สมัยวัยรุ่น ชีวิตไม่ได้มีอะไรสนุกคนเดียวได้เท่าทุกวันนี้นะ จำได้ว่าตัวเองจะสนุกคนเดียวได้คือ อ่านหนังสือ เล่นเกม ในยามว่าง แตกต่างจากสมัยนี้ มีทั้งเกมมือถือ เกมคอมพิวเตอร์ มีแชตให้พูดคุยกันสนทนากันเต็มที่

อย่างเกียนเอง ช่วงอายุ15-16ก็จับกลุ่มตามโต๊ะสนุ๊กเกอร์อยู่พักนึง ไม่ได้เล่นไรกับเค้าหรอก รอโต๊ะไหนเช็คบินปิดไฟ อาศัยจังหวะนั้น คว้าไม้มาแทงทีสองทีก็ฟินว่าตัวเองคือ ต๋อง ศิษย์ฉ่อย ไปซะแล้ว แต่ไปสิงได้ไม่นานก็เปลี่ยนไปร้านเกมแทน เพราะมีเพื่อนยุคเดียวกัน คอเดียวกันพูดคุยสนุกสนาน แต่กว่าจะได้ไปเล่นก็ต้องเก็บร้านก่อนประมาน3-4ทุ่มโน้นละ และเล่นได้ไม่เกินเที่ยงคืนต้องเข้าบ้านแล้ว ไม่นั้นเข็มขัดในมือป๊าจะสั่นไปหมด 555 โดนบ่อย

พอโตขึ้นมาหน่อยก็เอาละ 16-17 เนี้ย ยุคKR โนว่าแดช ยุค2จังหวะครองเมือง มีมอไซค์ล้อทองท่อแต่งไปไหนสาวก็มองก็กรี๊ด แล้วตามมาด้วยเสียงอวยพร พ่อเมิง...จากผู้รำคาญเสียงรถมอไซค์ 555

สมัยนั้นก็ขอป๊าออกมอไซค์ให้หน่อย กว่าจะได้ออกก็เก็บตังวันละ100อยู่3เดือน ป๊าถึงยอมซื้อให้ขับ yamaha jr คือมอไซค์คันแรกของชีวิตถ้าจำไม่ผิด ปกติจะยืมของพี่ชายขับ

ได้มาปุ๊ป เพื่อนก็มา สิงนักบิดแถมคลองเตยเยอะ ทั้งเพื่อนตึกแถว ยันสลัม คบกันหมด เพราะพวกนี้ ออกจากบ้านหลังห้างปิกทั้งนั้น ก็เป็นนักซิ่งอยู่พักนึงแล้วก็ได้เป็นตำนานบนถนนเส้นยาสูบอยู่ครั้งหนึง ชนเข้ากับมอไซค์อีกคันตอนตี2 ปกติออกมาไม่ได้หรอกนะ บังเอิญป๊าไช้ไห้ไปซื้อบุหรี่ กรุงทองสั้น เลยได้ขับออกมาแล้วก็เป็นเรื่องเลย ก็กะว่านะซิ่งสัก5นาทีแล้วเข้าบ้านเลย ไปๆมาๆไปอยู่ รพ.จุฬาซะงั้น 55

จบละ ก็แค่ชีวิตวัยรุ่นช่วงเวลานึงของเกียน เห็นเพื่อนสมาชิกชอบบอก โตมายังไง hahaha ก็โตมาเรื่อยๆอะ


ปอลอ.ในรูปถ่ายคู่กับหลายที่ในอนาคต จะดังด้วยนะ ทุกวันนี้ถ่ายโฆษณาหลายสิบตัว ได้ถ่ายคู่กับดาราดังหลายคน แต่เสียดาย ย้งไม่เคยได้ลงละครสักที ถ้าได้ลงก็ดังแล้ว ล่าสุดก็ไปออกรายการเกมโชว์ด้วยละ ว่าจะจับมาถ่ายโฆษณาร้านเกียนสักหน่อย อิอิ