สวัสดีค่ะ
พอดีว่ามีเรื่องอยากจะสอบถามคนที่ทำงานในแวดวงนี้หรือว่ากำลังเรียนเกี่ยวกับอาชีพที่ได้กล่าวไปข้างต้นค่ะ
คือเจ้าของกระทู้กำลังจะขึ้นม.3ค่ะ และเราก็พยายามจะหาสิ่งที่ตัวเองสนใจและถนัดเพื่อมาเป็นแพชชั่นค่ะ และหลังจากที่ได้ลองศึกษาดูเราก็พบว่าอาชีพนักการทูตเป็นอาชีพที่ตอบโจทย์ต้อความสามารถของและความต้องการของตัวเองมากที่สุด ส่วนตัวเป็นคนเก่งเรื่องการสื่อสารและชอบการสนทนาอยู่แล้ว บวกทั้งยังชอบด้านภาษาอยู่แล้วเป็นทุนเดิม จึงอยากจะตั้งใจทำในสิ่งที่ตัวเองได้ตั้งเป้าหมายไว้แล้ว
แต่...
หลังจากที่ไปบอกคุณแม่แล้วท่านกลับหาว่ามันไม่มั่นคงอยากให้เราเรียนเภสัชซึ่งส่วนตัวก็ไม่ได้ชอบการทำงานในวงการแพทย์ซักเท่าไหร่ และเรื่องยาหรืออะไรทำนองนั้นยิ่งไม่ถูกโฉลกเลยค่ะ เราบอกแม่ไปเพื่อเป็นการให้ท่านได้ทราบว่าเราพบเป้าหมายแล้วและเราก็อยากจะเริ่มมันตั้งแต่เนิ่นๆเราไม่อยากให้เราเสียเวลาไปเปล่าประโยชน์ในการที่ต้องเรียนในสิ่งที่เราไม่ได้ตั้งใจไว้ เราอยากจะใช้ความสามารถที่ตังเองมีในการทำงาน แต่ท่านกลับไม่ฟังและบอกว่ามันไม่มั่นคงทั้งๆที่เรายังไม่ได้เริ่มทำอะไร คือเราเฟลอะค่ะ ท่านไม่เคยฟังความเห็นของเราเลย การพบเป้าหมายแบบนี้มันไม่ใช่สิ่งจะเจอกันง่ายๆแต่ท่านก็เลือกที่จะไม่สนับสนุน เรารู้ตัวว่าเราถนัดด้านไหนและมีความสามารถด้านอะไร ผู้ใหญ่หลายท่านก็เคยชื่นชมในความสามารถของเรา แต่ท่านก็ยังคงมองข้ามมันไปเพียงเพราะเห็นว่าเราเรียน วิทย์-คณิต เราไม่ได้เก่งวิทย์ค่ะแต่เราแค่ทำได้ดีซึ่งเราไม่ได้ชอบอยู่แล้ว เราอยากถามและขอความคิดเห็นหน่อยค่ะว่าเราควรจะทำยังไงให้ท่านเห็นและรับฟังในสิ่งที่เราคิดและอยากทำคะ?
อยากเป็นนักการทูตแต่ครอบครัวอยากให้เป็นเภสัชกร ควรทำยังไงดีคะ?
พอดีว่ามีเรื่องอยากจะสอบถามคนที่ทำงานในแวดวงนี้หรือว่ากำลังเรียนเกี่ยวกับอาชีพที่ได้กล่าวไปข้างต้นค่ะ
คือเจ้าของกระทู้กำลังจะขึ้นม.3ค่ะ และเราก็พยายามจะหาสิ่งที่ตัวเองสนใจและถนัดเพื่อมาเป็นแพชชั่นค่ะ และหลังจากที่ได้ลองศึกษาดูเราก็พบว่าอาชีพนักการทูตเป็นอาชีพที่ตอบโจทย์ต้อความสามารถของและความต้องการของตัวเองมากที่สุด ส่วนตัวเป็นคนเก่งเรื่องการสื่อสารและชอบการสนทนาอยู่แล้ว บวกทั้งยังชอบด้านภาษาอยู่แล้วเป็นทุนเดิม จึงอยากจะตั้งใจทำในสิ่งที่ตัวเองได้ตั้งเป้าหมายไว้แล้ว
แต่...
หลังจากที่ไปบอกคุณแม่แล้วท่านกลับหาว่ามันไม่มั่นคงอยากให้เราเรียนเภสัชซึ่งส่วนตัวก็ไม่ได้ชอบการทำงานในวงการแพทย์ซักเท่าไหร่ และเรื่องยาหรืออะไรทำนองนั้นยิ่งไม่ถูกโฉลกเลยค่ะ เราบอกแม่ไปเพื่อเป็นการให้ท่านได้ทราบว่าเราพบเป้าหมายแล้วและเราก็อยากจะเริ่มมันตั้งแต่เนิ่นๆเราไม่อยากให้เราเสียเวลาไปเปล่าประโยชน์ในการที่ต้องเรียนในสิ่งที่เราไม่ได้ตั้งใจไว้ เราอยากจะใช้ความสามารถที่ตังเองมีในการทำงาน แต่ท่านกลับไม่ฟังและบอกว่ามันไม่มั่นคงทั้งๆที่เรายังไม่ได้เริ่มทำอะไร คือเราเฟลอะค่ะ ท่านไม่เคยฟังความเห็นของเราเลย การพบเป้าหมายแบบนี้มันไม่ใช่สิ่งจะเจอกันง่ายๆแต่ท่านก็เลือกที่จะไม่สนับสนุน เรารู้ตัวว่าเราถนัดด้านไหนและมีความสามารถด้านอะไร ผู้ใหญ่หลายท่านก็เคยชื่นชมในความสามารถของเรา แต่ท่านก็ยังคงมองข้ามมันไปเพียงเพราะเห็นว่าเราเรียน วิทย์-คณิต เราไม่ได้เก่งวิทย์ค่ะแต่เราแค่ทำได้ดีซึ่งเราไม่ได้ชอบอยู่แล้ว เราอยากถามและขอความคิดเห็นหน่อยค่ะว่าเราควรจะทำยังไงให้ท่านเห็นและรับฟังในสิ่งที่เราคิดและอยากทำคะ?