ตอนแรกผมวางแผนชีวิตว่าจะสอบชิงทุนถ้าไม่ติดทุนก็ไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศ1ปีผมก็เลยทุ่มเวลาไปกับภาษาอังกฤษครับแล้วไม่ได้ดูวิชาอื่นผมเลยตัดสินใจไม่สอบGAT PAT 9สามัญเพราะรู้สึกว่าถ้าไปสอบไม่อ่านหนังสือไปสอบมันก็ออกมาแย่อยู่ดี แล้วผมก็ไม่ได้ต้องการเข้ามหาลัยไทยในปีนี้อยู่แล้ว แต่มันก็เพราะโควิดผมเลยออกนอกประเทศไม่ได้ ผมเลยต้องเรียนมหาลัยไทยรอไปก่อนซึ่งผมก็วางแผนมาเกือบปีละและพูดมาตลอดว่าถ้าทุกอย่างมันพลาดก็จะเรียนนิตนิราม แต่พ่อผมอยู่ๆก็บอกว่าไม่อยากให้เรียนอยากให้เรียนมหาลัยปกติมหาลัยปิด ในใจผมคือแบบรามก็ไม่ใช่มหาลัยเปิดนะแต่เป็นตลาดวิชา ผมก็บอกพ่อไปว่า รามก็ไปเรียนในมหาลัยของเขาได้ไม่ใช่อยู่บ้านนั่งเรียน แล้วพ่อผมก็บอกให้ผมไปเรียนเอกชนแล้วก็บอกว่าเรียนนิติรามไปด้วยก็ได้ ผมก็คือไม่อยากทำไม่เข้าใจว่าจะเรียนสองมหาลัยคณะเดียวกันไปทำไมเปลืองเงิน เงินค่าเล่าเรียนผมพ่อแม่ก็กู้มา พอผมบอกอย่างงี้ก็งั้นเรียนเอกชนคณะอื่นก็ได้แล้วเรียนนิติราม ผมก็ตอบไปว่าเรียนทำไมหลายอันแบบนี้สู้เรียนอย่างใดอย่างนึงให้มันดีที่สุดไปไม่ดีกว่าเหรอ แล้วพ่อผมก็แบบเราไม่ได้ด้อยโอกาสรามเขาให้คนที่ทำงานแล้วเรียนกัน ในใจผมคือรามก็คือมหาลัยที่ดีแห่งนึงและมันไม่เกี่ยวเลยว่าทำงานหรือไม่ทำงานแล้วมาเรียน คือมหาลัยอื่นคนที่ทำงานแล้วมันก็เรียนได้เหมือนกัน แล้วมีคำพูดที่ตลกของพ่อผมคือรามต้อไปเรียนกรุงเทพค่าครองชีพสูง คือแบบเมื่อกี้พ่อผมพึ่งบอกให้ไปเอกชนสุดท้ายก็เสียตังเยอะอยู่ดี ผมก็ตอบกลับไปว่ารามก็มีภูมิภาคนะพ่อ  แล้วจากนั้นผมก็ยังไม่ได้คุยต่อเพราะอยู่ๆก็ลุกพ่อดันเดินไปหาหมาที่มันคาบรองเท้าน้องผมไปซะงั้น