แค่อยากมาพูดคุยแรกเปลี่ยนเรื่องรักครั้งแรก เจอกันที่ไหน ลงเอยแบบใด ตอนนี้ยังสามารถติดต่อคนๆนั้นได้ไหม
เรื่องของจขกท.กับรักครั้งแรก
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 5-6 ปีที่แล้ว ช่วงนั้นจขกท.น่าจะยังอยู่ม.3 เป็นเด็กหน้าตาธรรมดาๆ เงียบๆ และโลกส่วนตัวสูง มีความสามารถพิเศษคือวาดภาพ และช่วงนั้น คือฤดูของการแข่งขันวิชาการ จขกท.ได้เป็นหนึ่งในเด็กมีความสามารถ(?) ที่คุณครูหมายตาเอาไว้(?)
เพื่อที่จะได้เข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ หลังเลิกเรียนของช่วงบ่าย จขกท.ต้องไปซ้อมที่ห้องวิชาการทุกวันๆเพื่อเตรียมการแข่งขัน นั่นเป็นครั้งแรกที่ ได้เจอและนั่งใกล้กับคนๆนั้นซึ่งเป็นรักครั้งแรก (พิมพ์ไปก็มีเขินบ้างนิดหน่อย) ด้วยความที่เป็นเด็กไม่ได้สนใจใครอยู่แล้ว จึงก้มทำหน้าที่ของตัวเองไป โดยไม่ได้สนใจคนตรงหน้า ว่าเป็นใครและทำอะไรอยู่ จขกท.เป็นอย่างนี้ทุกวันๆ จนถึงช่วงใกล้แข่ง คนๆนั้นแอดเฟสมา และชวนคุยธรรมดา จขกท.ไม่ได้คิดอะไร และตอบกลับแบบธรรมดาเช่นกัน แต่แล้วมีประโยคหนึ่งพิมพ์ตอบกลับมาว่า 'จำวันที่โดนพริกตักใส่จานข้าวที่โรงอาหารได้ไหม' พอลองย้อนมองกลับไป ก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เข้าใจผิดแบบนั้นอยู่จริงๆด้วยแฮะ ดูแต่ล่ะช่วงก็มีเขาคนนั้น อยู่ในเหตุการณ์ด้วยตลอด แต่เป็นเราเองที่เอาแต่เดินก้มหน้าและไม่ทันสังเกตุเห็น แล้วหลังจากนั้น โรงเรียนก็สดใสขึ้นทันที โรงอาหารที่แสนจะอึดอัด ก็น่าไปซะเหลือเกิน การเข้าแถวน่าเสาธงก็ดูน่าสนุกจริงๆ แค่เดินผ่านก็ทำให้หัวใจแทบจะหยุดเต้นเลยล่ะ แต่แล้วช่วงเวลาก็ได้จบลงเมื่อปัจฉิมนิเทศน์มาถึง เราสองคนแค่เดินผ่านกันในวันจบเท่านั้น และไม่ได้คุยกันอีกเลย
แต่ก็นับเป็นช่วงเวลาที่อบอุ่นหัวใจ และทำให้โรงเรียนที่แสนจะน่าเบื่อ น่าไปในช่วงเวลาหนึ่งล่ะนะ ไม่ได้คบ แถมไม่เคยคุยกันต่อหน้า แค่เดินผ่านก็สุขใจ ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ รักแรกของฉัน..
แล้วทุกคนมีช่วงเวลาเกี่ยวกับรักแรกยังไง มาแชร์กันนะ
รักครั้งแรก?
เรื่องของจขกท.กับรักครั้งแรก
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 5-6 ปีที่แล้ว ช่วงนั้นจขกท.น่าจะยังอยู่ม.3 เป็นเด็กหน้าตาธรรมดาๆ เงียบๆ และโลกส่วนตัวสูง มีความสามารถพิเศษคือวาดภาพ และช่วงนั้น คือฤดูของการแข่งขันวิชาการ จขกท.ได้เป็นหนึ่งในเด็กมีความสามารถ(?) ที่คุณครูหมายตาเอาไว้(?)
เพื่อที่จะได้เข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ หลังเลิกเรียนของช่วงบ่าย จขกท.ต้องไปซ้อมที่ห้องวิชาการทุกวันๆเพื่อเตรียมการแข่งขัน นั่นเป็นครั้งแรกที่ ได้เจอและนั่งใกล้กับคนๆนั้นซึ่งเป็นรักครั้งแรก (พิมพ์ไปก็มีเขินบ้างนิดหน่อย) ด้วยความที่เป็นเด็กไม่ได้สนใจใครอยู่แล้ว จึงก้มทำหน้าที่ของตัวเองไป โดยไม่ได้สนใจคนตรงหน้า ว่าเป็นใครและทำอะไรอยู่ จขกท.เป็นอย่างนี้ทุกวันๆ จนถึงช่วงใกล้แข่ง คนๆนั้นแอดเฟสมา และชวนคุยธรรมดา จขกท.ไม่ได้คิดอะไร และตอบกลับแบบธรรมดาเช่นกัน แต่แล้วมีประโยคหนึ่งพิมพ์ตอบกลับมาว่า 'จำวันที่โดนพริกตักใส่จานข้าวที่โรงอาหารได้ไหม' พอลองย้อนมองกลับไป ก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เข้าใจผิดแบบนั้นอยู่จริงๆด้วยแฮะ ดูแต่ล่ะช่วงก็มีเขาคนนั้น อยู่ในเหตุการณ์ด้วยตลอด แต่เป็นเราเองที่เอาแต่เดินก้มหน้าและไม่ทันสังเกตุเห็น แล้วหลังจากนั้น โรงเรียนก็สดใสขึ้นทันที โรงอาหารที่แสนจะอึดอัด ก็น่าไปซะเหลือเกิน การเข้าแถวน่าเสาธงก็ดูน่าสนุกจริงๆ แค่เดินผ่านก็ทำให้หัวใจแทบจะหยุดเต้นเลยล่ะ แต่แล้วช่วงเวลาก็ได้จบลงเมื่อปัจฉิมนิเทศน์มาถึง เราสองคนแค่เดินผ่านกันในวันจบเท่านั้น และไม่ได้คุยกันอีกเลย
แต่ก็นับเป็นช่วงเวลาที่อบอุ่นหัวใจ และทำให้โรงเรียนที่แสนจะน่าเบื่อ น่าไปในช่วงเวลาหนึ่งล่ะนะ ไม่ได้คบ แถมไม่เคยคุยกันต่อหน้า แค่เดินผ่านก็สุขใจ ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ รักแรกของฉัน..
แล้วทุกคนมีช่วงเวลาเกี่ยวกับรักแรกยังไง มาแชร์กันนะ