ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี2 ม.รัฐแห่งหนึ่งสาขาเคมี  เกรดเราต่ำมาก อ.ที่ปรึกษาก็เรียกพบบ่อยด้วยความเป็นห่วง เราเป็นคนที่เบลอ บางครั้งก็สั่น บางครั้งก็ไม่อยากไปเรียน ในบางทีอ.สั่งงานเราก็ทำไม่ทันเวลาส่ง  เราเข้าใจอะไรช้าเพราะยา เราไม่รู้ว่าภายนอกคนรอบข้างมองเรายังไง แต่ด้วยที่เราเคยได้รับการช่วยเหลือจากคณะอ.ในด้านทุนการศึกษา ทั้งๆที่เกรดเราต่ำ แล้วเราสัญญากับอ.ว่าเทอมนี้จะทำให้เกรดดีขึ้น มันกดดันมาก เราไม่ไหวอะ คนอื่นก็มองว่าเราปกตินะ เพื่อนๆก็ชอบถามว่าเป็นอะไร เพราะผมไม่มีเพื่อน ไม่ค่อยได้ไปเรียนเพราะอาการข้างต้น บางงานที่อ.สั่งทำเป็นกลุ่มเราก็ไม่ค่อยมีกลุ่ม เราโคตรท้อมากตอนนี้ เราควรทำยังไงช่วยแนะเราที เราควรหยุดเรียนเพื่อรักษาตัวโรคซึมเศร้าหรือไปต่อ ถ้าหยุดเพื่อรักษาเราอยู่บ้านไม่ได้เพราะไม่ใช่เซฟโซนของเรา เวลาเราอยู่บ้านมันมีเรื่องมากระตุ้นเราตลอดจากคำพูดคนรอบข้าง จากสิ่งต่างๆเราเคยกลับบ้านอยู่ได้ไม่ถึงวันเราก็กลับ แต่ถ้าเราเรียนต่อ เราก็กดดันนะเพราะอะไรหลายๆอย่าง เราไม่เก่งไง เราไม่อยากเจออาจารย์ อาจารย์โหดร้าย ไม่รู้เพราะอะไร เราเคยบอกหมอเรื่องนี้นะ แต่มันก็ไม่ดีขึ้น สาเหตุน่าจะมาจากตั้งแต่ประถมถึงจบม.6ผมได้รับแรงกดดัน โดยเฉพาะม.6 เราย่ำแย่มาก เราเป็นตัวแทนในการแข่งประกวดต่างๆ ครูก็จะกดดัน ใช้คำพูดที่รุนแรงแสดงอาการท่าทางสีหน้าเหมือนเราไปฆ่าเขาอะ เราไม่มีทางออกอะ ถ้าหยุดก็เจอสิ่งกระตุ้นที่บ้าน ถ้าเรียนต่อเราก็โดนกดดัน(มันกดดันมากจริงๆนะ มากกว่าคนอื่นเาสังเกตเวลาอ.เรียกพบเรียกแต่เรา) เราต้องทำยังไง คนที่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าอย่างเรามันไม่มีทางออกเลย หรือเราต้องอยู่ รพ หรือเราต้องอยู่ตรงไหนบนโลกนี้อะ ทุกคนก็บอกว่าเขาใจๆแต่ทำไมยิ่งนับวันมันยิ่งแย่ เป็นเพราะเราหรอ เป็นเพราะเราโง่ เราไร้ค่า เป็นเพราะเราไม่เหมือนคนอื่นหรอ เราก็ทำเต็มที่แล้ว เต็มที่มากๆ เราฝืนยิ้มทั้งน้ำตาเราฝืนทำตัวปกติแต่ข้างในโคตรทรมาน เราเคยจะฆ่าตัวตายนะแต่ไม่เคยสำเร็จ แล้วเราก้โดนมองว่าเรียกร้องความสนใจเอาชื่อโรคมาอ้างนู่นนี่นั่น เรากดดันไปหมดเรากดดันทุกๆเรื่อง ทั้งเรื่องค่าใช้จ่าย เรื่องการเรียนที่มันไม่ได้เรื่อง เราต้องทำยังไงใครรู้บอกเราที อาการตอนนี้เรียนต่อก็ไม่ไหวกลับไปบ้านก็อยู่ไม่ได้ เราต้องทำยังไง