ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามปกติ   
หากจะติดเชื้อโควิด-19  สักแสน  หรือห้าแสน    เสียชีวิตสักพันหรือสักหมื่น

จะเป็นยังไง ?

โควิด  ไม่ใช่ระเบิดพลีชีพนะครับ   ไม่ใช่นาปาล์มนะครับ
ที่ตูมขึ้นมาที่ไหนเมื่อไร  ก็ระเนระนาดกันไปหมด   บาดเจ็บล้มตายกันทันที

โควิดคือเชื้อโรค   ที่ต้องอาศัยพาหะในการแพร่เชื้อ     หากไม่มีพาหะ  ก็ไม่มีฤทธิ์
แม้เรามองไม่เห็นตัวมัน  แต่เรามองเห็นพาหะ    ก็เหมือนเราเห็นปลั๊กไฟ  ถ้าไม่เอานิ้วไปจิ้ม  ก็ไม่ช้อต

แล้วเรากลัวอะไรมัน ?

เรายอมสูญเสียวิถีชีวิต   ยอมสูญเสียเสรีภาพ   ยอมทนทุกข์ยากลำบากทำมาหากินไม่ได้
เรากลัวโควิดมากเกินไปหรือเปล่า ?

เชื้อตัวนี้   มาจากไหน     แน่  ๆ คือมาจากนอกประเทศ
คำถามคือ  มันเข้ามาได้ไง ?    เมื่อไร ?    โดยใคร ?     และใครยอมให้มันเข้ามาได้ ?

จนก่อให้เกิดความเสียหายทั้งทางสุขภาพและทางเศรษฐกิจ   ต้องใช้เงินเกินครึ่งของงบประมาณประจำปีเพื่อแก้ไขสถานการณ์
แล้วความรับผิดชอบ   ตัวเหตุ   กลายเป็นชาวบ้านตาดำ ๆ  ที่ไม่รู้เรื่อง  ที่ดำเนินชีวิตปกติ   ถูกกล่าวหาว่าไม่มีวินัย ไม่เห็นแก่ส่วนรวม

พูดแล้วของขึ้น
อย่านึกว่าหล่อแล้วโมโหไม่เป็น


ผมเห็นชาวบ้านหน้าเขียวหน้าเหลืองมานานนับเดือน
และยิ่งโมโห  เมื่อเห็นสื่ออวดเก่ง  บอกว่าชาวบ้านควรปรับตัว  

เฮ้ย  มันเรื่องอะไร  ที่คนเขาอยู่ดี ๆ ต้องมาสูญเสียวิถีชีวิตอย่างจำยอมให้ความร่วมมือกับความฟอนเฟะจากการบริหารของรัฐบาล
ไม่แค่สูญเสียวิถีชีวิต   ยังทำมาหากินไม่ได้   ยังต้องยอมกลายเป็นนกในกรง   เพื่อป้องโรคหรือเพื่อผลงานของคนไม่ทำงานไม่ได้เรื่องกันแน่

คนนับล้าน   ทำมาหากินอยู่ดี ๆ    วิถีชีวิตของเขา  ช่องทางการทำมาหากินของเขา   ปรับไม่ได้
จะให้ตัดผมเดลิเวอรีหรือไง   จะให้ปรับขายชามะนาวแก้วละสิบห้าบาทในตลาดนัดแถวบ้านโคกอีโด่ยเป็นแบบโทรหรือไลน์วิ่งส่งหรือไง   ฯลฯ

เซเว่น  โลตัส  ที่มีความพร้อมทุกด้าน  ยังได้รับผลกระทบ
แล้วชาวบ้านตาดำ ๆ   ที่ความพร้อมไม่ถึง 2% ของเซเว่น  โลตัส  จะแค่ไหน

แทนที่จะชายตามารีบดูแลชั้นล่าง
ดันส่งสายตาไปอ้อนมหาเศรษฐีบนเล่าเต๊ง

สงกรานต์  ปีใหม่   เจ็บตายเป็นพัน ๆ  ทุกปี  ยิ่งกว่าสงคราม   ยังไม่สะเทือน    แต่แค่โควิด  ทำเอาป่วนทั้งทางชีวิตและเศรษฐกิจเละเทะไปหมด