เรื่องมันมีอยู่ว่าคบกับแฟนมา7ปีแล้ว พอเข้าปีที่8คือนอก
ใจแฟนแอบไปมีอีกคน ปัจจุบันกำลังเข้าปีที่9
ตอนนี้เลิกกับผู้ชายคนนั้นไปแล้ว ไม่ติดต่อคือเลิกไปเลย
ไม่เกี่ยวข้องอะไรกันอีก คิดว่าความรักที่เรามีต่อแฟนมันมาก
เกินกว่าที่จะเอาคนอื่นเข้ามาแทน(พึ่งคิดได้ ในวันที่ผลาดไปแล้ว) มันสายเกินไปไหม
ปัจจุบันมาใส่ใจแฟน แคร์ ทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น ปฏิเสธผู้ชายทุกคนที่เข้ามา(มีแฟนแล้ว)
และรักให้มากอย่าที่เขารักเรา แต่กลับรู้สึกผิดทุกครั้งกับสิ่งที่ทำลงไป และสิ่งที่ทำลงไปมันผิดมากๆ ถ้าบอกแฟนไปตรงๆเขาคงรับไม่ได้ ก็จะทำให้เจ็บทั้ง2ฝ่าย
หรือเราจะบอกเลิกแฟนไปเพื่อจะได้ไม่รู้สึกผิดต่อแฟนอีกต่อไปปล่อยให้ไปเจอคนที่ดีกว่า เลิกกับแฟนเพื่อชดใช้ความผิด
ที่ได้ทำลงไป แม้จะเจ็บปวดก็คงต้องยอม(วิธีดูเหมือนเห็นแก่ตัวมาก)
แต่ทุกๆวันก็ขอโทษแฟนบ่อยๆกับสิ่งที่ทำลงไปที่
ทำให้แฟนต้องเสียใจแค่ไม่กล้าบอกตรงๆเพราะรู้ว่า
แฟนรับไม่ได้แน่นอน
ถ้าย้อนเวลาได้จะไม่ให้มันเกิดขึ้น เพราะการมอบความรัก
ให้ใครสักคนมันต้องซื่อสัตย์ ไม่โกหกกัน
ไม่รู้ว่าควรจะเดินต่อหรือหยุดแค่นี้
ทุกครั้งที่เอามาคิด จะรู้สึกผิดทุกครั้ง ไม่รู้จะต้องไปต่อแบบไหนดี
ใจแฟนแอบไปมีอีกคน ปัจจุบันกำลังเข้าปีที่9
ตอนนี้เลิกกับผู้ชายคนนั้นไปแล้ว ไม่ติดต่อคือเลิกไปเลย
ไม่เกี่ยวข้องอะไรกันอีก คิดว่าความรักที่เรามีต่อแฟนมันมาก
เกินกว่าที่จะเอาคนอื่นเข้ามาแทน(พึ่งคิดได้ ในวันที่ผลาดไปแล้ว) มันสายเกินไปไหม
ปัจจุบันมาใส่ใจแฟน แคร์ ทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น ปฏิเสธผู้ชายทุกคนที่เข้ามา(มีแฟนแล้ว)
และรักให้มากอย่าที่เขารักเรา แต่กลับรู้สึกผิดทุกครั้งกับสิ่งที่ทำลงไป และสิ่งที่ทำลงไปมันผิดมากๆ ถ้าบอกแฟนไปตรงๆเขาคงรับไม่ได้ ก็จะทำให้เจ็บทั้ง2ฝ่าย
หรือเราจะบอกเลิกแฟนไปเพื่อจะได้ไม่รู้สึกผิดต่อแฟนอีกต่อไปปล่อยให้ไปเจอคนที่ดีกว่า เลิกกับแฟนเพื่อชดใช้ความผิด
ที่ได้ทำลงไป แม้จะเจ็บปวดก็คงต้องยอม(วิธีดูเหมือนเห็นแก่ตัวมาก)
แต่ทุกๆวันก็ขอโทษแฟนบ่อยๆกับสิ่งที่ทำลงไปที่
ทำให้แฟนต้องเสียใจแค่ไม่กล้าบอกตรงๆเพราะรู้ว่า
แฟนรับไม่ได้แน่นอน
ถ้าย้อนเวลาได้จะไม่ให้มันเกิดขึ้น เพราะการมอบความรัก
ให้ใครสักคนมันต้องซื่อสัตย์ ไม่โกหกกัน
ไม่รู้ว่าควรจะเดินต่อหรือหยุดแค่นี้