นึกถึงทริปขี่มอไซค์กรุงเทพ เชียงใหม่ได้ ก็เลยจะมาเล่าให้ฟัง เพื่อใครสนใจจะลองทดสอบตัวเองว่าทำได้อย่างใครๆไหม

ความคิดที่จะขี่รถไปถึงเชียงใหม่ ได้แรงบันดารใจมากจากห้องรัชดา ล๊อกอินชื่อคุณตี๋ตูดเหล็ก ชายหนุ่มที่ชอบขี่มอไซค์ไปไกลๆจากเหนือสุดและใต้สุดชายคนนี้ก็ทำมาแล้ว แถมไปแบบวันเดียวกลับแทบไม่พักเลย ยิ่งอ่านกระทู้ของเค้าแล้วก็อยากไปบ้าง

และแล้วตี1ของวันนั้น ก็ได้ออกเดินทางจากกรุงเทพ ไปทางวิภาวดีและเข้าสายเอเซีย ยิงยาวไปเลย ชายวัยกลางคนกำลังไปตามความอยาก(ไม่ได้ฝันนะ)ด้วยวัย40ปีกับมอไซต์PCXที่ไปหลอกน้องเขยว่าขอยืมไปทำธุนะแถวๆนี้หน่อย

ระหว่างทางไม่ใส่หูฟังเหมือนที่เคยทำบ่อยๆในยามขี่รถ แต่ทริปนั้นอยากระมัดระวังให้เต็มที่เลยเลือกที่จะเอาหูฟังเสียงถนนมากกว่าไปฟังเพลงครับ

ราวๆ6โมงเช้า ก็ถึง จ.ตาก ได้ขี่เข้าโค้งในยามแสงอาทิตย์ส่อง สองข้างทางเป็นภูเขาและต้นไม้ใบหญ้า ทำให้การขี่ในเวลานั้นมีความสุขเป็นอย่างมาก เหมือนเอ็นโดฟินกำลังหลั่งออกมาทำให้รู้สึกสดชื่นและสนุกอย่างบอกไม่ถูกและแทบไม่เคยรู้สึกดีขนาดนั้นบ่อยเท่าไร

ก่อนถึงลำปาง ก็แวะเติมน้ำมันและกินข้าวให้เรียบร้อย จะได้ตลุยต่อไปอีก ระหว่างนั้นก็เช็คดูพันทิป และได้มีโอกาสนัดเจอกับ ล๊อกอินที่นับถือคนนึงคือพี่ lpg_horseนั้นเอง และก็ได้พูดคุยกันที่เซ็นทรัลลำปางดื่มกาแฟเล่าเรื่องบอร์ด รดน.กันอย่างสนุกสนาน ซึ่งพี่lpgหรือ พี่อ๋อง เป็นล๊อกอินที่น่านับถือจริงๆ ถือได้ว่าโชคดีที่ได้พบเจอตัวจริงในวันนั้น แล้วในช่วงเวลานั้นแวงนึงในหัวก็แนะนำให้กลับเถอะ อย่าไปต่อเลย เหนื่อยป่าวๆ แต่สุดท้ายก็ไม่ถอดใจ เดินหน้าต่อหลังจากร่ำลาพี่อ๋อง ก็มุ่งหน้าสู่เชียงใหม่ต่อทันที

และเพียงไม่กี่ชั่วโมงก็มาถึงเชียงใหม่ จากที่เคยคิดมาตลอดทาง เมื่อถึงป้ายยินดีต้อนรับ จะถ่ายรูปตัวเองหันหลังและชูมือขึ้นแบบเดียวกับพี่ตูนวิ่งรับบริจาค แต่ด้วยว่ามาคนเดียวและรถที่วิ่งผ่านไปมาก็วิ่งกันเร็วมากๆ จอดข้างทางยังเสียวเลย ก็เลยได้แค่รูปชี้นิ้วแทน 555

พอมาถึงเชียงใหม่ ก็ว่าจะขี่กลับเลย จังหวะที่โพสท์ลงบอร์ดว่ามาถึงแล้ว ก็มีเพื่อนสมาชิกแนะนำให้ไปประตูท่าแพและไหว้พระที่วัดพระธาติดอยคำ ก็เลยขี่ต่อไปประตูท่าแพ และแวะกินโจ๊กสมเพชร เสร็จแล้วก็ขี่ไปไหว้พระตามที่เพื่อนสมาชิกแนะนำทันที

หลังจากไหว้พระเสร็จ ก็ขี่รถจะกลับบ้านละ ออกจากเชียงใหม่ราวๆ4โมงเย็น ก็วิ่งทางเดิมสายเอเซีย ตลอดทางมีฝนตกพร่ำๆ โดยเฉพาะช่วงลำปางมากตาก ตกตลอดทาง จนว่าจะจอดพักแต่ก็ไม่อยากทำลายความตั้งใจของตัวเองคือไม่ค้างคืนและไปวันเดียวกลับให้ได้จะได้เก็บไว้คุยให้ลูกหลายฟังว่าอากงเคยขี่มอไซค์ไปมาแล้ว55 ก็ขี่ตากฝนมมตลอกทางด้วยความเร็ว50-60เท่านั้น จนมาถึง จ.ตากฝนก็หยุด เลยแวะปั้มเติมน้ำมันและล้างหน้าล้างตาเพราะความง่วงเริ่มเข้ามา กระทิงแดงเอย กาแฟป๋องเอย อัดไปหลายขวดก็เอาไม่อยู่ แต่ก็ฝืนขับมาตลอดจนถึงช่วง นครสวรรค์จะหาโรงแรมพัก แต่ก็ฝืนต่อ ไม่เอาอีก ขี่ไปหลับไปตลอดทาง ก็ได้แต่ร้องเพลงเพื่อชีวิตเอย สติงเอย ฝรั่งเอย เพลงจีนเอย จนถึงเพลง สมศรีของ มนต์สิทธิ์ คำสร้อยเลยทีเดียว แล้วในที่สุดก็ไม่ไหว จังหวะนึงหลับไปเกิน5วิ มอไซค์เป๋ไปชนกรวยยางที่วางกันไว้แถวๆช่องชั่ง นน.ของด่าน สติก็เลยมาและคิดทันทีว่า จอดปั้มหากาแฟ หาทิงแดงโดยด่วนเลย

และก็มาถึงปั้มจนได้ ร้านค้าก็ดันปิด เลยขอเข้าห้องน้ำและพักรถ กระโดดตบบ้าง แอโรบิคบ้าง เอาน้ำสาดหน้าหนักๆบ้าง แล้วก็ขี่ไปต่อ หลังจากนั้นประมาน20โล ก็ง่วงอีก เลยเข้าปั้มใหญ่ ก็เลยหาไรกิน เลยได้หลับไป20นาทีในท่านั่งสัปหงก และตื่นขึ่นมาก็ขี่ต่อไป จนถีงลพบุรี ก็แวะปั้มอีก อัดกาแฟ อัดกระทิงแดงอีกรอบ แล้วก็ยิงยาวถึงกรุงเทพฯเลยคราวนี้ ก็ถึงประมาน6โมงเช้า ถอดร้องเท้าเสร็จ ก็หลับยาวไปตื่นอีกทีตอนเย็น ...

จบละครับผม ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ