สำหรับ​เราความรักคือเรื่องของคน2คนไม่จำเป็นต้องจำกัดเพศ​ รักก็คือรัก​ แต่ทำไมเรากลับเกลียดตัวเองเพียงเพราะกำลังสับสนเราไม่รู้ว่าตอนนี้เราอยู่ในเพศไหนหรือเพศไหนที่มันแปลว่าเราเราเคยเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้ชายแล้วจู่ๆก็กลายมาเป็นเลสเบี้ยนปัจจุบัน​ยันเพศสภาพ​เราเป็นทอมไม่รู้​ว่าสิ่งที่เราจะพิมพ์​ต่อจากนี้จะมีคนมาเหยียดหรือรังเกลียดเราบ้างมั้ยแต่เราก็เตรียมใจยอมลับไว้บ้างแล้วล่ะเรารู้สึกเหมือนเรากำลังสับสนมันเป็นการที่สับสนไปหมดเราชอบเกย์เกย์​ที่ตัวเล็กๆน่ารักเห็นแล้วโครตอยากจะปกป้องมันพูดลำบากขนาดพิมพ์​ยังลำบากเลยในบางครั้งเราก็รู้สึกดีกับผู้ชายที่แมนๆแต่สิ่งที่เรารู้สึกกับผู้หญิงหรือดี้เราก็ยังรู้สึกมากกว่าที่รู้สึกกับผู้ชายอยู่นะตอนนี้เราสับสนมากเลยเราเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้มันเป็นความรู้สึกที่ถ้าเกิดมีแฟนเป็นผู้ชายจริงๆเราก็ยังอยากแต่งตัวเป็นผู้ชายเวลาเพื่อนถามหรือล้อว่าอีกไม่นานก็กลับมาแต่งหญิงกูจะรอดูวันที่กลับมาแต่งหญิงเรารู้สึกกดดันทุกครั้งเราเคยพูดเรื่องนี้กับเพื่อนว่าถ้าเรารู้สึกดีหรือชอบเกย์​มันจะแปลกมั้ยเพื่อนก็ตอบมาว่าไม่แปลกเพราะเราเป็นผู้หญิงแล้วพวกมันก็หัวเราะกันมันคงคิดว่าเราพูดเล่นหรือไม่สิ่งที่มันพูดก็คงจะใช่แหละเราเป็นผู้หญิงคำนี้มันจี๊ดที่ใจเพราะเรารู้สึกว่าเราไม่ใช่ผู้หญิงและในความรู้สึกตอนนี้เราก็ไม่ใช่ทอมเราไม่ใช่เบี้ยนเราไม่ใช่ไบเราเป็นอะไรก็ไม่รู้เราไม่รู้จริงๆนิยามความรักของทุกคนเหมือนเราบ้างมั้ยมีใครเป็นอาการแบบเราบ้างรึเปล่า? เราควรแก้ยังไงดี