แฟนมีแอบคุยกับคนอื่น ซึ่งไม่แน่ใจว่าไปถึงขั้นไหนกันแล้ว  ทีนี้ทะเลาะกันหฃายครั้ง  ใจเขาก็ไม่ได้ง้อเราแล้วค่ะ แต่มันไม่ยอมบอกเลิก เราเคยเลิกเอง บอกเอง ทั้งที่เราไม่ผิด แค่ทนไม่ไหว แต่การออกมาเองมันค้างคาใจ ตัดใจยากเพราะทิฐิเราต้องการให้เขาเป็นคนพูด แล้วรู้สึกสำนึกผิดบ้าง  แต่ทะเลาะทีไร เขาก็ว่าสมควรโดนทิ้ง งี่เง่า เอง คนดีๆไม่มีใครทิ้งหรอก!!  ฟังแล้วปริ๊ดมากค่ะ ที้ผ่านมาเราดูแลเขาเหมือนคนเป็นง่อย  เป็นคนไปซื้อข้าวน้ำให้กิน บางทีเขากินหมดจนเราไม่กินประจำค่ะ  
   เข้าเรื่องคือ เขายังกั๊กๆเราหน่อย มันทำให้เราตัดใจยาก พูดว่าเลิกเองหนีเองมันเจ็บใจอ่ะค่ะ  อยากได้คำที่ทำให้มันจุกอก สำนึกถึงความชั่วของตัวเองบ้าง เพื่อจะตัดใจง่ายๆ แนะนำทีค่ะ  ตอนนี้หงุดหงิดแทบอยากตบตี แต่ความจริงไม่เคยหรอกค่ะ  เป็นคนเงียบๆ ปรนนิบัดพัดวีเขายังบอกสมควรโดน เห้อ
ต้องใช้คำไหนเป็นคำสุดท้ายดีคะ พูดง่ายๆคือพูดแล้วสะใจอ่ะค่ะ