ตามหัวข้อเลยค่ะ

เรากับแฟนคบกันมาได้ครึ่งปีละ เค้าชอบให้เราไปหาที่บ้านเค้าที่ตจว.ตลอด (แต่เราไม่ได้ไปนอนบ้านเค้านะ เราไปเปิดโรงแรมนอน)  เราเคยขอให้เค้าลงมาหาเราบ้าง แต่เค้าก็ปฏิเสธตลอด อ้างไม่มีตังบ้าง ไกลบ้าง (ก็แอบคิดนะ ว่าเราไปได้ ทำไมเธอจะลงมาหาเราบ้างไม่ได้) ลืมบอก แฟนเราเป็นคนตจว.

เวลาที่ไม่ได้ไปหาเค้าก็จะโทรมาและให้คาสายไว้ตลอด ทั้งวันทั้งคืนจนเรารู้สึกอึดอัดมากกกกกกกกกกกก เคยพูดเคยบอกให้เค้าปรับแล้ว แต่ก็ลงเอยด้วยการทะเลาะกัน อ้างว่าก็เป็นแบบนี้อ่ะ จะให้เปลี่ยนก็ยากป่ะ เอ้า!! แล้วเราล่ะ เรายอมทุกอย่างเพื่อเค้า ยอมนั่งรถไปหาแม้ว่าจะไกล ยอมให้คาสายแม้ว่าเราจะอึดอัด ทนมามากเพราะไม่อยากทะเลาะ แต่มันก็ถึงวันที่เราหมดความอดทน และพูดออกไปว่าอยากโทรแค่ช่วงกลางคืน แต่ก็ลงเอยที่ทะเลาะกันอีก แต่เดิมเราก็เป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้ว เคยบอกเค้าไปไม่รู้ตั้งกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ยังคงทำเหมือนเดิม เราเหนื่อยมาก เหนื่อยจนบางทีอยากตายไปก็ดี แต่ก็ไม่กล้าทำ เพราะเคยทำมาแล้ว แล้วเห็นคนเป็นแม่มาร้องไห้ใส่ เราเลยไม่กล้า เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ ให้ปล่อยมือเค้าก็ไม่กล้า บอกไปก็แล้วก็ไม่เปลี่ยนแถมยังทะเลาะกันอีก สุดจะทนแล้วจริงๆ

ปล.หากแท็กห้องผิดขออภัยด้วยค่ะพึ่งมาตั้งกระทู้ครั้งแรก

ปล.2 ลืมบอกเราอายุ25 แฟนเรา26 เราจริงจังกับชีวิตคู่ตรงนี้มาก แต่เค้าไม่เคยบอกความจริงเรื่องงานให้เราได้รู้เลย ทำงานอะไรเราก็ไม่รู้ เคยไปเจอพ่อแม่เค้าแล้ว เค้าก็ชอบเรานะ