เรามีแฟนคนแรกค่ะ เป็นแฟนกันมาได้จะ2ปีแล้ว แรกๆที่เราคบกัน มีความสุขมาก เค้าดูแลเราดี เค้าเป็นห่วงเรามาก ขี้งอแงขี้อ้อน ชอบดุเวลาเราดื้อ คอยเป็นกำลังใจ คอยเป็นความสบายใจเราทุกอย่าง ทุกเรื่องของเราพูดให้เค้าฟังได้ทุกเรื่อง มีอะไรเราบอกกันหมด พูดว่ารักกันมากๆ เวลาเค้าคิดถึงเรา เค้าชอบลงสตอรี่ไอจี ถึงเราตลอด เราแพ้ผู้ชายโรแมนติก เค้าดีกับเราจัง เวลาทะเลาะเรางอน เค้าชอบทำคลิปตลกๆ เต้นขำๆ มาให้เราดู ให้เรายิ้ม ทำเซอไพรส์ขอโทษ ติดผนัง ซื้อดอกไม้ขอโทษเรา
คบมาได้1ปี เราแอบเจอเค้าคุยกับคนอื่นในไลน์ แต่ไม่ได้คุยปกติ เป็นคุยแบบเซ็กโฟน ส่งรูปกันเลย ตอนประมาณตี3 เราโกรธมาก ถามเค้านี่อะไร เค้าก็ตอบไม่รู้ๆ เราเสียใจมาก ร้องไห้ จะเลิกๆ เค้าก็บอกไม่เลิกๆ ยืนยันไม่เลิก ง้อเราทุกอย่าง เราเรียนสุพรรณ นั่งรถจากกทม.ไปง้อเราถึงสุพรรณ เราหนีกลับบ้าน ก็กลับมาง้อเรา ไม่มีรถมา เดินจากบ้านมาหาเรา 4 กิโล ช่วงเวบาทำให้เราใจอ่อน แล้วเราก็ได้กลับมาคบกันอีก สัญญาต่อกันจะไม่มีอีกแล้ว ผ่านมาได้เราได้ไปเที่ยวกับครอบครัวมีความสุข. เค้ายังแสนดีกับเราเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน จนขึ้นมหาลัยต่างคนต่างยุ่งไม่มีเวลา เวลาได้คุยกันก็ดึกๆเลย เค้าไม่มีโทรศัพท์ใช้เพราะเค้าพัง เราให้ยืมไปได้2-3เดือน เค้าก็ได้โทรศัพท์แม่มาใช้ เราเลยได้คืน เราเอาโทรศัพท์เราล้างเครื่องใน chom ประวัติเข้าชม มันขึ้นค้นหาว่า นัดYes ในทวิตเตอร์ ละแอพหาคู่ต่างๆมากมาย เราเสียใจมาก เค้าไม่เคยพอ เสียใจร้องไห้จนไม่ไหว เค้าก็ขอโทษ เราร้องไห้จะเป็นจะตายกันทั้งคู่ คงต้องเลิกจริงๆแล้วแหละ แต่เค้าก็ทำแบบเดิม เค้าง้อเรา พล่ามด่าตัวเองว่าเ-ี้ย จะไม่ยอมไป รักเรามาก เราดีกับเค้าเค้าเ-ี้ยขนาดนี้ เราก็ยังรับเค้าได้ เวลาผ่านไป เราก็กลับมาคบกันอีกเหมือนเดิม ตั้งแต่นั้นเราก็เป็นคนขี้ระแวง เราไม่ชอบให้เค้าไปกินเหล้ากับเพื่อน เรากลัวเค้าเจอผญ.คนอื่น เรากลัวเค้าลืมว่าเรารอเค้าอยู่ เรากลัวมาก ขี้ระแวง เค้าอึดอัด เค้าบอกว่าจะไม่มีอีกก็ไม่มีอีก เราก็เชื่อแต่มันอดไม่ได้ ทะเลาะกัน ผ่านมาได้ประมาณ2เดือน เรานั่งกินหมูกะทะ กัน มีลุงเดินมาขายดอกกุหลาบ เราเลยซื้อมา1ดอก กะง้อเค้า เพราะก่อนหน้านี้เราทะเลาะกัน เลยง้อซะเลย เค้าก็ดูเขินๆแต่ก็เก๊กนิ่งๆ จนเราบอกว่าขอโทรศัพท์หน่อยจะถ่ายรูป แต่เราก็ไปกดในไลน์เขา ใจก็อยากดูอีกใจก็กลัว เข้าไปเค้าไม่คุยกับใคร เลยเข้าไป Line out จะเห็นว่าเค้าคุยกับใครแล้วลบไว้บ้าง ปรากฏว่ามีอยู่2-3คน คอลกัน15นาที ตอนตี3กว่าๆ เราเสียใจมากจนไม่อยากจะพูดอะไรอีกวิ่งออกมาเลย เราทำอะไรผิด ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เค้าไปส่งเราที่บ้าน ต่างคนต่างเงียบ จนเค้าโทรมา เราบอกว่าเลิกกันนะ ตอนแรกก็ก็ไม่เลิก จนดึกๆ เราคิดถึงเค้า เราเลยทักไปว่า คิดถึงกันบ้างมั้ย เค้าตอบมาเร็วมาก ว่า คิดถึง และต่อด้วย แต่คงไม่กลับไปแล้วล่ะ เค้าไม่อยากเราเสียใจอีกแล้ว เราเสียใจในวันนี้ คนที่ง้อและรักเราเค้าไม่อยากกลับมาแล้ว แล้วก็น่าสมเพช เราดันง้อเค้าแทน เพราะเรารักเค้ามาก เราเสียทั้งตัวทั้งใจให้เค้าไปหมดแล้ว เรารู้ว่าทุกคนไม่ได้ดีไปซะทุกคนแต่คนๆนี่เรารักมาก เค้าทำเราเจ็บแต่กลับกลายว่าเราง้อเค้า ได้ประมาณ1อาทิตย์ เค้าก็ใจอ่อนกลับมาคบกับเรา แต่ครั้งนี้กลับแปลกไป เค้าไม่หวานเหมือนแต่ก่อน เค้าขี้หงุดหงิดมากขึ้น เค้าติดเกมส์ + กับเราที่เห็นเค้าเป็นแบบนั้น เลยงี่เง่าออกมา ทะเลาะกันอีก แต่แล้วก็ดีกันเเล้วบอกจะปรับตัวใหม่ ผ่านไปไม่นานเท่าไหร่ เราไปทำงานบ้านเค้า ช่วยกันทำงาน เรานอนเล่นโทรศัพท์เค้า จะโหลดเกมส์ มันดันขึ้นค้นหาเป็นแอพหาคู่ต่างๆ ㅠㅠ เราก็แบบ ยังไม่พออีกหรอ ยังจะต้องการอะไรอีก เค้าบอกเค้าแค่คุยสนุกๆ ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น เค้าสบายใจแบบนั้น เคลียกันไปเคลียกันมา อยู่ๆเค้าบอก เราไม่ใช่ ... เรานี่อึ้งเลย สรุปแล้วเราไม่ใช่งั้นหรอ เสียใจมาก ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนบ้า จนเหมือนเค้าสงสารมั้ง เค้าบอกเราจะไม่มีแล้วจะไม่ขอให้เชื่อแต่จะทำให้ดู เราก็ได้แต่ยิ้มว่าโอเคๆ แต่ในใจก็คิด ครั้งที่แล้วก็พูดแบบนี่ แต่ก็ยอมให้อภัยเพราะรักเค้ามากๆ เราอยากมีเค้าไปทุกวัน พ่อแม่เราเป็นเพื่อนรุ่นพี่กัน รู้จักกันครอบครัว รู้สึกว่าเราใกล้กันมาก เรารักเค้ามาก ผ่านมาได้เดือนนึง เค้านิ่ง ไม่หวาน ไม่พูดจาอ่อนโยน ติดเกมส์มาก พูดอะไรไม่เชื่อ มาหาเราทีไร เหมือนเค้าหงุดหงิดเพราะแดดร้อนมากเพราะมาหาเรา นิสัยความงี่เง่าเราก็เกิดอีกครั้ง จากที่จะเข้าใจให้มากขึ้น เกิดคำถามว่าเธอเป็นอะไรรึป่าว ทำไมถึงเป็นงี้ๆๆ เค้าก็บอกเลิกถามสักทีๆ ทำไมเธอถึงเฉื่อยชากับความรักของเรา ไม่ต้องการหวานทุกวัน แต่ชีวิตคู่มันต้องอะไรที่ทำให้ชื่นใจว่าคนๆนี้ลดที่เราอยากอยู่ด้วยกันไปนานๆ เราอยากให้เธอพูดหวาน ๆ กับเราบ้าง เดี๋ยวนี้ไม่มีเลย คอยดุคอยหงุดหงิดเราตลอด ในที่สุด เค้าก็บอกเราว่า " พอเถอะ " เราว่าเราไม่ใช่กันและกัน เราไม่ยอมเลิกอีกแหละ แต่ครั้งนี่เค้าส่ายหน้าตะคอกใส่เราว่า พอเถอะ ไปได้แล้ว! เค้าบอกเค้าเ-ี้ยเกินไป เ-ี้ยขนาดนี้ยังจะให้อภัยอีกหรอ พอได้แล้ว เราเสียใจมากฟแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ของขวัญที่เราจะซื้อมาให้เค้าอีก3วัน วันเกิดเค้า เรายังไม่ได้ให้เลย เราตั้งใจมากๆ แต่เค้าไม่อยู่ให้เราให้ของขวัญแล้ว เรากอดเค้าแน่นมาก พล่ามถามว่า ไปจริงๆใช่มั้ย จะไม่ได้กอดเธอแบบนี้อีกแล้วใช่มั้ย เค้าก็ร้องไห้หนักเหมือนก้น กอดตอบเราแน่นเหมือนกัน แล้วบอกว่าขอโทษ ชีวิตได้เจอคนดีๆแน่ เชื่อเค้าเถอะ เราร้องไห้ ยืนมองเค้าขับรถออกไป ก็ยังยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น ทำไมโลกเหวี่ยงคนที่เรารักมา แต่ทำไมเค้าถึงไม่รักเราให้มากพอ หรือว่าเราที่รักเค้ามากไป ยึดถือกับว่า เราเสียตัวให้เค้าไปแล้วก็อยากให้เป็นคนแรกและคนสุดท้าย ในที่สุดความรักครั้งนี้มันก็จบลง แต่เค้าดันบอกว่า เดี๋ยวอีก3วันไปรับมางานวันเกิด ในฐานะเพื่อน
เเล้วยังไงต่อ ไปแล้วหลังจากนั้นจะคุยกันได้มั้ย ของขวัญของเราให้เค้าแล้วเค้าจะรู้สึกอะไรบ้างมั้ย เค้าจะรู้มั้ยว่าเรารักเค้ามากขนาดนี้ ㅠㅠㅠㅠ
ไม่อยากเลิกกับแฟนคนแรก รักเค้าและมีอะไรกันเค้าไปแล้ว
คบมาได้1ปี เราแอบเจอเค้าคุยกับคนอื่นในไลน์ แต่ไม่ได้คุยปกติ เป็นคุยแบบเซ็กโฟน ส่งรูปกันเลย ตอนประมาณตี3 เราโกรธมาก ถามเค้านี่อะไร เค้าก็ตอบไม่รู้ๆ เราเสียใจมาก ร้องไห้ จะเลิกๆ เค้าก็บอกไม่เลิกๆ ยืนยันไม่เลิก ง้อเราทุกอย่าง เราเรียนสุพรรณ นั่งรถจากกทม.ไปง้อเราถึงสุพรรณ เราหนีกลับบ้าน ก็กลับมาง้อเรา ไม่มีรถมา เดินจากบ้านมาหาเรา 4 กิโล ช่วงเวบาทำให้เราใจอ่อน แล้วเราก็ได้กลับมาคบกันอีก สัญญาต่อกันจะไม่มีอีกแล้ว ผ่านมาได้เราได้ไปเที่ยวกับครอบครัวมีความสุข. เค้ายังแสนดีกับเราเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน จนขึ้นมหาลัยต่างคนต่างยุ่งไม่มีเวลา เวลาได้คุยกันก็ดึกๆเลย เค้าไม่มีโทรศัพท์ใช้เพราะเค้าพัง เราให้ยืมไปได้2-3เดือน เค้าก็ได้โทรศัพท์แม่มาใช้ เราเลยได้คืน เราเอาโทรศัพท์เราล้างเครื่องใน chom ประวัติเข้าชม มันขึ้นค้นหาว่า นัดYes ในทวิตเตอร์ ละแอพหาคู่ต่างๆมากมาย เราเสียใจมาก เค้าไม่เคยพอ เสียใจร้องไห้จนไม่ไหว เค้าก็ขอโทษ เราร้องไห้จะเป็นจะตายกันทั้งคู่ คงต้องเลิกจริงๆแล้วแหละ แต่เค้าก็ทำแบบเดิม เค้าง้อเรา พล่ามด่าตัวเองว่าเ-ี้ย จะไม่ยอมไป รักเรามาก เราดีกับเค้าเค้าเ-ี้ยขนาดนี้ เราก็ยังรับเค้าได้ เวลาผ่านไป เราก็กลับมาคบกันอีกเหมือนเดิม ตั้งแต่นั้นเราก็เป็นคนขี้ระแวง เราไม่ชอบให้เค้าไปกินเหล้ากับเพื่อน เรากลัวเค้าเจอผญ.คนอื่น เรากลัวเค้าลืมว่าเรารอเค้าอยู่ เรากลัวมาก ขี้ระแวง เค้าอึดอัด เค้าบอกว่าจะไม่มีอีกก็ไม่มีอีก เราก็เชื่อแต่มันอดไม่ได้ ทะเลาะกัน ผ่านมาได้ประมาณ2เดือน เรานั่งกินหมูกะทะ กัน มีลุงเดินมาขายดอกกุหลาบ เราเลยซื้อมา1ดอก กะง้อเค้า เพราะก่อนหน้านี้เราทะเลาะกัน เลยง้อซะเลย เค้าก็ดูเขินๆแต่ก็เก๊กนิ่งๆ จนเราบอกว่าขอโทรศัพท์หน่อยจะถ่ายรูป แต่เราก็ไปกดในไลน์เขา ใจก็อยากดูอีกใจก็กลัว เข้าไปเค้าไม่คุยกับใคร เลยเข้าไป Line out จะเห็นว่าเค้าคุยกับใครแล้วลบไว้บ้าง ปรากฏว่ามีอยู่2-3คน คอลกัน15นาที ตอนตี3กว่าๆ เราเสียใจมากจนไม่อยากจะพูดอะไรอีกวิ่งออกมาเลย เราทำอะไรผิด ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เค้าไปส่งเราที่บ้าน ต่างคนต่างเงียบ จนเค้าโทรมา เราบอกว่าเลิกกันนะ ตอนแรกก็ก็ไม่เลิก จนดึกๆ เราคิดถึงเค้า เราเลยทักไปว่า คิดถึงกันบ้างมั้ย เค้าตอบมาเร็วมาก ว่า คิดถึง และต่อด้วย แต่คงไม่กลับไปแล้วล่ะ เค้าไม่อยากเราเสียใจอีกแล้ว เราเสียใจในวันนี้ คนที่ง้อและรักเราเค้าไม่อยากกลับมาแล้ว แล้วก็น่าสมเพช เราดันง้อเค้าแทน เพราะเรารักเค้ามาก เราเสียทั้งตัวทั้งใจให้เค้าไปหมดแล้ว เรารู้ว่าทุกคนไม่ได้ดีไปซะทุกคนแต่คนๆนี่เรารักมาก เค้าทำเราเจ็บแต่กลับกลายว่าเราง้อเค้า ได้ประมาณ1อาทิตย์ เค้าก็ใจอ่อนกลับมาคบกับเรา แต่ครั้งนี้กลับแปลกไป เค้าไม่หวานเหมือนแต่ก่อน เค้าขี้หงุดหงิดมากขึ้น เค้าติดเกมส์ + กับเราที่เห็นเค้าเป็นแบบนั้น เลยงี่เง่าออกมา ทะเลาะกันอีก แต่แล้วก็ดีกันเเล้วบอกจะปรับตัวใหม่ ผ่านไปไม่นานเท่าไหร่ เราไปทำงานบ้านเค้า ช่วยกันทำงาน เรานอนเล่นโทรศัพท์เค้า จะโหลดเกมส์ มันดันขึ้นค้นหาเป็นแอพหาคู่ต่างๆ ㅠㅠ เราก็แบบ ยังไม่พออีกหรอ ยังจะต้องการอะไรอีก เค้าบอกเค้าแค่คุยสนุกๆ ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น เค้าสบายใจแบบนั้น เคลียกันไปเคลียกันมา อยู่ๆเค้าบอก เราไม่ใช่ ... เรานี่อึ้งเลย สรุปแล้วเราไม่ใช่งั้นหรอ เสียใจมาก ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนบ้า จนเหมือนเค้าสงสารมั้ง เค้าบอกเราจะไม่มีแล้วจะไม่ขอให้เชื่อแต่จะทำให้ดู เราก็ได้แต่ยิ้มว่าโอเคๆ แต่ในใจก็คิด ครั้งที่แล้วก็พูดแบบนี่ แต่ก็ยอมให้อภัยเพราะรักเค้ามากๆ เราอยากมีเค้าไปทุกวัน พ่อแม่เราเป็นเพื่อนรุ่นพี่กัน รู้จักกันครอบครัว รู้สึกว่าเราใกล้กันมาก เรารักเค้ามาก ผ่านมาได้เดือนนึง เค้านิ่ง ไม่หวาน ไม่พูดจาอ่อนโยน ติดเกมส์มาก พูดอะไรไม่เชื่อ มาหาเราทีไร เหมือนเค้าหงุดหงิดเพราะแดดร้อนมากเพราะมาหาเรา นิสัยความงี่เง่าเราก็เกิดอีกครั้ง จากที่จะเข้าใจให้มากขึ้น เกิดคำถามว่าเธอเป็นอะไรรึป่าว ทำไมถึงเป็นงี้ๆๆ เค้าก็บอกเลิกถามสักทีๆ ทำไมเธอถึงเฉื่อยชากับความรักของเรา ไม่ต้องการหวานทุกวัน แต่ชีวิตคู่มันต้องอะไรที่ทำให้ชื่นใจว่าคนๆนี้ลดที่เราอยากอยู่ด้วยกันไปนานๆ เราอยากให้เธอพูดหวาน ๆ กับเราบ้าง เดี๋ยวนี้ไม่มีเลย คอยดุคอยหงุดหงิดเราตลอด ในที่สุด เค้าก็บอกเราว่า " พอเถอะ " เราว่าเราไม่ใช่กันและกัน เราไม่ยอมเลิกอีกแหละ แต่ครั้งนี่เค้าส่ายหน้าตะคอกใส่เราว่า พอเถอะ ไปได้แล้ว! เค้าบอกเค้าเ-ี้ยเกินไป เ-ี้ยขนาดนี้ยังจะให้อภัยอีกหรอ พอได้แล้ว เราเสียใจมากฟแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ของขวัญที่เราจะซื้อมาให้เค้าอีก3วัน วันเกิดเค้า เรายังไม่ได้ให้เลย เราตั้งใจมากๆ แต่เค้าไม่อยู่ให้เราให้ของขวัญแล้ว เรากอดเค้าแน่นมาก พล่ามถามว่า ไปจริงๆใช่มั้ย จะไม่ได้กอดเธอแบบนี้อีกแล้วใช่มั้ย เค้าก็ร้องไห้หนักเหมือนก้น กอดตอบเราแน่นเหมือนกัน แล้วบอกว่าขอโทษ ชีวิตได้เจอคนดีๆแน่ เชื่อเค้าเถอะ เราร้องไห้ ยืนมองเค้าขับรถออกไป ก็ยังยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น ทำไมโลกเหวี่ยงคนที่เรารักมา แต่ทำไมเค้าถึงไม่รักเราให้มากพอ หรือว่าเราที่รักเค้ามากไป ยึดถือกับว่า เราเสียตัวให้เค้าไปแล้วก็อยากให้เป็นคนแรกและคนสุดท้าย ในที่สุดความรักครั้งนี้มันก็จบลง แต่เค้าดันบอกว่า เดี๋ยวอีก3วันไปรับมางานวันเกิด ในฐานะเพื่อน
เเล้วยังไงต่อ ไปแล้วหลังจากนั้นจะคุยกันได้มั้ย ของขวัญของเราให้เค้าแล้วเค้าจะรู้สึกอะไรบ้างมั้ย เค้าจะรู้มั้ยว่าเรารักเค้ามากขนาดนี้ ㅠㅠㅠㅠ