เปิดมาที่เมืองหลวง ทัพของซิ่นได้เดินทางกลับโดยสวัสดิภาพ

มีชาวเมืองลูกเด็กเล็กแดงมาคอยต้อนรับอย่างเอิกเหริก
(แอบขำตรงมี สาวๆเอาดอกไม้มาใช้รองหัวหน้าฉูสุ่ยด้วย
ส่วนคนอื่นๆก็มีสาวๆ แอบติดพันอยู่บ้าง ยกเว้นแต่ตาเหยินที่ไม่มีใครสนใจเลย 55)
ทั้งหมดอยู่ภายใต้การมองเห็นของ เจิ้ง ทั้งหมด

หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
พวกหัวหน้าหน่วยกับลูกหน่วยบางคนอยากไปบ้านของซิ่นบ้าง
ซิ่นก็โอเคแล้วก็พากลับไปกระต๊อบเดิมที่ตัวเองอยู่
(ทุกคนหน้าเหวอกันหมด 55)
จนเถียนโหยวจับหัวซิ่นหันไปดูคฤหาสน์หลังข้างๆ...

สรุปตั้งแต่คฤหาสน์ข้างๆ คือคฤหาสน์ของซิ่นเองที่เจิ้งปูนบำเหน็จไว้ให้
ซึ่งใหญ่ขนาดพวกหัวหน้าหน่วย พาครอบครัว คนในหน่วยมากินเลี้ยงฉลองได้เลย
(รวยแล้วซิ่นเรา 555)

ตอนเช้าซิ่นกับเตียว ก็มาเจอ เจิ้งกับ ชางเหวินจวิน
พูดคุยกันถึงการปูนบำเหน็จ
โดยทั้ง 3 คน น่าจะได้เลื่อนเป็นแม่ทัพกันหมด
เจิ้งจึงถามว่าซิ่นมี แซ่ว่าอะไร ซิ่นไม่รู้ ก็เลยเอาแซ่ของเพื่อนของเขา
เพื่อนที่เป็นแรงบันดาลใจ ทำให้เค้าอยู่ถึงวันนี้คือ เพี่ยวนั่นเอง

เพี่ยวนั้นแซ่หลี่  ซิ่นก็เลย บอกงั้นเป็น "หลี่ซิ่น" และกัน

อีกนิดความฝันของเรา 2 คนจะเป็นความจริงแล้วนะ เพี่ยว

ตอนหน้า น่าจะเป็นการปูนบำเหน็จแล้วครับพี่น้อง