อย่าเพิ่งตอบว่าพ่อและแม่ถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรมมานะ เราจะหมายถึงความเท่าเทียมกันบนโลกใบนี้ เกริ่นก่อนนะว่าเราไม่ได้บ่นน้อยใจตัวเอง เดี่ยวจะมีเม้นที่มาบอกว่าให้เราเอาเวลาไปทำชีวิตให้ดีขึ้น คือชีวิตเราก็ดีอยู่แล้ว แต่เรารู้สึกว่ามันไม่แฟร์กับสิ่งมีชีวิตบนโลก ใครเป็นคนกำหนดสิ่งมีชีวิตขึ้นมา เราก็รู้ว่ามันมีคำตอบทางวิทยาศาสตร์และทางศาสนา แต่เรารู้สึกมันไม่แฟร์กับสิ่งมีชีวิตหลายๆอย่าง 
1.ห่วงโซ่อาหาร สัตว์หลายๆตัวต้องดิ้นรนหาอาหารและในขณะเดียวกันก็ต้องคอยหลบผู้ล่า คือสัตว์ก็ยังต้องดิ้นรนการมีชีวิตอยู่ 
2.มนุษย์เกิดมาไม่เท่ากัน บางคนเกิดมาในตระกูลที่มีอันจะกิน บางคนเกิดมาในบ้านที่ยากจน ครอบครัวมีปัญหา ร้ายแรงมากๆก็เกิดมาโดนคนในครอบครัวข่มขืน ไม่สามารถเลือกไปเกิดในตระกูลดีๆได้   บางคนเกิดมาหน้าตาดีเพราะได้มาเกิดในครอบครัวที่น่าตาดี บางคนเกิดมาขี้เหร่ โดนถูกบูลลี่ ร้ายแรงอีกเกิดมาพิการ ป่วยเป็นโรคร้าย ในขณะที่บางคนได้เกิดมาตระกูลที่รวย มีต้นทุนในชีวิตเริ่มแรกให้เอาไปต่อยอด แต่คนรวยบางคนก็มีความทุกข์ เช่นมีเงินแต่โดนโกง อยู่ในครอบครัวที่มีแต่กฏระเบียบขาดความอิสระ บางคนหาเช้ากินค่ำไปวันๆก็จะขาดใจแล้ว ทั้งหมดที่จะสื่อคือ เราเกิดมาเพื่อดิ้นรนอย่างนั้นหรือ ดิ้นรนหางานทำเพื่อแลกกับเงิน เพือเอาไปแลกข้าว แลกของ แลกยารักษาโรค มาประทังชีวิตให้มีลมหายใจต่อ บางทีมันก็เหนื่อยนะกับการดิ้นรน กับชีวิตและสังคมที่วุ่นวาย เราตั้งหัวข้อนี้คือเราอยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็นนะ ว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร ความสุขสงบมันอยู่ที่ไหน ความยุติธรรมมันมีจริงไหม หรือมันแค่นามธรรมที่มนุษย์สร้างขึ้นมาเพื่อโทษสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ขออย่าเม้นแบบให้เราไปตายแล้วเกิดใหม่ มันไม่ใช่เม้นสร้างสรรค์อ่ะ เราแค่รู้สึกหดหู่เวลา เจอคนพิการ คนป่วยใกล้ตาย คนจนที่ไม่มีจะกินเลย ต้องไปคุ้ยหาเศษอาหารตามถังขยะ คนไร้บ้าน สัตว์ที่มันถูกผู้ล่าหรือมนุษย์จับกิน แถวบ้านก็มีโรงเชือดหมู เห็นรถบรรทุกหมูมาแล้วเสียงหมูก็ร้องเวลาโดนเชือด เรายอมรับว่าเราก็กินเนื้อสัตว์ เราก็ไม่ได้จะโทษมนุษย์ เพราะมันคือห่วงโซ่อาหาร ประเด็นที่เราจะสื่อก็ตามข้างบนเลย สิ่งมีชีวิตเกิดมาทำไม เกิดมาเพื่อดิ้นรนให้มีชีวิตอยู่ต่อไปในแต่ละวันเหรอ...