จริงๆ ไม่เคยเข้าใจเลยกับคำว่าความรักอย่างเดียวมันไปกันไม่รอด เคยคิดว่า คนมันรักกันมากๆ มันจะไม่กันไม่รอดได้ยังไง มันต้องมีวิธีสิ่วะ จนโตขึ้นถึงช่วงอายุหนึ่งที่ต้องทำงาน มีภาระค่าใช้จ่ายเพิ่มมากขึ้น มีปัญหาเรื่องงานต่างๆมากมายไปหมด ตอนนี้กลับรู้สึกว่า เราอยากได้อะไรที่มันก้าวหน้าและไม่เหนื่อยไปมากกว่าทุกวันที่เจอแล้ว

เรามีแฟนเค้าอายุเยอะกว่าปี 8 ปี ตอนนี้ชีวิตเค้าเรื่อยเปื่อยมากๆ ไม่มีอะไรดูเป็นชิ้นเป็นอันเลย คงมีแค่อาชีพที่เค้าทำที่พอจะดูดีบ้าง เราคบกับมาเข้าปีที่ 3 แรกมันดีมากๆ คงเพราะไม่ค่อยมีเรื่องอะไรเท่าไร ช่วงหลังเริ่มทะเลาะกันบ่อยมากๆ เหมือนคุยกันคนละภาษา ไม่รู้เรื่องเลยสักอย่าง บวกกับความเรื่อยเปื่อยในชีวิตของเค้าที่เราไม่ชอบอีก มันทำให้บั่นทอนเรามากๆ รู้สึกแย่มากเวลาไม่เห็นเค้าจะกระตืนรือร้นอะไรกับคำว่าอนาคต อยากจะเลิกไปให้จบๆ แต่ก็รักเค้านั้นแหละ ทำใจเลิกไม่ได้สักที 

ใครมีประสบการณ์มาแชร์กันกน่อยค่ะ 
ปล. คิดว่าสักวันคงเลิกกันนั้นแหละ แต่จะช้าหรือเร็วคงอยู่ที่เราเอง