จะสอบเข้าม.4เเล้ว ส่วนตัวเองจขกท.อยากจะเรียนสายศิลป์ครับเเต่ขัดกับความคิดของคุณเเม่ที่อยากให้เรียนสายวิทย์มากกว่าสายศิลป์ครับ 
ผมเองพยายามพูดกับคุณเเม่หลายครั้งเเล้วครับเเต่ก็เปลี่ยนใจคุณเเม่ไม่ได้อยู่ดีผมพยายามพูดด้วยเหตุผล ข้อดี เเละยกตัวอย่างพี่ๆที่เรียนสายศิลป์เเล้วสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ได้เเต่ทุกครั้งที่พูดไปคุณเเม่ก็ใช้เหตุผลเเบบเดิมทุกครั้ง

  " เรียนสายวิทย์ไปก่อนก็ได้มหาลัยค่อยต่อคณะสายศิลป์เอา ถ้าเกิดลูกเรียนสายศิลป์ไปพอต่อมหาลัยก็ได้คณะดีๆได้ไม่มากหรอกทางเลือกสายวิทย์มันมากกว่านะ "

   "สายศิลป์ภาษามันก็เรียนเหมือนๆกับวิทย์นั้นเเหละ
อังกฤษก็เรียนเหมือนกัน ไทยสังคมก็ด้วย เรียนสายวิทย์ดีกว่านะ "

  "สายศิลป์ถ้าเกิดลูกสอบไม่ติดมหาลัยดีๆขึ้นมายังไงก็ได้ไปต่อได้เเค่ราชภัฏเท่านั้นเเหละไปไหนไม่ได้หรอก"

  "เรียนสายศิลป์จะไปสู้คนอื่นได้ยังไงคนอื่นเขาเก่งกว่าตั้งเยอะจะเอาวิชา ไทย สังคม ไปสู้คนอื่นหรอลูกสู้คนอื่นไม่ได้หรอก"
(ข้อความที่3กับ4ฟังครั้งเเรกรู้สึกเจ็บมาก เเต่ตอนนั้นก็อธิบายถึงการเรียนในสาย ส่วนการสอบเข้าได้ไม่ได้ผมว่ามันขึ้นอยู่กับความขยันด้วยนะ จะเรียนเก่งหรือไม่เก่ง ถ้าไม่ขยัน อดทนพยายามเพื่อไปสู่เป้าหมายที่ตั้งไว้มันอาจจะไม่สำเร็จก็ได้)

 (ถึงคนที่เรียนสายวิทย์จะเก่งกว่าเเต่ก็เราสามารถเก่งได้เหมือนกันถึงจะคนละสายกัน)

ทั้งหมดนี้เป็นเเค่ส่วนหนึ่งที่เเม่ผมพูดไว้ครับ
ผมเองก็รู้สึกไม่สบายใจทุกเลยที่พูดเรื่องนี้ขึ้นมา ผมเข้าใจนะว่าผู้ใหญ่เขามีประสบการณ์มากกว่า อาบน้ำร้อนมาก่อน คนเป็นพ่อเเม่ก็หวังดีกับลูกเสมอ ผมเองก็ไม่อยากทำให้พ่อเเม่เสียใจ ไม่อยากเห็นตอนเขาร้องไห้เพราะผม ผมก็อยากทำให้พ่อเเม่ภูมิใจในตัวผม เเต่ผมเองก็อยากเลือกทำในสิ่งที่มีความสุข ทำตามความฝันของตัวเองครับ
ผมควรพูดกับคุณเเม่ยังไงดีครับ?รู้สึกเครียดมากๆ เคยไปปรึกษาคุณครูมาเเล้วครับ คุณครูพูดกับคุณเเม่ให้เเล้ว เเต่สุดท้ายก็ไม่ได้ผลครับ