ผมพึ่งเสียแฟนไปเมื่อไม่นานมานี้ สิ่งที่ผมเห็นคืออาสาสมัครที่มาช่วยแฟนผมครับ ทุกๆครั้งที่แฟนผมกรีดข้อมือหรือกินยาเกินขนาด อาสากู้ภัยจะมาก่อนเสมอ ผมยอมรับวันแรกๆผมสงสัยและไม่เข้าใจเอาสะเลย ว่าทำไมถึงทำแบบนี้ๆ(หมายถึงการปฐมพยาบาลเบื่องต้นครับ) จนกระทั่งผมเสียแฟนผมไปในวันที่ 25 เดือนก่อน คือผมและแฟนตั้งใจจะ 18 ปีกันก่อนค่อยมาสมัครด้วยกันครับ แต่ตอนนี้แฟนผมไม่อยู่แล้วสิ่งสุดท้ายที่เขาอยากทำด้วยกันก็ไม่ได้ทำ ไม่ได้บอกลา ไม่ได้พูดคุยอะไรกัน ผมได้แต่มองเขาจากไปโดยที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
ครั้งแรกที่แฟนเข้าโรงพยาบาลแฟนผมกินยาเกินขนาดกับกรีดข้อมือลึกถึงขั้นต้องเย็บเลยครับ แฟนผมเหมือนเบลอๆยาที่กินไป แฟนผมพูดถ้าหายจะเป็นอาสากู้ภัยนะเค้าอยากช่วยคน ไม่อยากให้เป็นแบบเค้า เป็นแบบเค้ามันแย่มากเลยไม่มีใครเข้าใจเค้า ผมได้แต่ยิ้มและตอบเขาว่า งั้นจะรอให้หายนะจะอยู่ข้างๆเอง
ผมอยากเป็นอาสาสมัครกู้ภัยมากๆเลยครับ ไม่ใช่เพราะแฟนอยากเป็นแต่เพราะผมไม่อยากให้ใครมาเป็นแบบแฟนผม อย่างน้อยก็อยากช่วยคนแบบจริงจรังดูสักครั้ง
ปล.ผมอายุจะ 18 ปีแล้วครับ