เรื่องนี้เกิดขึ้นนานแล้วตั้งแต่จำความได้ น่าจะประมาณ​ช่วงเรียนประถม​ มันไม่ได้เกิดจากความไม่ตั้งใจ​ แต่เกิดชึ้นจากความไม่รู้​มากกว่าว่าสิ่งที่ทำอยู่​มันผิด​ คือเรื่องมันมีอยู่ว่าในวันหนึ่งเราอะดันเปิดไปเจอหนังโป๊ที่พ่อลืมเก็บ​ คือใครทันบ้างอะที่เครื่องใส่CDสมัยก่อนอะ​ แบบที่มันใส่ได้ประมาณ​ 2-3​ แผ่น​ แล้วเราก็อยากดูหนังพอดีเลยใส่ที่เดียว​ 2 แผ่นจะได้ไม่ต้องใส่ใหม่อีกรอบ​ แล้วเราบังเอิ๊ญ​บังเอิญ​​เจอแผ่นหนังโป๊นั่นแหละ​ แล้วด้วยความอยากรู้อยากเห็นเราก็เปิดมันดูไม่ได้ดูรอบเดียวนะ​ก็หลายรอบแหละ55555(อย่าพึ่งเคลียด)​ แล้วมีวันฟนึ่งพี่ชายเราก็มาเห็นเข้าพอดี​ แล้วก็บอกกับเราว่า"จะยอมให้เรามีอะไรกัน​ หรือจะให้เอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อ" คือพ่อเราเป็นคนทีาไม่ดุนะแต่คือดุทีโครตน่ากลัวอะ​ คือตอนนั้นเราก็กลัวเราก็เลยยอมที่จะมีอะไรด้วย​ แต่ตอนแรกไม่ได้มีอะไรภายในแค่ภายนอก​ แต่มันก็เรื่อยๆมาจนเรามีอะไรกัน​ คือเราบอกก่อนว่าเราเป็นพี่น้องแท้ๆกันก็จริง​ แต่เราถูกเลี้ยงมาคนละบ้านตั้งแต่เด็กแล้ว​ เราอยู่กับพ่อ​ ส่วนพี่อยู่กับป้าที่ไม่ใช่ญาติ​เลี้ยงมา​ เราจะไปมาหาสู่แบบเสาร์​อาทิตย์​ หรือวันหยุดนานๆที​ เราก็ไม่รู้นะว่าเพราะตรงนี้เลยมีส่วนหรือเปล่า​ เราจำไม่ค่อยได้แล้วว่ามันนานแค่ไหนแต่ในความรู้สึก​เราคือนานมาก​ คือตอนมีอะไรกันตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำมันผิดมาก​ แต่บางทีเราก็ไม่ยอมพี่ก็บอกว่าจะบอกพ่อเราก็ยอมมาทุกครั้ง​ แต่ในทุกครั้งเรามีความรู้สึกลึกๆว่ามันไม่ใช่​ เรารู้นะเรื่องนี้เราก็มีส่วนผิดด้วยที่ยอมแต่ที่แรก​ จนมาช่วงประมาณ​ป.5 เราเริ่มโตมากขึ้นรู้เรื่องมากขึ้น​ คือมันมีวิชาพุทธ​ศาสนา​ที่ต้องสอบนักธรรม​ตรี​ โท​ เอก​ เราก็ไม่ยอมเราก็เริ่มปฏิเสธ​ช่วงแรกก็ไม่ได้จนครั้งสุดท้ายเราปฏิเสธ​แบบถึงที่สุด​ คือวันนั้นพี่ก็ขอมีอะไรด้วยเหมือนที่เคยทำเราก็ไม่ยอมเราก็หนีพี่ก็ตาม​ จนสุดท้ายเราต้องหนีไปเข้าห้องน้ำล็อคประตู​ร้องไห้พี่ก็ยังเคาะดันประตู​ไม่หยุดอีกนิดเดียวคือเราจะไม่ไหวแล้ว​ พ่อเราก็กลับมาจากข้างนอกพอดีเรื่องก็เลยจบตรงนี้​ หลังจากนั้นก็แบบพี่ก็มานะแต่เราก็ปฏิเสธ​ไม่เคยยอมอีกเลยจนกระทั่ง​เรื่องนี้มันไม่เกิดอีก​ แต่สิ่งที่ผ่านมามันยังทำให้เราจมกับอดีตที่รู้สึกผิด​ เกลียด​ตัวเองยันทุกวันนี้​ คือเราเป็นคนอ้วน​ดำ​ เป็น​ในแบบที่ผู้ชายไม่ชอบจนยันทุกวันนี้​ 22​ ปีเราไม่เคยมีแฟนเลย​ เราก็ขอบคุณ​รูปร่าง​หน้าตา​อย่างนี้นะที่ทำให้เราไม่ต้องมีใคร​ เวลาอยู่​กับเพื่อนเราเป็นคนที่เฮฮาบ้าผู้ชายมากกกก​ แต่ถ้าให้เอาจริงเราก็ไม่เคยกล้าเลย​ โหลดแอปมาเล่นก็คุยไปงั้นพอคนไหนที่นานเกินอาทิตย์​เราก็ลบไม่คุยเป็นยันทุกวันนี้​ เราไม่รู้ว่าเราควรจะทำยังไงจัดการยังไงกับมันมันเหมือนสิ่งที่ตกผลึกอยู่ในใจเราตลอดเวลา​ ถ้าไม่ไปสะกิดมันเราก็จะไม่รู้สึกปกติเราพยายาม​ที่จะลืมคิดเรื่องอื่นไม่คิดเรื่องนี้เราก็จะไม่เคลียด​ แต่มันก็มีที่ช่วงอารมณ์​เราดาวลงมาอย่างตอนนี้เราก็จะนั่งซึม​ นั่งเคลียดอยู่แบบนี้​ คือเราแบบเป็นเหมือนคนที่หัวโบราณ​แบบอยากแต่งงานมีอะไรครั้งแรกกับแฟนตัวเองงี้​ แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้คิดงั้นแล้วแหละ​ แต่เราคิดว่าถ้าวันหนึ่งเราเจอคนที่เรารักมากอยากอยู่กับเขาเราต้องทำยังไง​ เราควรที่จะบอกเขาหรือเก็บมันไว้ไปกับเราตลอดชีวิต​ แต่เราเคยคิดว่าถ้าวันนั้นเราก็อยากบอกเขาไม่อยากปิดบังกันแต่เราก็กลัวที่จะโดนรังเกียจ​ เราอยากรู้ว่าทุกคนคิดยังไงกับเรื่องนี้แล้วควรทำยังไงดี​ เราอบากรู้ความคิดเห็นของคุณผู้ชายว่าถ้าคุณ​เจอเรื่องนี้กับตัวเองคุณจะรู้สึกยังไง​  (เรื่องนี้มีเพื่อนที่เราไว้ใจและรักมากอยู่​ 2 คนที่รู้คนอื่นเราไม่เคยบอกเลยแม้กระทั่ง​พ่อแม่)​ ตอนนี้เราก็พยายาม​ลดน้ำหนักอยู่ด้วยเปลี่ยนแปลงตัวเอง​ เพราะเราใกล้จะถึงวัยทำงานแล้วมันก็ควรที่จะดูดีหน่อยแต่อีกใจก็ไม่อยากลดอยากที่จะให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ​
ปล.ตอบได้เต็มที่เลยนะเราพร้อมรับฟังทุกคนจริงๆ😁😭