สรุปคือ

• เรื่องฝึกงาน : คุณได้เป็นนักศึกษาฝึกงานที่ สำนักปลัด ของ อบต. แห่งหนึ่ง

• เรื่องไหว้ :  คุณแจ้งว่า  "เราไหว้บางคนบางคนก็รับไหว้บางคนก็ทำเป็นไม่สนใจ เราเป็นคนไม่ค่อยพูด"


..... ผมตัดประเด็น คำว่า "ไหว้บางคน" ละกัน นะครับ เอาประเด็น ที่ว่าไม่สนใจ กับ ไม่ค่อยพูด

..... เรื่องนี้ ขอแนะนำก่อนว่า   เวลาจะไหว้ใคร ต้องพูดออกเสียงด้วยครับ เพราะยิ่งคนเยอะ ๆ เขาจะยิ่งไม่รู้ว่าคุณไหว้ใคร
..... ผมเคยสอนน้องนักศึกษาฝึกงาน ที่มาฝึกงาน ที่โรงแรมหลาย ๆ รุ่น มาทุกปี ปีละหลายคน หลายรอบครับ
..... ถ้าไหว้พร้อมกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ คนอื่น (เช่น ผู้บริหาร-ผู้ใหญ่เดินผ่าน แล้วหลาย ๆ คนยกมือไหว้ .. ก็ไหว้ตามเขาครับ = ไม่ต้องออกเสียงพูด ก็ได้ (แต่ถ้าพูด ออกเสียงก็ จะดีมาก)
..... ถ้าเผชิญหน้า เดินสวน เปิดประตูเจอกัน แล้วไหว้ = ไม่ต้องพูด ก็ได้ (ถ้าพูด สวัสดีครับ/ค่ะ ก็ดีมาก)
..... ถ้าตัวเองนั่งทำงานอยู่ แล้วผู้ใหญ่-ผู้บริหารเดินผ่านหน้า  แล้วจะไหว้ อันนี้ ต้องพูดออกเสียงเรียกชื่อแล้วบอก  "คุณ___ สวัสดีค่ะ/ครับ"  ไม่งั้น บางคนอาจไม่เห็น ... ไม่ใช่ว่า สวัสดีแล้วเขาไม่เห็น แล้วเอามาบ่นว่า ไม่รับไหว้หรือไม่เห็นอีกแล้ว
..... อย่าไปคิด คาดหวังว่า เขาจะต้อง "รับไหว้" ทุกคน  บางคนอาจรีบ ๆ บางคนอาจเครียด บางคนอาจหันมายิ้มรับ คุณอาจไม่ทันได้สังเกต อย่าเอามาใส่ใจครับ ถ้าคิดว่าเราได้ทำสิ่งที่ดีและถูกต้องแล้ว
..... อย่าไปคิดว่า เรามาฝึกงาน แล้วเดี๋ยวก็ไม่ต้องเจอกันแล้ว เดี๋ยวก็จากกันไป / อนาคต คุณอาจต้องเจอเขาที่ตลาด ที่ข้างนอก เพราะยังไงก็เคยเห็นหน้ากันแล้ว / อนาคต เรียนจบ คุณอาจทำงานราชการ / อนาคต คุณอาจ หาที่ทำงาน พาร์ทไทม์ ก็ยังพึ่งพาได้
..... อย่าไปคิดว่า เขาไม่ดี ที่ไม่รับไหว้ หรือเขาเป็นก้อนอิฐก้อนหิน  / แต่ให้คิดว่า เรา อยากได้ "connection" ในอนาคต เราควรนอบน้อมให้เป็นประจำ
..... อย่าไปคิดว่า ฉันไหว้แล้วคุณไม่รับไหว้ ต่อไปฉันไม่ไหว้ล่ะ / เพราะนั่นเท่ากับคุณกำลัง ลดคุณค่าในตัวคุณเอง ด้วยอารมณ์ความคิดที่ผิด
..... จำไว้ด้วยว่า ถ้ามือเราไม่ว่างไม่สะดวก อาจแค่พูดสวัสดี ก็ได้
..... ถ้าอนาคต คุณทำงานแล้ว เจอคนที่อ่อนวัยกว่า แต่ยศตำแหน่งสูงกว่า .. ผมขอสอนว่า ไหว้เขาครับ / อย่าไปถืออายุเลย
..... ถ้าอนาคต คุณทำงานแล้ว มีเพื่อนร่วมงาน ที่สูงวัยกว่า มาก ๆ แต่ยศตำแหน่งต่ำกว่าคุณ  ก็ไหว้เขาได้ ครับ หรือออกเสียงสวัสดี ก็ยังดี / อย่าไปถือยศศักดิ์เลย


กรณีของคุณผม ก็ไม่ทราบหรอกครับ ว่า เป็นสถานการณ์ใด
แต่แนะนำว่า "หัดพูดไว้เถอะ" ครับ


• เรื่องงาน คุณแจ้งว่า ไม่มีอะไรให้ทำ / ถามแล้วว่า มีอะไรให้ช่วยไหม ก็ไม่ตอบ


... คุณควรถาม ทางฝ่ายบุคคล หรือ เจ้าหน้าที่ที่ดูแลเรื่องพนักงานครับ ว่า เขาจ่ายงานหลักอะไรให้คุณหรือไม่
... ปกติในการฝึกงาน จะมีอาจารย์ที่ปรึกษา ลองปรึกษาอาจารย์ดูครับ
... อาจารย์ที่ปรึกษา "ต้อง" มีการเยี่ยมสถานฝึกงานของนักศึกษา ..ถ้ามีมา ก็ปรึกษาท่านดู
... ถ้าไม่มีอะไรทำจริง ๆ
   - ทุกเช้ามา ก็สายตา สังเกตคนอื่น ว่า เขาหอบหิ้วอะไรหนักไหม วิ่งไปเปิดประตู ช่วยถือของ (ถ้าเขาให้ช่วย)
   - มองดูแถว ๆ เครื่อง Printer เครื่องคอมพ์  มีกระดาษที่เอามา รีไซเคิลได้ไหม  เอามาแกะเศษแม็กซ์ แล้วเรียง เป็นรีไซเคิล
   - กระดาษไหน อีกด้านสะอาด และไม่ขาด ไม่ยับ ก็เรียงไว้ให้เขาหยิบใช้ Print ใหม่อีกด้านได้
   - กระดาษไหน สะอาด แต่ไม่อยู่ในสภาพที่จะเข้าเครื่อง Print ก็ เอามาตัด ทำกระดาษโน๊ต ขนาดเล็กก็ตรวจความเรียบร้อย
   - กระดาษโน๊ต ที่ทำให้คนอื่น นอกจากจะตัดแล้ว ก็หากระดาษแข็งหน่อย ที่เขียนอะไรไม่ได้แล้ว มาตัดพับ ทำกล่องเล็กๆ ใส่กระดาษโน๊ต เพื่อวางบนโต๊ะ แล้วแจกจ่ายไปให้แผนกต่าง ๆ
   - เห็นใครหอบหิ้วเอกสารต่าง ๆ เยอะ ๆ ไปอาสาขอช่วยเขา
   - หูไว ตาไว ได้ยินใครบอกจะไปเอาอะไร ตรงโน้นตรงนี้ ถ้าอาสาช่วยเดินไปเอาให้เขาได้ ก็อาสาไปเลย



เฉพาะแค่นี้ก่อนละกันครับ
* ผมเชื่อว่า คุณก็น่าจะมีอะไร ให้หยิบจับทำมากขึ้นแล้วล่ะ
* ผมเชื่อว่า ถ้าคุณนำไปพิจารณา และค่อย ๆ ฝึก คุณจะเป็นผู้ที่มีมารยาท น่ารัก ผู้คนเห็นแล้วก็จะชื่นชม แม้จะลับหลัง ครับ

---