สวัสดีค่ะ ขออนุญาตระบาย นิดนึงนะค่ะ อัดอั้นเหลือเกิน
แข่งเรือแข่งพาย แข่งได้ แต่แข่งบุญ แข่งวาสนา แข่งไม่ได้จริงๆ
ดิฉันเป็นเด็กบ้านนอกค่ะ เข้ามาอยู่ในตัวเมืองหลวง 
เป็นลูกกำพร้า อยู่กับยายมาตลอด พยายาม ปากกัดตีนถีบ 
ส่งตัวเองเรียน จนจบ ป.ตรี สมัยก่อน ถือว่า ประสบความสำเร็จสุดๆ 
แล้ว ก็ประสบความสำเร็จ ด้านธุรกิจด้วยค่ะ 
จนตัวเอง มีบ้าน มีรถ มีเงิน เลี้ยงยาย เลี้ยงพี่น้องได้ 
แต่โชคชะตา มันช่างเล่นตลก ธุรกิจดิฉันล้ม ถึง 2 ครั้ง 
ครั้งแรก ฟื้นได้ ลบากสุดๆ มีบเานขายบ้าน มีรถ ขายรถ พี่น้องกันโกง 
ครั้งที่ 2 เพื่อน โกง สามีทิ้ง หนี้เป็นสิบล้าน 
ตอนนี้ยังไม่ฟื้น มาดูชีวิตเพื่อน บ้านนอก ตอนนี้ ไปอยู่เมืองนอก มีผัวรวย ขับเบนซ์
กันไปหมดแล้ว  เขาแทบไม่ฝ่าฟันอะไรเลย แต่มาดูตัวเอง ทั้งบุกป่า ฝ่าดง อิกจากบ้านมาก่อนคนอื่น
เหมือนชีวิต ยังวนเวียน ไม่ไปไหนเลย 
น้อยใจโชคชะตาฟ้าลิขิตจริงๆ บางที อยากตาย แต่ลูกก็ยังเล็ก ตั้ง 2 คน ตายไม่ได้อีก 
หนี้พะรุงพะรัง ไม่รุ้จะแก้ยังไง 
 
ผิดตรงไหน หรือดิ้นรนมากเกินไป 
หรือชีวิต ต้องรอหาผัวรวย แล้วสบายๆ
หรือ มันต้องยังไง ไม่เข้าใจโชคชะตาจริงๆ 
ชีวิตบัดซบ 
 
คิดบวกก็แล้ว ทำงานทุกวัน วันหยุดก้ยังทำงาน ขยันโคตรๆ 
เมื่อไหร่ จะดีขึ้นเสียที 
 
ใครเป็นบ้าง ขอกำลังใจในการอยู่ต่อ หรือความคิดบวกสักหน่อยสิค่ะ 
ขอบพระคุณค่ะ