่าหนูยังเด็กไม่มีงานที่ไหนรับ  จะไปอยู่ที่ไหน ตอนนั้นก็เลยยอมแลกความบริสุทธิ์เผื่อให้ได้เงินไปหาห้องอยู่ หนูรู้ว่างานนี้สังคมรังเกียจ แต่หนูไม่มีทางเลือก เลยทำงานนี้ หนูได้เงินจากการขายตัวครั้งแรกได้5,000-6,000 ทำได้1 อาทิตย์ เจ๊ที่เป็นเจ้าของร้านเลยถามว่าอายุยังน้อยทำไมมาทำอาชีพนี้หนูก็เลยเล่าทั้งหมดให้เจ๊เขาฟัง เจ๊เขาเลยให้มาอยู่ที่บ้านด้วย เจ๊เขาบอกว่าเจ๊อยู่คนเดียวแล้วเห็นหนูไม่มีที่พักเลยอยากให้มาอยู่ด้วยกัน เจ๊เขาบอกว่าให้เรียนต่อให้จบไม่ต้องห่วงค่าเทอมเจ๊เขาจะช่วย ตอนนั้นคือร้องไห้เลยค่ะ เจ๊ให้ทำงานร้านอาหารของเพื่อนเจ๊ เป็นพนักงานเสิร์ฟอาหาร เดือนหนึ่งก็10,000-15,000  ก็เลยใช้คืนเจ๊ไปบ้างแล้วก็เก็บเป็นค่าเทอมด้วย จนตอนนี้หนูอยู่ปี2 มหาลัยขอไม่บอกนะคะ ก็อยากออกมาอยู่คนเดียวกลัวเปลืองค่าไฟค่าน้ำและเผื่อเจ๊เขาจะเอาแฟนมาอยู่ด้วยกลัวขัดขวางเจ๊เขา แต่เจ๊เขาบอกว่าอยู่กับเจ๊เขานี่แหละเจ๊ไม่มีผัวหรอก555เรื่องค่าน้ำค่าไฟก็ช่วยออกแค่ค่าน้ำก็พอค่าไฟเจ๊จะออกเอง คือเจ๊เขามีพระคุณกับหนูมาก จะบอกว่างานขายตัวไม่ดีอย่างที่คิดค่ะ เพราะเราอาจจะติดโรค ต้องคอยรับมือลูกค้าที่นิสัยไม่เหมือนกัน หนูอยากใหทุกคนเข้าใจว่าทุกคนที่ทำงานนี้ต่างต้องมีภาระมากมาย ถึงจะโดนสังคมต่อว่า โดนรังเกียจ แต่ก็ต้องทำ บางคนเป็นเสาหลักครอบครัว ตกงาน ไม่มีที่ไหนรับ ไม่มีค่าเทอม ไม่มีใครอยากทำอาชีพนี้หรอกค่ะ หนูอยากรู้ว่าทุกคนคิดยังไงกับหนูที่ทำอาชีพนี้
ปล.พ่อกับแม่ของหนูไม่เคยตามหาค่ะ