ขอท้าวความหน่อยนะครับคือผมเลิกกับแฟนเพราะแฟนเบื่อที่ผมทำแต่งานไม่สนใจแต่จริงๆผมทำก็เพื่อเลี้ยงดูครอบครัวคือแฟนอยากใช้ชีวิตบ้างอยากเที่ยวบ้างแต่ผมอยากสร้างอนาคตอยากได้บ้านสักหลังสำหรับเราตั้งแต่คลอดลูกมาแม่และผมก็เป็นคนดูแลลูกมาตลอดขนาดลูกร้องยังไม่ลุกขึ้นมาดูขนาดนมอยู่ที่เค้านะ555ช่างเถอะเรื่องนั้นและก็มีปัญหากับแม่เนื่องจากแฟนไม่ค่อยสนใจงานบ้านเลยเสื้อผ้าลูกไม่เคยซักลูกถ่ายไม่เคยล้างพอมีปัญหากันมากๆเข้าเค้าขออยุ่คนเดียวขอเลิกผมก็ยื้อมาตลอดจนบางครั้งทะเลาะแค่ไม่อยากเจอหน้าผมเบื่อหน้าผมบางครั้งกลับมาจากทำงานเข้าห้องไม่ได้เค้าล็อกต้องขับรถไปนอนตามปั๊มไกลๆกลัวจะเจอคนรู้จักเสื้อผ้าใส่ชุดเก่าบ้างเสื้อผ้ากางเกงในเสื้อในผมก็ซักให้ใส่ด้วยเพราะรักบางทีอยากทะเลาะกินข้าวอยู่คว่ำจานเพราะหาว่าผมพูดไม่เข้าหูก็มีบางทีเค้าหนีไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างกับคนอื่นบ้างบางครั้งไม่กลับบ้านบล๊อกเบอร์บล๊อกเฟสบล๊อกไลน์ผมไม่สามารถติดต่อได้เลยต้องออกไปโทรตู้เเต่เดี๋ยวนี้โทรศัพท์ตู้มันหาง่ายซะที่ไหนจนผมยอมแยกกันกับเค้าให้เค้าได้พักได้อยุ่คนเดียวตามต้องการแต่ระหว่างนั้นมีคนอื่นเห็นมีคนมารับมาส่งแล้วมาบอกผมโคตรเจ็บเเต่ต้องทำเป็นไม่รู้อะไรเพื่อรักษาเค้าไว้เพื่อลูกสุดท้ายแยกกันอยู่ได้ประมาณ3เดือนผมก็คุยกับคนอื่นแต่เค้าก็คุยไปเที่ยวไหนๆตลอดแต่เวลาลงรูปเค้าลงตัวเค้าคนเดียวจนผมถามเค้าว่าจะกลับมาได้หรือยังสบายใจหรือยังเค้าบอกอยากอยู่แบบนี้ผมเลยบอกงั้นผมไม่รอแล้วนะผมเลยพาคนที่คุยด้วยไปนั้นนี่เหมือนแฟนทั่วไปเท่านั้นแหละทั้งพ่อแม่ทั้งญาติพี่น้องเค้ารุมประนามผมหาว่าผมนี่แหละทำทุกอย่างให้เค้าต้องออกมาผมก็ไม่พูดอะไรไม่อยากให้คนอื่นเค้ารู้ว่าจริงๆผมอะเจ็บขนาดไหนผมรักขนาดไหนยอมให้คนที่รู้จักทั้งหมดว่าผมเป็นคนแบบนั้นมีแต่ผมคนเดียวที่รู้ เลิกกับแฟนตอนลูก 2 ขวบตอนนี้ลูก4จะ5ขวบแล้วแฟนจะมาเอาลูกไปถ้าไม่ให้เค้าจะฟ้องร้องเค้าจะบอกว่าผมมีชู้ถ้าไม่ให้ผมต้องทำยังไงถึงจะไม่เสียลูกไปครับ

(กับคนที่ผมคุยด้วยพอคนพูดว่าเค้ามากๆผมสงสารเลยขอให้เค้าเลิกคุยกับผมจะดีกว่าไม่อยากให้ใครดูถูกเค้าเราก็จบกันด้วยดี)