ผมหวังว่าจะได้เรียนต่อม.ปลายที่โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฎนครสวรรค์ หลังจ่ายค่าเทอมไปแล้ว ปรากฏว่าโรงเรียนนั้นปิดม.ปลายกลางคันเฉยเลย เพราะเด็กไม่พอ ก็ต้องรอค่าเทอมคืน แต่ผมยังไม่ได้สมัครที่โรงเรียนอื่นๆเลยครับ แล้วนอกจากค่าเทอมยังต้องมีค่าใช้จ่ายก็เยอะขึ้นอีก (ต้องซื้อชุดนักเรียนใหม่ ฯลฯ) ซึ่งหลายโรงเรียนบางโรงเรียนในจังหวัดนครสวรรค์ก็ปิดสมัครไปเกือบจะหมดแล้ว โรงเรียนที่เปิดอยู่ก็มีจำนวนน้อย ปรากฏว่าพ่อของผมเงียบเรื่องนี้เฉยเลยครับ เหมือนจะไม่ให้ผมเรียนหนังสือเลยครับ ให้ผมอยู่บ้านอย่างเดียวซะงั้น
แล้วผมทราบข่าวมาว่า วันที่ 16 มิถุนายนนี้ นักเรียนต้องมีที่เรียนทุกคน (ผมระบุข้อมูลถูกรึเปล่า เหมือนเคยเห็นผ่านๆ ถ้าผิดก็ขออภัยนะครับ) ซึ่งผมหวังว่าจะหาความรู้เพื่อประกอบอาชีพ แต่โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฎนครสวรรค์ปิดม.ปลายกะทันหันแบบนี้ โอ้โห! เสียใจมากๆ เสียใจจริงๆ ผมไม่นึกเลยว่าจะปิดม.ปลาย เพราะเด็กไม่พอแบบนี้ครับ เพราะฉะนั้นผมต้องงดเรียนปีหนึ่งถึงค่อยหาที่เรียน ซึ่งปีนี้ผมจะอายุ 16 ขึ้นม.4 ปีหน้าอายุก็เกินระดับชั้นเรียนม.4 เป็นอายุ 17 ซะงั้นเชียวหรือผมจะเรียนจบแค่ม.3 ในชาตินี้กันแน่ โห!! เหมือนการศึกษาของผมกำลังจะจากไปเลยครับ
ที่ผมต้องมาเจอความโชคชะตาในชีวิตแบบนี้ แสดงว่าบุญของผมคงไม่เพียงพอ ผมเลยต้องห่วงจำนวนบุญที่สะสมไว้ในชาตินี้ ผมเลยต้องเก็บสะสมบุญเพิ่มให้เยอะๆก่อน
ฉะนั้นชีวิตคนบางคนมีบุญไม่เพียงพอกับการศึกษาบ้างเหรอ?