สวัสดีค่ะ..
ทุกข์ใจมาก จนต้องมาตั้งกระทู้แรกของชีวิต
เล่าก่อนว่า หมู่บ้านที่เราอยู่ เป็นหมู่บ้านเก่าแก่ ที่อยู่กันมายาวนาน มากกว่า 30ปี เป็นบ้านเดี่ยว 60-80 ตร.วา
ในซอยที่เราอยู่มีบ้านประมาณ 16 หลัง... คือฝั่งละ 8 หลัง
มีหลังนึงเลี้ยงหมาใหญ่ หลังนึงเลี้ยงหมาเล็ก หลังนึงเลี้ยงนก น่าจะ 20-30 ตัว หลังนึงเลี้ยงไก่ และ เราเลี้ยงหมาจรอยู่ 1 ตัว เอามาเลี้ยงตั้งแต่มันตัวเล็กๆ อุ้มมาจากวัดเลย หลวงพ่อท่านเลี้ยงไม่ไหว มันออกลูกมา6ตัว เราเลยรับมา1ตัว
สมาชิกแต่ละบ้านในซอย เป็นผู้สูงอายุ ราวๆ 65-75 ปีทุกหลัง บางหลังมีลูกอยู่ด้วย ถ้ามีลูกจะอายุ 40-50 ปี บางหลังอยู่กันแค่ผู้สูงอายุ ลูกหลานมาเยี่ยม เดือนละครั้ง2ครั้ง อยู่กันเงียบๆ เป็นมิตรต่อกันดี
แต่.....เราเป็นคนที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ หลังที่เราอยู่ เดิมเป็นบ้านที่ทิ้งไว้ไม่มีคนอยู่มานานหลายปีแล้ว เราย้ายเข้ามาได้ 1ปีกว่า แต่เราก็เป็นคนที่อายุเท่าๆกับคนในหมู่บ้าน คือ พ่อแม่เรา ก็อายุ70 ส่วนเราก็หลักสี่แล้ว จึงกลมกลืนกับคนอื่นๆได้ ไม่ได้พูดคุยกันมาก เพราะบ้านเรากลางวันบ้านเราไม่ค่อยมีคนอยู่ (ทั้งเราและพ่อแม่จะไม่อยู่บ้านช่วงกลางวัน) จะอยู่กันแค่กลางคืน หลัง 19.30 – 9.00 ของอีกวัน หรือ เราจะอยู่บ้านแค่เสาร์ อาทิตย์ เท่านั้น แต่บ้านอื่นๆ ผู้สูงอายุจะอยู่บ้านกันตลอด โดยรวมที่เราย้ายเข้ามาอยู่ก็เป็นมิตรกันดี ทักทายกันตามประสา
ขอเข้าเรื่องซักที...
บ้านเรา มีเรื่องเสียงดัง อยู่ 2 เรื่อง
1. พ่อเรามักจะนัดเพื่อนมาเล่นดนตรี (มีวงดนตรี ซ้อมกันประสาคนแก่) ซ้อมกัน สัปดาห์ละครั้ง หรือ น้อยกว่านั้น ซึ่งอันนี้เวลาต่อแอมป์มันก็เสียงดังจริงแหละ เรายอมรับ.... เราเคยเจอครั้งนึง และบอกพ่อให้หยุดเล่นแล้ว หรือไม่ต้องต่อแอมป์ แต่พบว่าพ่อยังนัดเพื่อนมาเล่นอยู่บ้าง..เวลาพ่อนัดเพื่อนมาซ้อม จะนัดวันธรรมดา ตอนกลางวันที่บ้าน ซึ่งปัจจุบันตั้งแต่มีโควิด พ่อเราหยุดเล่นมาเดือนนึงแล้ว
2. น้องหมาของเรา พอมันเริ่มโต มันก็ชอบเห่า มันเห่าเสียงดังกังวาน ตามสไตล์หมาไทย และมันจะเห่าจะเฉพาะเวลามีคนเดินผ่านหน้าบ้าน เช่น มีรถมาส่งของ มีมอไซส์ผ่านหน้าบ้าน (ซอยบ้านเราเป็นซอยตัน ทะลุไหนไม่ได้) หรือ ถ้าผู้สูงอายุออกมารดน้ำหน้าบ้านเค้า หรือ เดินออกกำลังผ่านหน้าบ้านเรา ถ้าหมาเราเห็นมันก็เห่า แต่ก็เห่าอยู่ในบ้านเรานะ (ทั้งนี้ บ้านอีกหลังนึงที่เลี้ยงหมาใหญ่ ก็เป็นลักษณะนี้เช่นกัน ส่วนบ้านที่เลี้ยงหมาเล็ก ไม่มีเสียงเห่า) หรือถ้าหมาใหญ่เห่า หมาเรามันได้ยิน มันก็จะเห่ารับ แต่เหมือนหมาเราเสียงมันกังวานกว่าหมาใหญ่ตัวนั้นนิดนึง หรืออาจจะเพราะมันเด็ก แค่เกือบๆขวบ เลยพลังเยอะ กว่าหมาใหญ่แก่
ประกอบกับ ตลอดเดือนที่ผ่าน บ้านในซอยเรามีการก่อสร้าง ทำให้มีคนงานเยอะ หมามันอาจจะเห่าบ่อยกว่าปกติ (ปล.ถ้าเราอยู่บ้าน เราจะเอาหมาไว้ในตัวบ้าน มันจะไม่เห่า) มันมักจะเห่าตอนเราไม่อยู่บ้าน เพราะเราจะปล่อยมัน (แต่ยังอยู่ในรั้วบ้านเรา)
บ้านที่มีนก เสียงนกก็ดังทั้งวัน แต่เราชอบ เราว่ามัน งุ้งงิ้งดี บ้านที่เลี้ยงไก่ ไก่ก็จะขันตอนเช้าๆ เราก็ชอบอีกเช่นกัน....จริงๆเราก็อยากเลี้ยงไก่ แต่กลัวหมาจะกัดไก่ตายซะก่อน โชคดีที่บ้านอื่นเลี้ยงแล้ว เราเลยได้ฟังเสียงไก่ขันไปด้วย แต่ทุกหลัง คือ เค้าที่อยู่มานาน30ปี มีแค่เรา ที่ย้ายเข้ามาใหม่ และทุกหลังที่พูดถึง คือ ไม่ได้อยู่ติดบ้านเรา ส่วนบ้านที่อยู่ติดบ้านเราทั้งซ้ายขวาหน้าหลัง ไม่มีหลังไหนเลี้ยงสัตว์
จนวันนี้คุณป้าที่บ้านติดกะบ้านเรา ซึ่งเป็นบ้านที่เป็นมัตรที่ดีต่อกันมากๆ ตลอดปีกว่าที่เราย้ายมาอยู่ คุณป้ามาขอเรา เรื่อง การซ้อมดนตรี และเรื่องหมา (ให้เอาหมาไปเลี้ยงที่อื่นได้ไม๊) ด้วยเหตุผลว่า คนซอยนี้ เค้าอยู่กันเงียบๆมาตลอด มีแต่ผู้สูงอายุทั้งนั้น แต่เครื่องดานตรี และหมาเราเห่าเสียงดัง มันรบกวนเค้า ซึ่งเค้าพูดถูก และเป็นความจริงทุกอย่าง (และมาขอแบบพูดดีดี ตามเหตุผลของเค้า)
ส่วนตัวเราคิด ว่าสิ่งที่รบกวนเค้าคือหมา เพราะ ดนตรี ไม่ได้เล่นมาเดือนกว่าแล้ว แต่หมามันเห่าทุกวัน และช่วงนี้เห่าบ่อยเพราะมีคนงานก่อสร้างในซอย เค้าเลยยกทั้ง2เรื่องมาพูดมาทีเดียวเลย
เรารับปาก เรื่องเครื่องดนตรี ว่าไม่ต้องห่วง พ่อเราเลิกซ้อมที่นี่แล้ว ส่วนเรื่องหมา เราขอไปคิดดูก่อนว่าจะทำยังไงดี แต่เค้าอยากให้หมาเราไปอยู่ที่อื่นเลยอ่ะ... เราสงสารน้องหมาเรามาก
เหตุผลที่เราเอาน้องหมาตัวนี้มาเลี้ยงเพราะ เราตั้งใจอยากเลี้ยงหมาเฝ้าบ้านไว้ซักตัว เพราะบ้านเราไม่มีคนอยู่ตอนกลางวันเลย และเสาร์อาทิตย์ เราก็อยู่บ้านคนเดียว แม้เราจะหลักสี่แล้ว แต่เราก็ยังกลัวการอยู่คนเดียวในบ้านอยู่ดี และพอดี เราเจอลูกหมาที่วัดที่หลวงพ่อแกเลี้ยงไม่ไหว อยากให้เอาไปช่วยเลี้ยงพอดี เลยเหมือนเป็นโชคชะตาที่ทำให้เราได้มาเจอน้องหมาตัวนี้ ที่มันรักเรามากๆ ดีใจกระโดดเหมือนจะเป็นบ้าทุกครั้งตอนเรากลับมาถึงบ้าน เหมือนเราเป็นทุกอย่างในชีวิตของเค้า
เราควรทำไงดี.... อยากได้ทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน เพราะ เราว่าคุณป้าเค้าก็คงคิดดีแล้วก่อนมาพูดกับเรา T_T
*เรื่อง อึ ฉี่ ไม่มี เพราะเราเลี้ยงในรั้วบ้านเรา
เลี้ยงน้องหมามา 10 เดือนข้างบ้านรำคาญเสียง ขอให้เลิกเลี้ยง ทำไงดี?
ทุกข์ใจมาก จนต้องมาตั้งกระทู้แรกของชีวิต
เล่าก่อนว่า หมู่บ้านที่เราอยู่ เป็นหมู่บ้านเก่าแก่ ที่อยู่กันมายาวนาน มากกว่า 30ปี เป็นบ้านเดี่ยว 60-80 ตร.วา
ในซอยที่เราอยู่มีบ้านประมาณ 16 หลัง... คือฝั่งละ 8 หลัง
มีหลังนึงเลี้ยงหมาใหญ่ หลังนึงเลี้ยงหมาเล็ก หลังนึงเลี้ยงนก น่าจะ 20-30 ตัว หลังนึงเลี้ยงไก่ และ เราเลี้ยงหมาจรอยู่ 1 ตัว เอามาเลี้ยงตั้งแต่มันตัวเล็กๆ อุ้มมาจากวัดเลย หลวงพ่อท่านเลี้ยงไม่ไหว มันออกลูกมา6ตัว เราเลยรับมา1ตัว
สมาชิกแต่ละบ้านในซอย เป็นผู้สูงอายุ ราวๆ 65-75 ปีทุกหลัง บางหลังมีลูกอยู่ด้วย ถ้ามีลูกจะอายุ 40-50 ปี บางหลังอยู่กันแค่ผู้สูงอายุ ลูกหลานมาเยี่ยม เดือนละครั้ง2ครั้ง อยู่กันเงียบๆ เป็นมิตรต่อกันดี
แต่.....เราเป็นคนที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ หลังที่เราอยู่ เดิมเป็นบ้านที่ทิ้งไว้ไม่มีคนอยู่มานานหลายปีแล้ว เราย้ายเข้ามาได้ 1ปีกว่า แต่เราก็เป็นคนที่อายุเท่าๆกับคนในหมู่บ้าน คือ พ่อแม่เรา ก็อายุ70 ส่วนเราก็หลักสี่แล้ว จึงกลมกลืนกับคนอื่นๆได้ ไม่ได้พูดคุยกันมาก เพราะบ้านเรากลางวันบ้านเราไม่ค่อยมีคนอยู่ (ทั้งเราและพ่อแม่จะไม่อยู่บ้านช่วงกลางวัน) จะอยู่กันแค่กลางคืน หลัง 19.30 – 9.00 ของอีกวัน หรือ เราจะอยู่บ้านแค่เสาร์ อาทิตย์ เท่านั้น แต่บ้านอื่นๆ ผู้สูงอายุจะอยู่บ้านกันตลอด โดยรวมที่เราย้ายเข้ามาอยู่ก็เป็นมิตรกันดี ทักทายกันตามประสา
ขอเข้าเรื่องซักที...
บ้านเรา มีเรื่องเสียงดัง อยู่ 2 เรื่อง
1. พ่อเรามักจะนัดเพื่อนมาเล่นดนตรี (มีวงดนตรี ซ้อมกันประสาคนแก่) ซ้อมกัน สัปดาห์ละครั้ง หรือ น้อยกว่านั้น ซึ่งอันนี้เวลาต่อแอมป์มันก็เสียงดังจริงแหละ เรายอมรับ.... เราเคยเจอครั้งนึง และบอกพ่อให้หยุดเล่นแล้ว หรือไม่ต้องต่อแอมป์ แต่พบว่าพ่อยังนัดเพื่อนมาเล่นอยู่บ้าง..เวลาพ่อนัดเพื่อนมาซ้อม จะนัดวันธรรมดา ตอนกลางวันที่บ้าน ซึ่งปัจจุบันตั้งแต่มีโควิด พ่อเราหยุดเล่นมาเดือนนึงแล้ว
2. น้องหมาของเรา พอมันเริ่มโต มันก็ชอบเห่า มันเห่าเสียงดังกังวาน ตามสไตล์หมาไทย และมันจะเห่าจะเฉพาะเวลามีคนเดินผ่านหน้าบ้าน เช่น มีรถมาส่งของ มีมอไซส์ผ่านหน้าบ้าน (ซอยบ้านเราเป็นซอยตัน ทะลุไหนไม่ได้) หรือ ถ้าผู้สูงอายุออกมารดน้ำหน้าบ้านเค้า หรือ เดินออกกำลังผ่านหน้าบ้านเรา ถ้าหมาเราเห็นมันก็เห่า แต่ก็เห่าอยู่ในบ้านเรานะ (ทั้งนี้ บ้านอีกหลังนึงที่เลี้ยงหมาใหญ่ ก็เป็นลักษณะนี้เช่นกัน ส่วนบ้านที่เลี้ยงหมาเล็ก ไม่มีเสียงเห่า) หรือถ้าหมาใหญ่เห่า หมาเรามันได้ยิน มันก็จะเห่ารับ แต่เหมือนหมาเราเสียงมันกังวานกว่าหมาใหญ่ตัวนั้นนิดนึง หรืออาจจะเพราะมันเด็ก แค่เกือบๆขวบ เลยพลังเยอะ กว่าหมาใหญ่แก่
ประกอบกับ ตลอดเดือนที่ผ่าน บ้านในซอยเรามีการก่อสร้าง ทำให้มีคนงานเยอะ หมามันอาจจะเห่าบ่อยกว่าปกติ (ปล.ถ้าเราอยู่บ้าน เราจะเอาหมาไว้ในตัวบ้าน มันจะไม่เห่า) มันมักจะเห่าตอนเราไม่อยู่บ้าน เพราะเราจะปล่อยมัน (แต่ยังอยู่ในรั้วบ้านเรา)
บ้านที่มีนก เสียงนกก็ดังทั้งวัน แต่เราชอบ เราว่ามัน งุ้งงิ้งดี บ้านที่เลี้ยงไก่ ไก่ก็จะขันตอนเช้าๆ เราก็ชอบอีกเช่นกัน....จริงๆเราก็อยากเลี้ยงไก่ แต่กลัวหมาจะกัดไก่ตายซะก่อน โชคดีที่บ้านอื่นเลี้ยงแล้ว เราเลยได้ฟังเสียงไก่ขันไปด้วย แต่ทุกหลัง คือ เค้าที่อยู่มานาน30ปี มีแค่เรา ที่ย้ายเข้ามาใหม่ และทุกหลังที่พูดถึง คือ ไม่ได้อยู่ติดบ้านเรา ส่วนบ้านที่อยู่ติดบ้านเราทั้งซ้ายขวาหน้าหลัง ไม่มีหลังไหนเลี้ยงสัตว์
จนวันนี้คุณป้าที่บ้านติดกะบ้านเรา ซึ่งเป็นบ้านที่เป็นมัตรที่ดีต่อกันมากๆ ตลอดปีกว่าที่เราย้ายมาอยู่ คุณป้ามาขอเรา เรื่อง การซ้อมดนตรี และเรื่องหมา (ให้เอาหมาไปเลี้ยงที่อื่นได้ไม๊) ด้วยเหตุผลว่า คนซอยนี้ เค้าอยู่กันเงียบๆมาตลอด มีแต่ผู้สูงอายุทั้งนั้น แต่เครื่องดานตรี และหมาเราเห่าเสียงดัง มันรบกวนเค้า ซึ่งเค้าพูดถูก และเป็นความจริงทุกอย่าง (และมาขอแบบพูดดีดี ตามเหตุผลของเค้า)
ส่วนตัวเราคิด ว่าสิ่งที่รบกวนเค้าคือหมา เพราะ ดนตรี ไม่ได้เล่นมาเดือนกว่าแล้ว แต่หมามันเห่าทุกวัน และช่วงนี้เห่าบ่อยเพราะมีคนงานก่อสร้างในซอย เค้าเลยยกทั้ง2เรื่องมาพูดมาทีเดียวเลย
เรารับปาก เรื่องเครื่องดนตรี ว่าไม่ต้องห่วง พ่อเราเลิกซ้อมที่นี่แล้ว ส่วนเรื่องหมา เราขอไปคิดดูก่อนว่าจะทำยังไงดี แต่เค้าอยากให้หมาเราไปอยู่ที่อื่นเลยอ่ะ... เราสงสารน้องหมาเรามาก
เหตุผลที่เราเอาน้องหมาตัวนี้มาเลี้ยงเพราะ เราตั้งใจอยากเลี้ยงหมาเฝ้าบ้านไว้ซักตัว เพราะบ้านเราไม่มีคนอยู่ตอนกลางวันเลย และเสาร์อาทิตย์ เราก็อยู่บ้านคนเดียว แม้เราจะหลักสี่แล้ว แต่เราก็ยังกลัวการอยู่คนเดียวในบ้านอยู่ดี และพอดี เราเจอลูกหมาที่วัดที่หลวงพ่อแกเลี้ยงไม่ไหว อยากให้เอาไปช่วยเลี้ยงพอดี เลยเหมือนเป็นโชคชะตาที่ทำให้เราได้มาเจอน้องหมาตัวนี้ ที่มันรักเรามากๆ ดีใจกระโดดเหมือนจะเป็นบ้าทุกครั้งตอนเรากลับมาถึงบ้าน เหมือนเราเป็นทุกอย่างในชีวิตของเค้า
เราควรทำไงดี.... อยากได้ทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน เพราะ เราว่าคุณป้าเค้าก็คงคิดดีแล้วก่อนมาพูดกับเรา T_T
*เรื่อง อึ ฉี่ ไม่มี เพราะเราเลี้ยงในรั้วบ้านเรา