สวัสดีค่ะ เป็นกระทู้แรกในพันทิปนะคะ

จขกท.เป็นผู้หญิง อายุ 20 กว่าๆ วัยทำงานแล้วค่ะ

ขอเล่าเรื่องนิดหน่อย และตั้งคำถามกับเพื่อนสมาชิกว่าใครเคยเป็นแบบเราบ้างมั้ย 

ทุกครั้งเวลาที่มีแฟน เรารักแฟน เทคแคร์และเอาใจใส่มาก คอยเป็นห่วง มีเวลาให้เสมอ ให้พื้นที่ส่วนตัวกับเขา ไม่วุ่นวายกับชีวิตเขา อยากทำอะไรก็ให้ทำ แฟนที่คบมาส่วนใหญ่จะเป็นคนเล่นเกมส์ค่ะ เพราะจขกท.ก็เล่นเกมส์เหมือนกัน ซึ่งเราก็เข้าใจเขาเวลาเขาเล่นเกมส์ เราให้พื้นที่ส่วนตัวเขามากๆ 

แฟนเก่าที่เลิกกัน เพราะสาเหตุที่ว่าเขาติดเกมส์/ติดเพื่อนเกินไป ไม่มีเวลาให้เรา เราก็พยายามยื้อแล้วนะคะ เทคแคร์เหมือนเดิม พยายามทุกวิธียอมทุกอย่างเพราะเราไม่อยากเสียแฟนไป แต่พอไม่ไหวจริงๆก็ต้องบอกเลิกออกมา

เรารู้สึกเหนื่อยว่าทำไมถึงเจอแต่คนที่ไม่รู้สึกว่าจะเสียเราไปบ้าง ทั้งที่เราพยายามมากๆ และเรากลัวที่จะเสียเขาไป กลับกลายเป็นว่าไม่มีคนง้อ ไม่สนใจความรู้สึก ได้แต่ร้องไห้อยู่คนเดียว พอเราเสียใจ อธิบายให้เขาฟังก็ไม่พยายามเข้าใจกันบ้างเลย เจอเหตุการณ์คล้ายเดิมซ้ำๆ(แต่กับคนใหม่) ก็รู้สึกแย่ค่ะ บางทีก็คิดว่าเราเป็นแฟนที่ไม่ดีพอหรอ ทำไมเขาถึงไม่กลัวว่าจะเสียเราไปบ้าง เราก็รู้สึกน้อยใจ และมันรู้สึกไร้ค่าค่ะ 

ไม่รู้ว่าเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านพอจะเข้าใจบ้างมั้ย เราแค่อยากให้เขาสนใจเราบ้าง เราเป็นคนที่ยอมแฟนมากในเกือบทุกเรื่อง จริงใจและรักแฟนที่สุด พอคิดมากก็ไม่อยากทำอะไร ไม่สบายใจอึดอัดไปหมด จะแก้ปัญหายังไงดีคะ ไม่อยากประชดแฟนด้วยการไปคุยกับคนอื่นเพื่อให้เขาหึง ไม่อยากเลิกกับแฟนเลยจริงๆ คบใครก็อยากคบยาวๆไปจนถึงแต่งงานค่ะ 

ใครพอจะแนะนำได้มั้ยคะ ไม่อยากฟุ้งซ่าน คิดเยอะไปก็กลัวเป็นซึมเศร้า ช่วยให้กำลังใจ จขกท.ก็ยังดี :'(  

ขอบคุณมากๆนะคะ ถ้าแท็กผิดห้องต้องขออภัยด้วยค่ะ เป็นกระทู้แรกที่ตั้ง