บางครั้งอยากมีแฟนเห็นสาวก็ชอบเป็นชมเป็น แต่อีกใจนึงก็คิด เราคิดไกลเกินไป
ว่าเขาจะทิ้งเราไหม การใช้ชีวิตประจำวันจะเป็นอย่างไร  เราจะเอาเขามาลำบากไหม
เเล้วถ้าเราตายหรือเขาตาย
มันจะเป็นยังไง
เรื่องเลวร้ายในชีวิตจะมีมากแค่ไหน
จนบางครั้งมันทำให้เราไม่อยากมีแฟน
เหมือนโลกเงียบเหงาสงบใช้ชีวิตรอวันตาย
บางคนอาจคิดว่าผมเป็นโรคซึมเศร้าจากการอ่านกระทู้
แต่ผมไม่เป็นแน่นอน ผมไม่เคยคิดจะฆ่าตัวตาย  ผมไม่เคยมีเพื่อนฝูงที่จริงใจ
เพราะ เราไร้ค่าเขาก็จากไป
จนทำให้ผมเลิกเป็นฝ่ายเข้าหา
และไม่เคยไว้ใจเพื่อนๆหรือพูดง่ายๆว่ายึดติดมากเกินไป และแล้วเพื่อนๆเหล่านั้นก็จากไปจริงๆ ผมไม่ได้แสดงออกด้วยซ้ำว่าผมจริงใจหรือไม่
คนที่ผมรักที่สุดคือพ่อแม่และครอบครัว
ผมไม่ชอบดื่มสุรายาเสพติด
อย่างมากถ้าว่างจริงก็นั่งฟังเพลง
หรือดีดก็ต้าท่ามกลางป่าเงียบสงบแสงจันทร์สว่างลมพัดหวิวๆพร้อมกับเสียงธรรมชาติเสียงจิ้งหรีด เสียงน้ำไหล เสียงใบไม้กระทบกัน
จนผมชักไม่แน่ใจว่าผม
เป็นคนรูปแบบไหนกันแน่
รักสันโดษหรอ หรืออะไรทั้งที่ใจผม
ยังเหวี่ยงไปมาเรื่องการใช้ชีวิต
หรือเป็นคนเทาๆนั่นแหละครับ