ตามหัวข้อเลยครับผมเริ่มรู้สึกมีอคติพ่อของเเฟนเพราะมีหลายเรื่องหลายเหตุผลที่เขาทำให้ผมมีอคติ ตอนนี้เรียนอยู่ปี3มหาลัยในภาคกลางเเห่งหนึ่ง จากที่ผมนับถือเขามากๆ พอมาตอนนี้เริ่มไม่โอเคถึงขนาดว่าคอลกับเเฟนอยู่เเล้วได้ยินเสียงเขารู้สึกว่าไม่อยากจะได้ยินเลยไม่อยากเจอหน้าเลย อย่างหลักเลยคือมีครั้งนึงคบกับเเฟนใหม่ก็ไปเจอหน้าพ่อเขาปกติคุยปันสักพักอยู่พูดขึ้นประมาณว่าขู่ผมจะเอาเข้าคุกนู่นนี่นั่นถ้ารู้ว่าไปทำไรไม่ดีกับเเฟนเขาข้อหาพลาดผู้เยาว์  คือผมเข้าใจครับว่าเขาขู่เพราะเขารักล่ะเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวเเต่คือเจอกันเเต่ละครั้งก็มีเเต่พูดเรื่องเเบบนี้เหมือนสมองไม่คิดอะไรเลยนอกจากเรื่องพวกนี้ เเล้วมีเหตุการณ์นึงผมนั่งรถไปกับเขาเดินทางไปห้างผมกำลังถ่ายรูปเพื่อที่จะส่งเข้าไปในไลน์กลุ่มครอบครัวผม จู่ๆพ่อเเฟนก็พูดขึ้นมาว่าผมนอกใจลูกเขาใช่ไหม เเฟนผมนั่งอยู่ในรถดันหูเบาเชื่อพ่อเขาซะงั้น เลยกลายเป็นว่าผมกับเเฟนทะเลาะกัน ตอนนั้นผมคิดในใจว่าถึงจะพูดเล่นหรือพูดจริงมันก็ไม่ควรจะพูดออกมาเพราะด้วยความที่เขาเป็นผู้ใหญ่คนนึงที่บรรลุนิติภาวะเเละอายุมากเเล้วคือมันไม่ควรเพื่อนๆเข้าใจใช่ไหมครับ เเละอีกเหตุการณ์สุดท้ายที่ผมจะยกตัวอย่างเเตไม่ใช่เหตุการณ์สุดท้ายที่ผู้ชายคนนี้ทำให้ผมกับเเฟนทะเลาะกันคือ มีครั้งนึงผมไปคอมเมนต์รูปเพื่อนเก่าของผมเเล้วเเฟนมาเห็นก็เลยเถียงกันนิดหน่อย พ่อเเฟนบังเอิญเดินมาได้ยินคิดว่าผมกับเเฟนทะเลาะกันเลยเปิดประตูเข้ามาพูดว่า
พ่อเเฟน : ทะเลาะกันหรือ
เเฟน : ใช่
หลังจากสนทนานี้ที่ผมได้ยินพ่อเเฟนผ่านโทรศัพท์ ก็เลยถามเเฟนว่า ใครน่ะพ่อเธอหรอ  พอผมพูดประโยคนี้ได้สักพักพ่อเเฟนคิดว่าผมไปด่าเค้า อยู่ๆเป็นอะไรไม่รู้ ของขึ้นขึ้นมาเฉยๆ เลยถามเเฟนผมว่าผมด่าเค้าหรอ เเต่เเฟนผมก็ปฏิเสธ หลังจากนั้นก็เถียงกันยาวเลย ผมจึงตัดสายไปเพราะไม่อยากได้ยินที่เขาทะเลาะกันเพราะผมเป็นคนนอก เเต่ไม่นานพ่อเเฟนก็โทรมาหาผมเเล้วตะคอกใส่ผมว่า
พ่อเเฟน : เป็นอะไร ทะเลาะกันทำไมเเล้วด่ากูหรอ
ผม : ป่าวครับผมไม่ได้ด่า
พ่อเเฟน : เเล้วทำไมเเฟนผมถึงคุยกับกูไม่ดี ถ้าไปได้ไปเลยนะ อย่าอยู่
---------------------------------------------------------------------
*การสนทนานี้อาจจะไม่ตรงมาก เพราะเป็นการสรุปคำพูดระหว่างผมกับพ่อของเเฟน ก็จะมีประมาณนี้*
---------------------------------------------------------------------
หลังจากนั้นพ่อเขาก็ขู่ผมตามเสต็ปผมก็พยายามใจเย็นเเล้วอธิบายเเล้วตัดสายไป เหตุการณ์พวกนี้เป็นเเค่เหตุการณ์บางส่วนที่ผมเอามาตั้งกระทู้เพราะว่าผมรู้สึกอึดอัดมากที่เขาเป็นเเบบนี้เเละไม่เคยฟังเหตุผลเลย ผมพยายามทำให้เขาเห็นตลอดว่าผมรักลูกสาวเขามีหลายครั้งที่ผมจะทิ้งเเฟนของผมเเต่ด้วยความที่ผมรักเขามากเลยไม่อยากไปไหน จะไปคุยกับคนในครอบครัวก็ไม่ได้เพราะผมไม่อยากให้เขาเครียดไปมากกว่านี้เเล้วมองเเฟนผมไม่ดี เเต่ถึงยังไงผู้ชายคนนี้ก็ยังเป็นพ่อของเเฟนผม ผมเลยอยากให้คนที่มาอ่านมาคอมเมนต์อะไรก็อย่าเเรงมากนะครับเพราะถึงยังไงผมก็ยังเคารพในตัวของเค้าอยู่เเต่มันเเค่ไม่เหมือนเดิม ผมเเค่อยากจะเอามาระบายเเละอยากรู้ความคิดของเพื่อนๆเท่านั้นครับไม่ได้มีเจตนาที่จะมาประจานเเต่อย่างใด เพียงมันอึดอัดที่ระบายกับใครฟังไม่ได้เลยมาระบายกับคนที่เราไม่รู้จักเท่านั้นเอง อาจจะยาวหน่อยเเต่ขอบคุณครับที่รับฟัง